"Hyung....Hyung...ထေတာ့ေလ ေမာင္အလုပ္သြားရ
ေတာ့မယ္ Hotelမွာတစ္ေယာက္ထဲစိတ္မခ်လို႔..
တစ္ခါထဲလိုက္ခဲ့..."
ရင္ခြင္ထဲကဂြမ္းလုံးေလးလိုတိုးေဝွ႕အိပ္ေနသူအားတိုးတိုး
ေလးႏွိုးလိုက္ေသာ္အခါမ်က္လုံးေလးေတြပြင့္လာသည္။
Hyungနဲ႔အတူအိပ္စက္ၿပီးHyungနဲ႔အတူနိုးထရေသာ
မနက္ခင္းေပါင္းမ်ားစြာအနက္ လက္ရွိမနက္ေလးသည္
အလွပဆုံးျဖစ္ကာ ညကHyung၏ ခ်စ္တယ္ ဟူေသာ
ဝန္ခံခ်က္အားျပန္ၾကားေယာင္မိေတာ့မ်က္ႏွာလွလွေလး
အားျပဳံးၿပီးဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာၾကည့္မိသလဲမသိ။
TaeHyung ႏွင့္သဝန္တိုကာHyungဂ်စ္တိုက္ပုံမ်ားသည္
တကယ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းစြာေနာက္ဆုံး
တစ္သက္လုံးေျပာေတာ့မည္ဟုမထင္ထားေသာစကား
အားေျပာထြက္လာသည္အထိ။
"ရတယ္သြားႏွင့္ ငါအိပ္ခ်င္ေသးတယ္.."
"ေမာင္ စိတ္မခ်ဘူးေလ..အဆင္ေရာေျပလို႔လား
နာေနေသးတယ္မလား"
"ေဆးေသာက္လိုက္ရရင္ရပါတယ္ ပထမဆုံးက်ေနတာ
ပဲဘာေတြထူးထူးဆန္းဆန္းလာေမးေနတာလဲ"
"Hyungရဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ေမာင္ အခ်စ္ေတြအမ်ား
ႀကီးတိုးၿပီး ပိုသြားမိတယ္ထင္လို႔ပါ..."
ရင္ခြင္ထဲမွထထိုင္ကာခုတင္ေျခရင္းမွေဘာင္းဘီအား
ဆြဲယူရင္းဝတ္ေနေသာHyungသည္ရွက္သြားသည္ထင္
ပါသည္။
"ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္မလား...Hyung...!"
Hotelအခန္းဝေရွ႕တျခားတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္သိကၡာတရားခပ္သိမ္းခ်နင္းလ်က္ရင္တခုလုံးအားနာက်င္ေစခဲ့
ေသာေမာင္သည္ေသခ်ာေပါက္အရာအားလုံးကို
ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားခဲ့ေသာပုံ။
ခင္ဗ်ားက ထယ္ေယာင္းလိုမဟုတ္ဘူး..ခင္ဗ်ားစိတ္နဲ႔မ
ႏွိုင္းပါနဲ႔...ခင္ဗ်ားကအရွက္မရွိဘူး ခင္ဗ်ားမွာဦးေႏွာက္
လည္းမရွိဘူး။ ေမာင္ေျပာခဲ့သည့္စကားေတြကအလြယ္
တကူေမ့ပစ္လိုက္ဖို႔ရနိုင္သည့္စကားေတြလား...။
ေနာက္ဆုံးပဲ လို႔ေျပာခဲ့ျခင္းအားေမာင္မယုံခဲ့တာေတာ့
သူမတတ္နိုင္။မရည္ရြယ္ခဲ့ပါေသာအမွားတခုမွာ႐ုပ္ပ်က္
