26 || Texting

18

(Batı)

Onu görmeyeli kaç yıl olmuştu sahi? Bilmiyordum ondan koptuğum zamandan sonra görmedim onu. Acaba gözleri gülüyor muydu? Yada hala şarkılar söylüyor muydu? Sesi çok güzeldi. Onunla her vakit geçirişim de şarkılar söylerdi. Ablasının kaset çalar'ı şarkılar ile doluydu, oda ezberler ve bana söylerdi. Onunla geçirdiğim her vakit fazlasıyla güzeldi ama olanlardan sonra değişti. Tanıdığım İpar gitti yerine şarkı söylemeyen, gülmeyen benden kaçan küçük bir kız geldi...Ben o küçük kızı özlüyordum.

Ona yazdıktan sonra kenardaki kaldırımda oturdum. 15 dakika olmuştu. Geleceğim dedi ama onu cesaret edip gelemeyeceğinden korkuyordum. Onunla konuşmalıydım, anlatacak çok şey vardı ama en çokta benden uzak durmasını isteyecektim. Uzak durmalıydı benden. Ben ona beraberimde acı ve şanssızlık getirdim. Belki biz oraya gitmeseydik o bunları yaşamazdı. Benimle tanışmasaydı bunları yaşamazdı... Babam gittikten sonra bu cümleleri çok duydum "baban senin yüzünden öldü.", "babanın katili sensin.", "sen doğduktan sonra oldu her şey." ve daha fazlası. Başlarda kabullenmek istemesem de yavaş yavaş bana bunu benimsetmişlerdi. Annem ne kadar onlara aldırmamamı söylese de, o yaşta beynimi bu cümleler ile yıkadılar... Ama belli bir süre sonra doğu olmadığımı anladı. Beni çağıran Doğu iken suçlu ben oldum. Onun yaşayacağı ne varsa ben çektim. O ne yaşadı ki? Sadece kaçtı. Her seferinde acılar içinde kıvranan ben oldum... Bu düşüncelerden sıyrılmama neden olan mahallenin girişinde beliren bir kız ve yanında ona miyavlayan bir kediydi.

Kediye eğildi ve bir şeyler söyledi ardından elindeki sütü kenardaki kabın içine döktü ve ayağa kalktı. Göz göze geldik. Bana bakan o kahverengi gözler farklıydı hemde çok... Acaba İpar mıydı o? Başka birisi olabilir miydi? Telefonunu eline aldı ve bir şeyler yazdı ardından telefonuma mesaj sesi geldi. Telefonu elime alıp mesaja baktım "geldim." yazıyordu. Kafamı kaldırdım ve ona doğru yürümeye başladım.

Ona yaklaştıkça ben yanındayken gülen kahverengi gözlerinin gülmediğini gördüm , her defasında biraz uzayan ardından sıfıra vurulan saçları aynı şekilde duruyordu, zayıflamıştı hemde fazlasıyla... Gözlerim ellerine kaydı üstü yine yara olmuştu... Ah be güzelim neden her şey seni böyle mahvediyordu, keşke sen değilde ben çekseydim şu yaşananları. Başka bir şey istemezdim

O olan olaylardan sonra hep mesafeliydi.Onu öyle etkilemişti ki bazen ortadan kaybolmak istediğini söylerdi. Belki bende yaşasaydım bunları hiç atlatamazdım.O gözümde güçlü olan minik bir kız çocuğuydu. Korkmasın istemiyordum aramızda mesafe bırakarak durdum. Karşısında beni görünce nasıl hissettiğini bilmiyorum ama iyi değildi şiş gözleri doluyordu... Onu buraya gelmesine zorladığım için nefret ediyordum kendimden. Dudaklarının arasından "Ağlama duvarı" çıktı ve yere çöktü. Ona sarılıp yalnız olmadığını söylemek istiyordum ama yapamazdım. Olanlardan sonra kimsenin ona yaklaşmasına izin vermedi. Onunla beraber yere çöktüm. Cebimden hep yanımda taşıdığım mendilimi çıkardım ve ona verdim. Kafasını önüne eğmiş eski halini anımsatıyordu bana...

"Hani atlatmış'tın her şeyi? Neden kafanı eğiyorsun önüne. Bir şeylerin bilincine hala varmadın mı güzelim? Aradan 12 yıl geçti ve sen hala aynısın. Neden? Katil olmamı mı istiyorsun ha? Ne yapınca iyi olacaksın?"

"Atlattım Ağlama duvarı sadece 12 yılın ardından seninle yüz yüze gelmek beni o günlere sürükledi."

"Kalk hadi, buradan gidelim."

"Nereye gidiyoruz?"

"Hep gittiğimiz yere."

"Tamam"

O ayağa kalktı, bende önden yürümeye başladım. Buradayken hep gittiğimiz bir yer vardı. Spor parkının ilerisinde, kimsenin gidip gelmediği bir yer. Çoğu kez oraya gider saatlerimizi orada geçirirdik . Bize iyi gelen bir yerdi. Umarım oraya gittiğimizde kendine biraz da olsa gelmiş olur...

-----------------------------------------------------------

Şarkılar ile yaşarken kayboluyorum .İçinde ki girdap öyle kaos dolu oluyor ki bazen, etrafımdaki sesleri duyamıyorum , sağır oluyorum dünyaya karşı.Tam da Cem Adrian ve Hande Mehan dinlerken bu bölümü yazmak geldi aklıma. Umarım size de aynı hissiyatı yaşatabilirim.*çokça kalp*