"Beni bu kafese tıkmakla hayatının hatasını yaptın."
Adam genç kıza yaklaşıp tam önünde durdu.
"Ben hata yapmam Şimal! "
"Öyle şeyler yapacağım ki benden önceki günlerini mumla arayacaksın Yekta! "
" Ben zaten ateşin ta kendisiyim senin çıran ancak...
Kahvenden bir yudum bile almamışsın, Korktun mu beni kırk yıl sevmekten!
Cemal Süreyya
Bölüm Şarkısı: Nahide Babaşlı =Anlasana
Karahan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adım Karahan Zafir kendi adımı kendim koydum soyadımı annemden aldım. Ben bu yaşıma gelene kadar çok şeyden vazgeçtim. İlk önce en büyük düşmanlarımı tanıdım yıllarca ezberledim onları her birini tek tek ezberledim. Hepsini beynime kazıdım. 3 büyük düşmanla geçti tüm hayatım. Hergün her gece aynı isimleri tekrarladım. 3 kişi bile isteye öldürdüler bizi acımadan yok ettiler hep saydım isimlerini unutmamak için saydım.
Mehmet Zorlu
Haldun Acar
Hakkı Efeoğlu
Ben bu 3 adam yüzünden annemi kaybettim ben bu 3'ü yüzünden bir hayat kaybettim, kimliğimi kaybettim ancak bu benden aldıkları son şeydi Şimal'i kaybetmeyecek bu kez onların kaybetmesini sağlayacağım.
Kim bilir ne çok acı çekmişti onlar yüzünden annem, peki ya Şimal gördüklerinin ağırlığı bir yana bir cellat ile bir ömür nasıl yaşamıştı tüm bunlar yetmez gibi bir de başında bir gardiyan ile nasıl yaşardı. Ama bitti ben geldim ve seni oradan alacağım Şimal çok yakında yanımda olacaksın sadece biraz daha zaman. Önce yapmam gereken bir kaç şey var.
Ah anne onca zaman senden nefret etmem için uğraşan adam, keşke ben senden nefret etseydim de sen bir yerlerde nefes alsaydın yine. Oysa az kalsın başarıyordu biliyor musun? Az kalsın kızgınlığım unutturuyordu seni o yalnız geçen gecelerim olmasa belki nefret dahi etmiştim senden. Çocuktum anne uyuyamadığım her gecenin hesabını sana yazardım.
Biliyorum kızgınsın bana; yer yer nefretin oldum, yer yer yaran. Ağzı açık, sızmaya, sızlamaya müsait bir yara... Gittiğin yere ne mektuplarım gelir artık ne feryadım. Ama biliyor musun kaldığım yerden de devam edemiyorum sana. 4 yaşında bıraktım mavi gözlerine bakmayı. O yaşta kokun silindi zihnimden. Öldüğün yerden anne dirilemiyorum beni anla.
Geçmiyor zamanla. Bilmiyorsun, cevabını bulamadığım bütün soruları çöpe attım. Onları yok saydım, sen gitmedin aslında bıraktığın yerden sana saydım günleri. Ölmediğim günlere saydım! Gelmediğin her gün için önce sana sonra kendime kızıyordum. Onca zaman ne yaptım bilmiyorsun, kızma... Babama rağmen onun kinine öfkesine rağmen neler yaptım bilmiyorsun o yüzden bana kızma anne.
Seni merak ettim biliyor musun? Bilmiyorsun anne kızma... Seni özledim, ağladım tüm fotoğraflarını içtim ezberledim bilmiyorsun. Seni yıktım içimde tabu diye. Seni ördüm içimde duvar diye. Islah evi yada hapishane duvarlarını aştım da seni geçemedim bir tek.