ဆင္းပ်က္ႏွင္ထုတ္ခဲ့ရၿပီးဥေပကၡာျပဳျခင္းကိုပါရလိုက္
တာေပါ့မေနနိုင္ေသာစိတ္အစဥ္သည္စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ
အတိ။ေနာက္ဆုံးေတာ့ေစာ္ကားခံရလိုက္သည္။
ႏွလုံးသားတခုလုံးJeonJungkookဟုထြင္းထုထားအုန္း
ေတာ့တဖက္တြင္စိတ္သည္အဆုံးအထိကုန္ခမ္းေနၿပီ။
ေမြးကထဲပါလာေသာမခံခ်င္စိတ္သည္လည္းထင္ထင္ရွားရွားကိုေပၚလာျပန္ေတာ့အနိုင္ရခ်င္စိတ္လႊမ္းမိုးလာခဲ့
သည္။အလြယ္တကူနင္းေခ်တတ္ေသာေမာင့္အားတစ္စုံတစ္ခုကိုေတာ့နားလည္သြားေစခ်င္သည့္စိတ္ျဖင့္တညလုံးစဥ္းစားခဲ့သည္။..ခ်စ္ပါတယ္ေျပာၿပီးပစ္စလတ္ခတ္
ဆက္ဆံမွုေတြကိုေတာ့ေတာ္ေလာက္ပီေလ..။သူဟာ
တန္ဖိုးမဲ့ေသာသူမဟုတ္..။သူဟာအမွတ္မရွိ႐ုံေလးကလြဲ
ၿပီးက်န္တာအားလုံးေတာ္တဲ့သူပါ...။JeonJungkook
၏မဟာအားနည္းခ်က္သည္ဘာဆိုတာေသခ်ာသိျခင္း
သည္သူ႔ရဲ့မဟာအားသာခ်က္။အမွိုက္တခုလိုဆက္ဆံ
ေနသူအား စကားေလးတခြန္းႏွင့္အကြက္ခ်လိုက္ရေသာ
ညအတြက္ေတာ့စိတ္မေကာင္းပါ။
"ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲHyung....ေမာင့္ကိုခ်စ္မခ်စ္ကအခ်ိန္ၾကာၾကာျပန္ေတြးေနရေသးတာလား"
"ကိုယ္ေမာင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္...."
အသဲအသက္ေလးသည္မ်က္လုံးေတြအေပၚကြယ္ေနေသာဆံပင္ေတြအားဖယ္ရွားလ်က္ေအးေအးေဆးေဆး
ေျပာလာခဲ့ေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မွုသည္အတိုင္းမသိ။
သူကသာတဖက္သတ္ခ်စ္တယ္ေျပာၿပီးHyungက
ႏူတ္ဆိတ္ေနခဲ့ေသာႏွစ္ပိုင္းေတြသည္Hyung အား
အျပည့္အဝမပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရသလို။ေမးတိုင္းHyungက
ျငင္းဆိုခဲ့သည္။သူတို႔ဆက္ဆံေရးသည္အမ်ားေျပာသလို
အခ်စ္မပါခဲ့ဘူးလားဆိုေသာသံသယမ်ိဳးဝင္လာတိုင္း
Hyungကိုအတင္းအက်ပ္ေျပာဆိုမိခဲ့ျပန္သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့မေမၽွာ္လင့္ေနေသာအခ်ိန္တြင္တျခား
တေယာက္ႏွင့္သူ႔အားသဝန္တိုရင္းဝန္ခံခဲ့သူသည္
အျပစ္ေျပာစရာမရွိျမတ္နိုးဖြယ္ရာအတိ။
"တစ္သက္လုံးမေျပာေတာ့ဘူးထင္ေနတာ...."
