hiçbir şey olmadı, sakuatsu

hiçbir şey olmadı.

Aradan geçen haftalarda bir an bile olsun aklımdan çıkmadın, Atsumu. Sana yazmak, seninle konuşmak istedim. İnan bunu her şeyden çok istedim.

Rahatsız olmanı istemedim. Sensizlikle beraber taşan duygularım yüzünden benden korkmanı istemedim. Uzaklaşmam gerekiyordu.

Uzaklaştım.

Günlerim nasıl geçti bilmiyorum. Nasıl uyudum, nasıl uyandım, ne zaman yemek yedim? Hiçbir şeyi hatırlamıyorum.

Hatırladığım tek şey her sabah kalktığımda yanı başımda olan fotoğrafina baktığımdı. Oradaydın, gözlerimin içine bakıyor; bana gülümsüyordun.

Gülümsedim, yine.

Günlerim eski fotoğraflarımıza bakmak ve temizlik yapmakla geçti. Biliyorsun beni, biraz takıntılıyım. Ama inan bana, rahatladığımı hissediyordum. Sanki orada, kalbimde, kara bir leke gibiydin. Canımı acıtıyordun. Etrafı temizledikçe seni kalbimden sildiğimi düşündüm.

Keşke seni kalbimden silmek temizlik yapmak kadar kolay olsaydı.

O günden sonra konuşmadık bir daha. Belki yeniden konuşmak istersin sanmıştım ama olmadı. Sana bir şeyler anlatmak için çırpındığım gecelerde sen yoktun.

Fotoğraflarınla konuştum, saatlerce.

Belki cevap verirler diye bekledim.

Olmadı.

Gözyaşlarım yanaklarımdan çerçevenin üstüne akarken "ağlama" demeni bekledim.

Demedin.

Bir şeyler olsun istedim. Yanımda olmanı, bana sarılmanı...

Hiçbir şey olmadı.