ဂ်ပန္ေရာက္ေတာ့အေျပာႏွင့္အလုပ္
ညီေသာHyungေသးေသးေလးသည္
Hotelေရာက္သည္ႏွင့္ဆႏၵျပေတာ့မည္
ဟုIntroဝင္ပီးၿပီးေနာက္အိပ္ယာထဲရွိ
ေစာင္ေတြထဲသို႔ေသးေသးေကြးေကြးျမဳပ္ေနေအာင္
ျခဳံလိုက္ရင္း.မ်က္လုံးမွိတ္ထားသည္။
"Hyung....ဗိုက္ဆာရင္ဒီကစားဖိုမွုးေတြက
လုံးဝအမိုက္စားေတြေနာ္ ႀကိဳက္တာမွာစားလိုက္
ေမာင္ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေဖ်ာ္ေပးခဲ့ရအုန္းမလား
ေရခ်ိဳးရင္ေရေအးေတြနဲ႔မခ်ိဳးနဲ႔ေနာ္
ေဆးလိပ္ေတြလည္းအမ်ားႀကီးမေသာက္ေနနဲ႔
အုန္း ေမာင္ျမန္ျမန္သြားပီးျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့မယ္
Hyung မအိပ္ေသးတာေမာင္သိတယ္ေနာ္
ျပန္ေျဖအုန္း....."
လုံးဝပင္မလွုပ္ဘဲေပကပ္ေနသူသည္
အျပင္းအထန္စိတ္တိုေနေၾကာင္း
အသံတိတ္ေျပာေနသည္။
"ParkJimin တို႔တအားေကာက္နိုင္တာပဲကြာ"
ေစာင္ေတြအားအတင္းဆြဲဖယ္ကာ
မရမကဇြတ္အိပ္ခ်င္ေနေသာေသးေသးေလး
အားခ်ဴပ္နမ္းေတာ့ရင္ဘက္ေတြကို
အားကုန္သုံးရိုက္ေတာ့သည္။
"လႊတ္စမ္း လႊတ္.....ငါ့ကိုလာမထိနဲ႔!!!!!!"
"Hyung.....!"
"ဘာလဲ...မင္းအေရးႀကီးေနတယ္ဆိုသြားေလ
ဒီလိုအ႐ူးထဖို႔အခ်ိန္က်ရွိတယ္လား"
"က်ေတာ္ေလယာဥ္ေပၚမွာလည္းရွင္းျပ
ခဲ့ၿပီးၿပီေလHyungရာ မျဖစ္သာလို႔
ပါလို႔ ဘာလို႔ဆိုးခ်င္ေနရတာလဲ
တခါတေလေတာ့နည္းနည္းေလးျဖစ္
ျဖစ္နားလည္ေပးေလ...."
"မေပးနိုင္ပါဘူး ငါကအကုန္စီစဥ္ပီးေနပီေလ"
"သိတယ္...သိေပမယ့္ ဒါကစီးပြါးေရး
Hyungကေနာက္မွာဒီလိုစိတ္မခ်မ္းမသာ
နဲ႔က်န္ခဲ့ရင္က်ေတာ္ကေရွ႕ကအလုပ္ကို
ဘယ္လိုအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ရေတာ့မလဲ
ရင့္က်က္ေပးပါလားဗ်ာ...."
"သြားမယ္မလား သြားေတာ့...
ငါနားညီးလာပီ..."
"မဟုတ္ေသးပါဘူး ေမြးေန႔ဆိုတာ
ႏွစ္တိုင္းရွိမွာပဲ...ဒီႏွစ္မလုပ္ရလည္း
ေနာက္ႏွစ္ေပါ့ခုလည္းက်ေတာ္က
မလုပ္ေပးဘူးလို႔မေျပာပါဘူး....
Hyungကိုက က်ေတာ့္ကို
နိုင္စားလြန္းတာ......"
စကားဆုံးသည္ႏွင့္ေလေပၚပ်ံတက္လာ
ေသာတေန႔ကမွအသစ္စက္စက္ဝယ္
ထားသည့္12ProMaxနက္ျပာေရာင္ေလးသည္
မ်က္ႏွာတည့္တည့္သို႔။
ႏွေျမာမိသလိုစိတ္ေၾကာင့္ခက္ခဲစြာ
ဖမ္းထားမိလိုက္ရပီးအိပ္ယာေပၚက
ရန္လိုေနသူအားစိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
မ်က္ႏွာလႊဲမသြားပါ။ျပန္ၾကည့္ေနသည္။
Ending🤍
Start from the beginning