"အဲ့လိုႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကြာ"
"ေမာင္ ႐ုံးခ်ဴပ္ကိုဂ်ပန္ကိုေျပာင္းမယ္ မနက္ေစာေစာ
မာမီကိုဖုန္းဆက္ေျပာၿပီးၿပီ...ေမာင္တို႔လက္ထပ္ၿပီး
အဲ့မွာပဲအပီးေနလိုက္ေတာ့မယ္ ေမာင္ဘာမွမစဥ္းစား
ေတာ့ဘူးHyung စီးပြါးေရးေတြ လူမွုေရးေတြ ပတ္ဝန္း
က်င္အျမင္ေတြ....Hyungက ငါကတိတ္တိတ္ပုန္းပါလို႔
ေျပာလိုကိတိုင္းသိပ္နာက်င္ရတာပဲ ေမာင္ကအမ်ား
ႀကီးေတြးထားသူပါ...ခုHyungေမာင့္အခ်စ္ကိုလက္ခံ
လိုက္ေတာ့ ေမာင္ဘာကိုထပ္အစီအစဥ္ဆြဲရမွာလဲ..
မေစာင့္ေတာ့ဘူး ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထပ္တူထပ္မၽွခ်စ္
ေနၿပီပဲဟာ မာမီကေတာ့ အျပင္းအထန္ကန့္ကြက္တာ
ေပါ့ထုံစံအတိုင္း ေတာ္ပီေလ ေမာင္ျပတ္သားလိုက္ေတာ့
မယ္ Hyungေမာင့္ကိုခ်စ္ေနၿပီပဲ"
"လက္စြပ္တကြင္းကေပ်ာက္ျပန္ၿပီ..."
ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နားေထာင္ေနေသာHyungဆီမွတစုံ
တခုေမၽွာ္လင့္ခဲ့ေသာ္လည္းအဆက္အစပ္မရွိေသာ
စကားကိုသာၾကားလိုက္ရသည္။
"မင္းဝယ္ေပးထားတာေလးေလ..ညကစိတ္ဘယ္ေလာက္
လြတ္သလဲမသိဘူး အကုန္ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ မင္းကလက္
ထပ္မဲ့ကိစၥကိုေျပာလာေတာ့လက္သူႂကြယ္ကိုၾကည့္မိတာ
ေတြ႕လားမရွိေတာ့ဘူး"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေမာင္ေျပာတာေတြတလုံးမွေခါင္း
ထဲမေရာက္ဘူးမွတ္တာ..."
"ေမာင္ ေျပာခဲ့သမၽွအားလုံး ႏွလုံးသားထဲမွာေရာ
ဦးေႏွာက္ထဲမွာပါ အျပည့္ပါ စိတ္မပူနဲ႔"
"ဒါဆို ဘယ္လိုသေဘာရလဲ"
Hyungသည္ယဲ့ယဲ့ေလးျပဳံးရင္းသူ႔ႏူတ္ခမ္းေတြဆီသို႔
ခိုးနားလ်က္ စကားတခြန္းကိုဆိုခဲ့သည္။
"ေမာင့္သေဘာ....."
ေစာင္ေတြအားဖယ္ရင္းေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ဦးတည္သြား
ေသာHyungအားစကားတခြန္းမွျပန္မဆိုန္ုင္ဘဲေၾကာင္
ေငးၾကည့္ေနမိသည္။သတိျပန္ဝင္လာေတာ့မွေျပးသြား
ကာကိုယ္လုံးငယ္ေလးအားခ်ီပိုးလ်က္တခန္းလုံးအႏွံ့
ေဝွ႕ရမ္းေနခဲ့ေသာJeonသည္ေသခ်ာေပါက္ေပ်ာ္ရႊင္
ေနခဲ့သည္။.........
......။
"CEO....သူေဌးကေတာ္လာရွာသြားတယ္..တခုခုမ်ား
ျဖစ္လို႔လား...ေဆး႐ုံကေနေတာင္ေရာက္လာတာ
အေရးႀကီးပုံပဲ..."
အလုပ္စားပြဲေတြထိုင္ကာေရာက္လာထဲကျပဳံးေနေသာ
CEOသည္သူေျပာတာေတြအားၾကားရဲ့လားမသိ။
"CEO....!"
"ငါJiminHyungကိုလက္ထပ္ေတာ့မယ္Hoseok..."
