Episode-15

2.9K 325 49
                                    


Zawgyi Version

မွိတ္ထားေသာမ်က္လုံးမ်ားကို အားယူကာဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတြ႕လိုက္ရသည္က အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာၾကက္။
ဘယ္ဘက္လက္မွ ဆစ္ခနဲနာက်င္မႈေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေဆးပိုက္ျဖင့္ေဆးသြင္းထားျခင္း။
ေဆး႐ုံေရာက္ေနတာမ်ားလား......။
မွတ္မိတာဆိုလို႔ hyung ထြက္သြားၿပီးေနာက္ လမ္းမေပၚလဲက်သြားခဲ့တာကိုသာ။

ဒါဆို ဘယ္သူကကိုယ့္ကိုေဆး႐ုံတင္ေပးတာလဲ..?
လွဲေနရာမွ အလ်င္အျမန္ထရင္း ေဆးသြင္းထားသည္ကို ျဖဳတ္ပစ္ဖို႔လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ အခန္းတံခါးကပြင့္လို႔သည္။

"Ya.... မင္း ဘာလို႔အဲ့ဒါကိုျဖဳတ္ေနတာလဲ!?"

ဂ်ယ္မင္းက ေဆးပိုက္ကိုျဖဳတ္ေနတဲ့ ကိုယ့္လက္ေတြကို အလန႔္တၾကား လာတားလို႔ေနသည္။

"ေဆးမွမကုန္ေသးတာ! သြင္းထားဦး!"

"မင္းက ငါ့ကိုေဆး႐ုံတင္ေပးတာလား..?"

"ဟင့္အင္း.... အဲ့ဒီ့ဟိုတယ္ရဲ႕ဝန္ထမ္းေတြက မင္းလဲက်ေနတာေတြ႕လို႔ဆိုၿပီး တင္ေပးထားၾကတာ။ ငါ့ကိုေတာ့ ဖုန္းဆက္ေခၚထားၾကတာ။"

"ဟုတ္လား....?"

တိတ္ဆိတ္သြားေသာ ကိုယ္နဲ႕ဂ်ယ္မင္းရဲ႕စကားဝိုင္း။
ေဆးအိတ္ထဲသို႔ ေဆးစက္ကေလးေတြ တေတာက္ေတာက္နဲ႕ က်ဆင္းသံမွလြဲလို႔ တျခားဘာအသံမွ မၾကားရေပ။

"မင္း ဘယ္အခ်ိန္ထိ ငါ့ကိုဖုံးကြယ္ထားမွာလဲ...?"

အတန္ၾကာမွ ဂ်ယ္မင္းဆီက သက္ျပင္းခ်သံႏွင့္အတူ စကားသံထြက္ေပၚလာေလသည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္...."

"မင္း အ႐ူးလား...? ဘာလို႔ ေရာဂါကို တစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ခံစားေနရတာလဲ...?"

"ငါ့အတြက္နဲ႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး ဂ်ယ္မင္း...."

"အစ္ကိုထယ္ေယာင္းနဲ႕ေရာ အေျခအေနဘယ္လိုလဲ..?"

"သူငါ့ကိုစိတ္နာသြားၿပီ.....။ "

"စိတ္နာေအာင္ မင္းကိုယ္တိုင္ပဲ တမင္ရည္႐ြယ္ၿပီးလုပ္လိုက္တာမလား...? ငါ အစ္ကိုထယ္ေယာင္းနဲ႕ သြားေတြ႕ၿပီး အကုန္အမွန္တိုင္းသြားေျပာမွာ....!"

Painful {Completed}Where stories live. Discover now