"ကျစ်...ငါ့ပေးတဲ့လစာနဲ့ မင်းတို့က ဒီလောက်ဘဲလုပ်တတ်တာလာ...ဟမ်.."
သာမန်အနေအထားမှာတောင် ဝန်ထမ်းတွေး ခေါင်းမမော့ရဲ့တဲ့အထိတုန်းအောင်ကြောက်ရတဲ့ ဝမ်သခင်ကြီးလေးပါ
အခုတော့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အစည်းအဝေးခန်းမထဲမှာ ရှိနေတဲ့လေထုတွေးဟာ အေးစက်မှုအပြည့်ပါဘဲ
"ကျ...ကျ နော် တို့တောင် ပန်း ပါ ပါတယ် သခင်ကြီးအချိန် နည်းနည်း...နည်း နည်းလေး ထပ် ပေး ပါ သခင် ကြီး "
ဝန်ထမ်းတွေးဟာ သူ့တို့အမှားနဲ့သူတို့မလို့ ခေါင်းလေးပြုတ်ကျမတတ် ငုပ်ထားပီ သေမတတ်တောင်ပန်းနေသော်လဲ
သနားညှာတာမှု မရှိတဲ့အပြင် မကျယ်လှသောအသံ အေစက်လှသောအကြည့်လေးတွေးနဲ့ ပေါက်ကွဲမတတ်စိုက်ကြည့်နေသော ဝမ်သခင်ကြီးပါဘဲ
"အဟက်..ငါ့အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ထိထပ်ပေးရအုံးမှာလဲ
ဘယ်လောက်ထိ ထပ်ဖြုန်းတီးနေရအုံးမှာလဲ.."
"ဗျ.... ဒီ တခါ လောက် အခွင့်အရေး ထပ် ပေးပါဗျ ကျ ကျနော် တို့ ဒီ နေ့ တရက် ပီ အောင် လုပ်မယ် သ သ ခင် ကြီး"
ဝမ်သခင်ကြီးနဲ့ စကားပြောရပီဆို ဒီလိုဘဲ ဝန်ထမ်းတွေးဟာ ခေါင်မမော့ရဲ့တဲ့အပြင် စကားတောင် တည်ငြိမ်အောင်မပြောနိုင်တော့ပါဘူး သူရှိတဲ့နေရာလေးဟာ လေထုတွေးကတောင် အလိုလို အေးစက်သွားတတ်တယ်
မျက်စိစုံကြည့်ရဲမယ်လို့မပြောပါနှင့် ဝမ်သခင်ကြီးကို ဘယ်သူကမှ မျက်လုံးချင်းစုံနဲ့စကားပြောရဲတဲ့သူ မရှိသေးပါဘူး
ဝမ်သခင်ကြီးက ယုတ်မာတဲ့လူလာဆိုလဲ မဟုတ်ပါ
ရိုင်းစိုင်းတဲ့သူလဲ မဟုတ်ပြန်ဘူး
သူက အချိန်တိကျပီ ပြတ်သာတဲ့ သူတစ်ယောက်
စကားတခွန်ကို နှစ်ခါပြန်မပြောတဲ့သူမျိုး
လူတစ်ယောက်ကို ဒုတိယတစ်ခေါက်အခွင့်အရေးမပေးတဲ့အထိ သူမရက်စက်ပါဘူး
ဝမ်သခင်ကြီးပြောဖူးတဲ့စကားက
'အမှားတခုကိုရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိလုပ်မိတာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် တတော်တဆလုပ်မိတာဘဲဖြစ်ဖြစ် အမှားလုပ်မိတဲ့သူအတွက် ဒုတိယအခွင့်အရေးရှိသင့်တယ်'
CZYTASZ
💝ဦးရဲ႕အခြၽဲေလး💝🔥(Completed)🌼
Fanfiction✍🏻ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးျဖစ္ ေရးသာသည္💌 မုန္းတိုင္းမပါတဲ့ အခ်ိဳေလးပါ 🤗 ✍🏻ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးဖြစ် ရေးသာသည်💌 မုန်းတိုင်းမပါတဲ့ အချိုလေးပါ 🤗