"႐ုတ္တရက္ႀကီးပါလား"
"ငါ့ကိုအျမဲျငင္းေနတဲ့Hyungက ေနာက္ဆုံးေတာ့လက္ခံ
လိုက္ပီ..ထယ့္ကိုတကယ္ေက်းဇူးတင္ရမယ္"
"ထယ္ေယာင္းကို..."
"မေန႔က ထယ္နဲ႔ငါHotelမွာႏွစ္ေယာက္ထဲရွိတာကိုHyung
ေတြ႕ၿပီးသဝန္တိုသြားပုံပဲ...."
"ထယ္ေယာင္းကိုအသုံးခ်လိုက္တာလား Jungkook.."
Jungkook ဆိုေသာအေခၚအေဝၚေၾကာင့္လားအနည္းငယ္
တင္းမာေနေသာေလသံေၾကာင့္လားမသိ။Jungkook
၏အၾကည့္ေတြသည္စူးစူးစိုက္စ္ုက္ဝင္လာေတာ့သည္။
"တိုက္ဆိုင္မွုပါ...ငါဘယ္ေတာ့မွ ထယ့္ကို အဲ့လိုမလုပ္ဘူး
အသုံးခ်တယ္ဆိုတဲ့စကားကမဟုတ္ေသးဘူးHoseok
ထယ္က ငါ့အခ်စ္ဆုံး ငါ့ရဲ့သံေယာဇဥ္အရွိဆုံးအျဖဴစင္
ဆုံးလူ...."
"က်ေတာ္ ေလာသြားတယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္CEO.."
"ထယ္က ေတာ္႐ုံခ်စ္ျခင္းတရားမ်ိဳး ေမတၱာမ်ိဴး
ျမတ္နိုးမွုမ်ိဳးနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔မလုံေလာက္ဘူး Hoseok
ငါေျပာတာကိုမင္းသေဘာေပါက္မွာပါ..."
"ထယ္ေယာင္းကို မခ်စ္ခဲ့ဖူးဘူးလား..CEO.."
"ထယ္က ငါကေလးဘဝမွာစျမင္ခဲ့ရတဲ့ခ်စ္စရာ
အေကာင္းဆုံးေကာင္ေလးပဲမခ်စ္ဘဲေနပါ့မလား
ခ်စ္ျခင္းတရားေတြကဆန္းၾကယ္တယ္Hoseok...
ခ်စ္သူရည္းစား အိမ္ေထာင္ဖက္တေယာက္လိုထယ့္ကို
သေဘာထားဖို႔ကငါမတက္နိုင္ခဲ့ဘူး....ငါထယ့္အေပၚ
သိပ္ရိုးသားမိခဲ့တဲ့ပုံပဲ...ထယ္က ငါ့အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း
ပါ....သတ္မွတ္ခ်က္တခုဆိုေပမယ့္..ဒါကအသင့္ေတာ္ဆုံး
ျဖစ္နိုင္တယ္..."
"က်ေတာ္ခံစားမိပါတယ္.."
"ငါမတားပါဘူး....ထယ့္မ်က္ႏွာေလးတခ်က္မွမဲ့မသြား
ေအာင္ရင္းႏွီးပ်္ုးေထာင္နိုင္တယ္ဆိုရင္အဆင္ေျပပါ
တယ္"
CEO၏စကားသည္ရင္ထဲလွိုက္ဖိုသြားသည္အထိထိ
ေရာက္ခဲ့ပါသည္။မ်က္ႏွာေလးမဲ့မသြားေအာင္တဲ့လား
ထားနိုင္တာေပါ့...ဝက္ဝံေလးကေသဆိုရင္ေတာင္ေသ
လိုက္ဖို႔အထိ႐ူးသြပ္ေနတဲ့ကိုယ္ဟာအရာခပ္သိမ္းထယ့္အားေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္ေသာစိတ္ဆႏၵအရင္းခံေတြႀကီးပါပဲ။
"ညကထယ္က မင္းကိုဖုန္းေတြေတာက္ေလၽွာက္ေခၚေန
ခဲ့တာငါၾကားပါတယ္ ငါ့ကိုမင္းေလာက္မယုံၾကည္ဘူး
အားမကိုးဘူးတဲ့သေဘာ....နည္းနည္းအံ့ဩမိသြားေပ
မယ့္ ဒါကအခ်စ္မ်ားျဖစ္မလားမသိဘူးေနာ္....ငါတစ္
ေယာက္လုံးရွိေနတာ မင္းဖုန္းနံပါတ္ေတြကိုသတိရစရာ
မလိုဘူးေလ..."
