CHAPTER 9: All out, all heart

Start from the beginning
                                    

"Kahit hindi mo sabihin manonood talaga kami! Di mo ba alam, UAAP fangirls yata 'tong mga kasama mo sa table!" sabi ko sa kanya.

"Hahahaha! Buti naman kung ganun. May Ticket na kayo for saturday? Bibigyan ko kayo ng tickets" 

"Ah wa..."

"Ah Jeric Meron na!" Singit ko sa sinasabi ni Marga. Tinapakan ko yung paa niya at tiinaasan ng kilay, alam na niya ibig sabihin ko dun. Bibili pa lang kami mamaya ng Tickets namin. Nakakahiya naman kasi kung bibigyan pa kami nitong si Jeric, eh alam niyo naman si Jeric, hindi uubra sa kanya yung pagtanggi niyo. 

"Yun naman pala eh. Basta dapat andun kayo sa game ha? Aasahan ko 'yan!" Sabi sa'min ni Jeric

"Oo, manonood kami Jeric. Don't worry." Sagot ko naman sa kanya. 

"Gawa kayo ng banner ko ha? HAHAHAHAHAHA!" Natatawang sabi sa'min ni Jeric. Hahaha. Itong si Jeric talaga. 

JERON's POV

        Hay, training na naman namin mamaya. Nakakatamad nga pero kailangan kasi sa sunday na game namin. First game ko 'to sa UAAP kaya kailangan kong galingan. Ayaw ko naman kasing madisappoint yung mga taong naniniwala sa kakahayan ko. 

        Andito lang ako sa condo ng isa kong kabarkada around taft. Half day lang kasi klase ko at 4 pm pa naman start ng training namin ngayon kaya we decided to hang-out muna sa condo niya. Atleast nga dito pwede pa akong magpahinga before ng training namin. Di na kasi ako masyadong nakakatulog.

"Jeron, you stay here first. I'll just go donwstairs to buy some food. You can sleep if you want, but be sure to lock the door" John told me.

"Yeah, sure John." I said to him. He left. I was supposed to take a nap already but I received a text...

1 message received:

From: Julianne (Oo, pinalitan ko na 'yung pangalan niya sa phone ko. Dati kasi Julianne Teng. Cheesy ko ano ba yan, nakakahiya pala)  

"Jeron, see me later after  my class, around 5 pm. Come with me in Rockwell, I'll do shopping then let's have dinner. 

Nagtataka siguro kayo kung bakit ko pinalitan yung pangalan niya sa phone ko. Isa lang naman yung rason ko eh, ang cold na namin sa isa't isa. Medyo masama pa din yung loob ko sa mga ginagawa niya eh. Simula kasi nung nag-away kami dahil sa mga bago niyang kaibigang lalaki, madalang na lang kami magkita, mag-usap, at magtext. Halos once a day na nga lang kami magpalitan ng text eh, puro pa about sa mga school-related activities. Girlfriend ko nga ba talaga 'to? Di man ako sanay, mas mabuti na rin naman siguro 'to. We need time and space. 

"No, I can't Julianne. I have training from 4 until 10 pm." I replied to her. 

"And so? Ngayon na nga lang tayo magkakasama ulit eh. There you go again, you don't give your time to me."  This is the reply I received from her.

Oh god, looks who's talking...

To: Julianne

"Remember those times I didn't come to class and training just to accompany you in anywhere you want to go? Why not tell that to yourself Julianne? You're actually the one who don't have time for me. I don't feel your effort para man lang makasama ako. I understand that you're so busy, but c'mon, you prefer hanging out with your friends than me. I know that Julianne, I know. Kaya nga tuwing ako naman magyayaya sa'yong lumabas, sasabhihin mo you have meetings or you have appointments with your friends. It's normal Julianne, pero sumusobra na eh. Nafefeel ko na it's so unfair in my part to give you my everything but I don't get anything in return. So why don't you ask them to see you later and come shopping with you? I know that they will make you happier than I do."

The Perks of being a FangirlWhere stories live. Discover now