dagen vlogen voorbij..en voor ik het wist was de reden dat ik er nog ben een hele speciale reden, ik had de moed bijna opgegeven..
'Zucht'.. ik ben eindelijk bijna klaar met me studie en kan ik binnekort eindelijk me diploma afhalen dat werd eens tijd. Ik was vandaag als enige in de klas ik mocht ook eerder na huis. Ik paktte me spullen en deed me jas aan en ging nog even snel naar de wc, toen ik klaar was met het bijwerken van me make-up liep ik na beneden richting de uitgang ik zag vanuit de deuren dat 'amine' er weer stond met iemand aan het praten. Ik vond het leuk dat ik hem best vaak groette, hij zit niet meer bij mij in de klas maar toch blijf ik het doen wel grappig dacht ik in mijn gedachte. De schuifdeuren gingen open en zijn ogen kruistte de mijne. Ik werd ineens verlegen maar ik liet het niet merken natuurlijk haha! Hij lachtte en groette mij en ik groette hem terug. Ik was halverwege en hoorde dat er iemand met scooter naast me stond ineens, ik was verbaasd ik draaide me om en het was 'hij'. Stiekem was ik wel blij dat ie de eerste stap nam. Maar tot de teleurstellling verliep het gesprek zo: 'Heey' zei ik. 'Hey' zei hij. 'Alles goed?' vroeg hij. 'Het gaat goed jah'. Ik zag hem aarzelen over wat hij moest zeggen.'ehm heb je mischien de nummer van maryam? je weet wel die nu getrouwd is, ik was goed bevriend met haar' zei hij. 'Oh, de nummer van maryam...Nee die heb ik niet, heb geen contact meer met haar jammer genoeg' zei ik teleurstellend.
'Oh oke, jammer ehmmm zou ik mischien jou nummer mogen, kan je melden wanneer je haar nummer hebt vind je dat goed?' zei hij. Ik was niet heel erg teleurgesteld meer maar een vlonkje van blijdschap!
'Ja dat vind ik goed' zei ik. Ik pakte pen en papier ik deed vet klunsig, weet niet of hij zag dat ik nerveus was want ik was dat supererg! Wat heeft ie toch een leuk uiterlijk. We wisselde nummers en namen afscheid. Ik hoop snel dat ik thuis ben en hem kan smse..