"အားနာမိပါတယ္....CEO တခုခုအဆင္မေျပတိုင္း
က်ေတာ့္ကိုဖုန္းဆက္ဖို႔ေျပာထားမိလို႔ပါ..."
"ထယ္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..."
ထိုအခ်ိန္....
အခန္းတံခါးအားဝုန္းခနဲဆြဲဖြင့္ကာေျပးဝင္လာေသာ
KimNamjoonသည္ထိန့္လန့္စရာတစ္ခုခုၾကဳံလာခဲ့ေသာ
ပုံ..။KimNamjoonဆိုတာႏွင့္Hyungနဲ႔တိုက္ရိုက္ပက္သတ္
ေနေသာကိစၥျဖစ္ေလာက္မည္ဆိုတာတန္းသိတာေၾကာင့္
မတ္တပ္ထရပ္မိသား။
"ဘာျဖစ္လာတာလဲ..."
"Jimin....Jimin ေပါက္ကရေတြလုပ္လိုက္ျပန္ၿပီ...
Jungkook......"
"ဘာကိုလဲ....."
မနက္မွေၾကာ္ျငာတခုရိုက္ရန္ရွိသည္ဆိုတာေၾကာင့္
ရိုက္ကြင္းအထိလိုက္ပို႔ေပးခဲ့ေသးတာ။အရာအားလုံး
အဆင္ေျပေနတာပဲ...။
KimNamjoonသည္Labtopဆီသို႔ေျပးလာကာတိုက္ရိုက္
Liveလုပ္ေနေသာVideoတခုအားဖြင့္လိုက္သည္။
"က်ေတာ့္Relationship နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးက်ေတာ့္Fanေတြ
ကိုတခါမွပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမေျပာခဲ့ဖူးပါဘူး..
တခ်ိဳ႕အေထာက္အထားေတြေၾကာင့္သူသူငါငါစြပ္စြဲေျပာ
ဆိုၾကတဲ့အေပၚမွာလည္းက်ေတာ္အျပစ္မျမင္ခဲ့ပါဘူး
ဒီေန႔ေတာ့က်ေတာ္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာခ်င္တာေလး
ရွိလို႔ဒီပြဲေလးကိုလုပ္လိုက္ရတယ္...က်ေတာ့္မွာခ်စ္သူရွိ
ပါတယ္...."
ေတာ္ဝင္မင္းသားတပါးလိုကင္မရာတဖ်က္ဖ်က္ေရွ႕
အျပဳံးပန္းေတြေေဝေဝဆာဆာျဖင့္ထိုလူသားသည္
ပကတိေပါ့ပါးစြာ။
"သူက MinYoongi ပါ....အီတလီကအႏုပညာရွင္
တေယာက္ပါ အားလုံးလည္းသိၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္
က်ေတာ္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာခ်ိန္တန္ပီထင္လို႔
အျမင္နဲ႔စြပ္စြဲမွုေတြကMinYoongi အတြက္အားနာစရာ
ေတြျဖစ္ျဖစ္ေနလို႔ပါ...."
"က်ေတာ္တို႔ခဏခဏေတြ႕ေနရတဲ့ဓာတ္ပုံေတြထဲ လူကေရာ..ဘယ္လိုမ်ားပတ္သတ္ပါလဲ
ခင္ဗ်..."
