Ne Debore...(shqip)

Kapitulli 17

Ka shume mistere ne jeten time.Nuk po kuptoj me asgje.Ne fillim largimi i Merit dhe Krisit,me pas ditari i zotit Sebastian,shfaqja e Xhonatanit...dhe...vdekja e mamase time.Sot shkova te merrja gjerat e saj ne apartamentin ku ka qendruar per keto muaj.Parfumi i saj qe e blinte gjithmone ndihej akoma neper dhome.Gjerat ishin permbys.Policia i kishte kthyer te gjitha permbys.Edhe mua me bene nje pyetesor te gjate.Te gjithe thone se pesoi atak,por une nuk e besoj aspak kete.Pastrova te gjithe shtepine.Mblodha rrobat,rregullova shtratin,lava pjatat qe u ishte ngjitur ushqimi....Po ndihesha kaq bosh...Tani po qendroj ne shtepine e Erikut.Nuk kthehem me tek shtepia ku eshte zonja Erin...pervec sot.Po shkoj te marr gjerat e mbetura dhe do largohem.Eriku erdhi me mua.Vendosem te shkonim ne kembe.Ishim kapur dore per dore.Po me dukej vetja si neper filma.Debora kishte pushuar tashme....dhe pamja ishte ndryshe.Eshte e cuditshme....supozohej qe ketu bie bore gjate gjithe kohes.Dashuria ime per Erikun sa vjen dhe rritet.Eshte i vetmi person qe me ka mbetur.Edhe udhetimi yne iku per dreq.Shkuam tek shtepia dhe morem te gjitha gjerat e mbetura.Erin kishte bere nje fytyre qe....veshtire ta krahasosh me ndonje personazh ne filma horror.Ne fillim kjo ishte si engjell...tani...epo...dihet.Dolem qe atje dhe shkuam ne librari tek Liami.Libri tashme eshte gati per botim.Ka dalur shuuuume bukur!Neser do te kemi panairin.Liamit po i cen shume mire puna.Tashme edhe ai ka mbushur 20 vjec.Ditelindja e tij kaloi shpejt.Nuk isha ne qejf per festa.Mamaja ime nuk kishte shume kohe qe kishte vdekur.Edhe 2 muaj edhe do te vije stina e veres.Vellai i Erikut, Jacku ka vendosur te shkoje ne kolegj.Sot mendova te shkoj ne supermarket.Bleva ca pjeshka.Dola qe andej dhe ne rruge pashe Xhonatanin.Ktheva shpinen dhe shpejtova hapin.
-Megi!-Xhonatan.
Mos!Ai me pa.Nuk mundja te ikja pa i folur.Do te ishte shume e keqe nga ana ime.Shkova drejt tij.
-Hej Xhonatan!-une.

-Me vjen shume keq!-Xhonatani.
Ai me perqafoi.

-Faleminderit!-une.

-Para dy ditesh e mora vesh dhe erdha ketu.-Xhonatan

-Nuk kishe perse te vije!-une

-Jo cfare thua keshtu!Dua te te kerkoj falje per atje ne Paris.U tregova si nje maskara i vertete.Por tani e kuptoj qe ti do ate,dhe une nuk do te behem kurre pengese.E di qe edhe ti ke nisur nje jete te re.Per cdo gje qe ke nevoje,mund te mbeshtetesh ne mua.Ne rregull?-Xhonatan

-Do ta marr parasysh.-une
U pershendetem dhe une shkova tek shtepia e Erikut.Eriku me tha se do te dilnim jashte per darke.Pasi kaloi e gjithe dita si zakonisht,vendosem te dilnim ne qytet.Hypem ne makine dhe u nisem.
-Cilin restorant ke gjetur kete rralle?Sepse...seriozisht i kemi provuar gati te gjithe.-une

