Toen ik thuis was en hem had gsmst, smste hij me terug. We bleven vaker smsen steeds meer en meer..
We spraken soms af en na schooltijd in de buurt van school. Ik vertelde hem hoe moeilijk ik het had met alles en hij gaf me zoveel steun en ik wist eerst niet echt waarom hij er voor me was. Was het omdat hij me leuk begon te vinden of was het meer uit medelijden? nou, in iedergeval Hij was er voor me.
We spraken veel over me problemen en over jongens die me lastig valde en me chanteerde met dingen.
Hij luisterde aandachtig altijd en had altijd wel ideeen die me meer motivatie gaven om meer uit me zelf te halen en toch door moet gaan, en mijn fouten niet moet herhalen als ik wilde dat ik andere me anders zouden aankijken en niet meer over mij gepraat zal worden. Ik heb nog nooit zo'n een Steun en toeverlaat gevonden dan Hij.
Hoe vaker we afspraken hoe meer ik me aangetrokken voelde tot hem en het was wederzijds maar veel vertrouwen was er niet in mij, ik geef hem 100% gelijk, alhoewel ik het wel erg vond.
Maar het veranderde steeds na mate, we gaven knuffels aan elkaar. Ik vond het nieuw ik doe dat niet zo gauw met iemand die ik nog niet zag als me vriendje en toch gebeurde het wel.
Ik vond het fijn om met hem te zijn, om hem in de buurt te hebben, i'cant explain yet Why..Exacly?