"ဒီတိုင္းတြဲသြားတြဲလာပါ...က်ေတာ္တို႔ခင္မင္မွုေၾကာင့္
တြဲတြဲေတြ႕ေနရတာပါ...ဒီထက္ပိုတဲ့ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးလုံးဝ
မရွိပါဘူး...ဒီပြဲကလည္းအဲ့ဒီအျမင္ေတြကိုေခ်ဖ်က္ဖို႔ရယ္
က်ေတာ့္မွာ ခ်စ္ရတဲ့သူဆိုလို႔ YoongiHyung
ေတေယာက္ပဲရွိတဲ့အေၾကာင္းအသိေပးခ်င္တာရယ္ပါ"
"MinYoongi ေရာပါမလာဘူးလား ခင္ဗ်..."
"Hyungက လူမ်ားတဲ့ေနရာေတြကိုသိပ္အဆင္မေျပလို႔ပါ
က်ေတာ့္လို႔Celebrity နဲ႔တြဲတာကသူ႔အတြက္အခက္အခဲ
ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့ပုံပါပဲ...."
"ေရွ႕ဆက္ဘာေတြလုပ္သြားဖို႔ရွိပါသလဲ ParkJimin Shi"
"Hyungသေဘာပါ...သူတခုခုေျပာလာတဲ့အခါက်
က်ေတာ္အားလုံးကိုထပ္အသိေပးေပးပါ့မယ္...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
အားလုံးကိုႏူတ္ဆက္ၿပီးႂကြႂကြရြရြထြက္သြားသူသည္
မနက္က အိပ္ယာထဲကခ်စ္စရာလူသားေလးမွဟုတ္ရဲ့လား။တနိုင္ငံလုံးအားလွုပ္ခတ္သြားေစေသာ
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲႀကီး။သူႏွင့္ပတ္သတ္မွုအား
ေျဗာင္ပင္လိမ္ခ်ကာ တြဲသြားတြဲလာပါဟု ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
ေခါင္းစဥ္တပ္သြားသည္။Jeonလုပ္ငန္းစု၏CEO
အားတနိုင္ငံလုံးေရွ႕အမွိုက္ကေလးလိုခါထုတ္လိုက္သူ
သည္ParkJimin မွဟုတ္ဟုတ္ရဲ့လား။တေယာက္တ
ေပါက္ႏွင့္ေဝဖန္လာေသာဆိုးဆိုးဝါးဝါးComment
မ်ားသည္Social Mediaေပၚတြင္ပ်ံ႕ႏွံ့လ်က္။
ဘာျဖစ္လို႔လုပ္ရတာလဲ..ေသေလာက္ေအာင္မေက်နပ္
ဘူးပဲထားပါအုန္း မေသမခ်င္းရိုက္ပစ္လိုက္လို႔ရပါတယ္
ဘာျဖစ္လို႔ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ရပ္မ်ိဳးကိုလုပ္လိုက္ရတာလဲ။
ကားေသာ့ယူကာေျပးထြက္သြားေသာJungkookေနာက္
ေျပးလိုက္သြားသူကHoseok...။တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေန
ေသာအေျခအေနမွခ်က္ခ်င္းေလာင္ၿမိဳက္ျခင္းသို႔
ေျပာင္းလဲသြားလ်က္..။မိုင္ကုန္တင္ကာေမာင္းေနေသာ
ကားသည္ဘယ္အရပ္သို႔ဦးတည္ေနမွန္းမသိရ။
Hoseokသည္ကားတစ္စီးျဖင့္ေနာက္မွလ္ုက္ကာလမ္းမ
ႀကီးေပၚတြင္ကားႏွစ္စီးသည္ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္။
လုပ္ခ်င္ရာလုပ္သြားေသာParkJimin အားဖုန္းေခၚကာ
မကိုင္လ်င္ရွိမည့္ေနရာသြားအမွုန့္ႀကိတ္ရန္ေတြးလိုက္
သည္။ထူးဆန္းစြာႏွစ္ခါေလာင္ေခၚလိုက္႐ုံႏွင့္ကိုင္လာေသာသူ။ဘာျဖစ္ျဖစ္ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိူသည့္သေဘာ။
"ခင္ဗ်ားခုဘယ္မွာလဲ..."