-Hahahaha...kush tha se do shkojme ne restorant?-Eriku

-Cfare?Atehere...ku po shkojme?-une

-Prit dhe shiko.-Eriku

-Te kam thene ndonjehere qe nuk i kam shume qejf surprizat?-une

-Por kjo eshte surprize e bukur!-Eriku

-Po normal se ti....-unr
Nderkohe qe ne flisnim,semafori u be i kuq.
-Erik freno!!!-une.
Eriku shtypi frenat por makina nuk po ndalonte.Nje kamion u perplas me makinen tone.Une po bertisja shume.Xhami i deres se makines nga ana e majte u thye,dhe na rane ne fytyre.Makina filloi te rrotullohej dhe po merrnim gotidje shume.E shikoja asfaltin tek ngjitej me makinen.Koken qe me tronditej.Makina me ne fund ndaloi.Ishte kthyer permbys.Isha shume e turbullt.Isha me koke poshte.Ktheva koken nga Eriku.Ai nuk i kishte syte hapur.Koka e tij ishte gjakosur.Fytyra e tij ishte e mbuluar me gjak.Nuk munda as te qaj dhe as te bertas.Kisha mbetur duke e pare.Ne koke pernjehere mu kujtua hera e pare qe jemi takuar.Me pas degjova sirenat e policise.Ktheva koken ngja xhami kryesor dhe pash dritat e pasqyruera ne asfalt.Me pas pamja filloi te me erresohej.Pashe ca fragmente.Kishte njerez kudo.Pashe Erikun te fashuar ne barrele.Kisha copa ngjarjesh.Kur u zgjova pashe se isha ne spital.Nuk kisha ndonje dhimbje te madhe.Vetem ca gervishtje.Vetem krahun kisha demtuar.Menjehere pyeta infermieren per Erikun.Ajo me tha se ishte pak me mire,por kishte vrare shume koken.U clirova pa mase.Babai dhe mamaja e Erikut kishin ardhur.U tregova gjithcka.Frenat e makines kishin qene te keputura.Po si ka mundesi!Dikush...po pse dikush te na bente keq.Nuk u ngrit asnje padi.Babai i Erikut pagoi per demin e bere dhe u mbyll ajo pune.Pas dy ditesh u ngrita nga shtrati dhe shkova tek dhoma ku ishte Eriku.
-Heeej!Romeeeooo!-une.

-Megi?Cfare po ben ketu?

-Kam ardhur te shoh doktorin...-une

-Cfare?

-Po ty more,ty kam ardhur te te shoh!-une

-Per fat ti qenke mire!

-Sa do te doja te thoja te njejten per ty!O Zot...kur te pashe aty ne makine!Syte i kishe mbyllur...-une

-Sepse po enderroja per ty!

-Hahaha...seriozisht me ngrive gjakun.Mendova...se ike dhe ti si gjithe te tjeret!-une

-Te iki une?Une nuk te le kurre ty!Kuptove?

-Po.-une
Nuk mund ta perqafoja pasi ishte ne shtrat.Thjesht e putha ne faqe dhe dola pa me pare ndonje.Isha shume e lodhur.Po ulesha per te fjetur,kur nje mesazh me erdhi ne telefon.Ishte numer i panjohur.

"Nese deshiron te dish se pse vdiq mamaja jote eja per nje ore ne kete adrese"
Por kush eshte ky person?Nuk e di....me duket ide e keqe te shkoj vetem.Nuk kam me ke te shkoj.Eriku eshte i plagosur dhe...me mire po shkoj vetem.U vesha dhe para se te dilja mora nje thike te vogel me vete...ne rast se ndodh ndonje e papritur.U frikesova pak keshtu qe futa telefonin ne corap,per ta fshehur.Vendi ku duhej te shkoja nuk ishte shume larg keshtu qe u nisa ne kembe.Shkova atje dhe pash nje shtepi normale.Trokita por nuk mu pergjigj asnje.Hyra brenda.Shtepia ishte e pa banuar.E piset dhe rremuje.Hyra ne dhomen e ndenjes.Degjova ca hapa te lehte pas meje.Isha e tmerruar.Ne momentin qe po ktheja koken pas dikush me goditi fort me nje derrase ne koke.Nuk arrita ta shikoja ne fytyre.Pashe vetem nje dore qe po mbante derrasen.Rashe ne toke.Nuk po e ndieja dhimbjen.Para se te me mbylleshin syte pashe kembe gruaje.Ishin ca taka te zeza te shkurtra.Pashe qe hapi nje dere ku ishte erresire.Me pas nuk mbaj mend asgje.