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ..."
ခင္ဗ်ားMediaေတြေရွ႕မွာ ဘာလုပ္သြားတာလဲသိခ်ငိလို႔
ေလ..."
"တကယ္ေတာ့ငါနဲ႔သူတြဲဖို႔ရည္ရြယ္ခဲ့တာအီတလီမွာထဲက
ငါတို႔အေျခအေနေတြကိုညႇိယူေနတာ မင္းကိုငါစိတ္မပါ
ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာတာညာခဲ့တာမွမဟုတ္ဘဲ...ၿပီးေတာ့
မင္းကငါ့ကိုဘယ္လိုတန္ဖိုးထားခဲ့လဲဆိုတာမေန႔ကညက
သက္ေသပဲေလ...ငါမင္းကိုခ်စ္မ်ားခ်စ္မလားလို႔
စမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့တာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူးJungkook
ငါမင္းကိုစိတ္ေတာ္ေတာ္ကုန္ေနခဲ့တာ မင္းကိုေရာ
မင္းနဲ႔ငါၾကားကျပသနာေတြေရာ...ေလးငါးဆယ္ႏွစ္
တြဲပီးရင္ေတာင္ျပတ္ေသးတာပဲကြာ ငါတို႔ကမဆန္းပါဘူး
မင္းမွာဆံပင္တေခ်ာင္းေတာင္အထိအခိုက္မခံတန္ဖိုး
ထားခ်စ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးရွိေနတာပဲ...ေလ"
"ခင္ဗ်ား သစၥာေဖာက္.လိုက္တာလား"
"ေအာ္...အစထဲက သစၥာခံၿပီးတြဲခဲ့တာမဟုတ္ဘူးေလ"
"ဘယ္မွာလဲေျပာစမ္းပါ....."
"လာရိုက္မလို႔လား...ငါYoongiHyung နဲ႔အတူတူရွိေန
တယ္ Hotelမွာ ....လာခ်င္ရင္အခန္းနံပါတ္ေျပာေပးမယ္
မင္းနဲ႔KimTaeHyung လိုေတာ့ရိုးရိုးသားသားေရာက္ေန
တာမဟုတ္ဘူး...ေနာ္"
"ParkJimin......!!!!!"
"ငါဖုန္းကိုင္တာ မင္းေအာ္တာခံဖို႔မဟုတ္ဘူး..."
"ညက ညက ခင္ဗ်ား ဘာလို႔အာေခ်ာင္တာလဲ...မနက္က
ေရာ ဘာလို႔ကလိမ္ကက်စ္ပုံစံေတြလုပ္သြားရတာလဲ"
"မင္းကိုမေက်နပ္လို႔....ေလ ငါကၿငိဳးပီဆိုရင္
ဘာမွျမင္တာမဟုတ္ဘူး...ငါ့ကိုေစာ္ကားေမာ္ကား
သူစိမ္းတစ္ေယာက္ေရွ႕ေျပာခဲ့တာေတြအတြက္အဲ့အခ်္န္
ထဲကငါမင္းကိုေျပာခဲ့သားပဲ မင္းကျပသနာကိုရွင္းမယူ
ဘဲ မင္းဆႏၵျပည့္ဖို႔အိပ္ယာေပၚပဲေခၚခဲ့တာေလ
တခါအိပ္လိုက္ရင္ အရာအားလုံးအဆင္ေျပသြားပီလို႔
မင္းထင္ေနတာေတြကို အဆင္မေျပေၾကာင္းသက္ေသ
ျပေပးတာ"
"ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့စကားက ခင္ဗ်ားအၿငိဳးထဲထည့္သုံး
စရာလိုလို႔လား...."
".........."
"ခင္ဗ်ား မေက်နပ္ခ်က္တခုနဲ႔ တနိုင္ငံလုံးေရွ႕မ်က္ႏွာ
ေျပာင္တိုက္ရဲရတာလဲ..."
"ငါနဲ႔MinYoongi တကယ္တြဲေနလို႔တြဲေနတယ္ေျပာတာ
မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တာမဟုတ္ဘူးJeonJungkook"
"ဒါေတြကို ခင္ဗ်ားညထဲကစီစဥ္ထားခဲ့တာလား"
"ငါကလုပ္ရင္အစီအစဥ္တက်ပဲ"
"ဒါဆို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ လိမ္ခဲ့တာေပါ့...."
ဖုန္းကိုင္ထားရင္ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိခဲ့။Jungkook
အသံသည္တျဖည္းျဖည္းတိုးသြားကာအရာအားလုံး
ေပ်ာက္ဆုံးသြားသလို။မခ်စ္ဘဲေတာ့ေနခဲ့မလား...
ခ်စ္လြန္းလို႔မိုက္႐ူးရဲဆန္မိတာေတြႀကီးပဲ။ထစ္ခနဲဆို
တုံ႔ျပန္မွုေတြအားမစဥ္းစားဘဲေပးတတ္သူမို႔ဒီကိစၥသည္
လည္းစိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္ခဲ့ေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္တခု
သာ။ေျပာရက္ေလျခင္း ေျပာထြက္ေလျခင္း
ဆိုတဲ့ရင္နစ္မွုေတြၾကားအရြဲ႕တိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
သူကိုယ္တိုင္ကလြဲလ်င္ဘယ္သူသိမလဲ။
ကိုယ့္ကိုတခ်က္ေလာက္ထိပါးလ်င္ဆယ္ခ်က္ေလာက္
ျပန္ထိလိုက္ခ်င္သူအဖို႔ကေလးဆန္တယ္ေျပာလ်င္လည္း
ခံလိုက္မည္။
"MinYoongi နဲ႔တြဲေနပါတယ္လို႔ Mediaကိုခင္ဗ်ား
ေျပာခဲ့တာျပသနာမဟုတ္ဘူး...က်ေတာ့္ကိုခ်စ္ပါတယ္
လို႔လိမ္ခဲ့တာက ျပသနာပဲ ParkJimin....ခင္ဗ်ားဘယ္သူ
နဲ႔တြဲတြဲဘာေတြလုပ္လုပ္က်ေတာ္ဘယ္တုန္းကဘာေျပာ
ဖူးလို႔လဲ ခင္ဗ်ားကိုေပ်ာ္ေအာင္ထားမေပးန္ုင္ခဲ့လို႔
ခင္ဗ်ားထြက္ေပါက္ရွာတယ္လို႔ပဲသတ္မွတ္လိုက္တယ္
ခင္ဗ်ားက ေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြကို လိမ္တာမ်ိဳးကေတာ့...."
"ငါေနာက္တေယာက္တြဲသြားတာထက္ မင္းကိုလိမ္ျခင္း
မလိမ္ျခင္းက ပိုအေရးပါေနတာလားJungkook.."
"ခင္ဗ်ားက က်ေတာ့္အပိုင္ပါ...က်ေတာ့္နယ္နိမိတ္က
ေနခင္ဗ်ားဘယ္ကိုမွထြက္သြားလို႔မရဘူး"
"ငါYoongi Hyungကိုလက္ထပ္မွာ...မင္းအပိုင္တြက္ထား
ေတြမွားေၾကာင္းလည္းထပ္သက္ေသျပေပးမယ္.."
"ေတာ္ေလာက္ပီ ParkJimin.."
"မင္းငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွမပိုင္ဘူး JeonJungkook.....
မင္းမေသမခ်င္းမွတ္ထား...ေနာက္တခုက
ဘယ္တုန္းကမွလည္းမခ်စ္ခဲ့ဖူးဆိုတာပဲ...."
တင္းခံထားေသာစိတ္ေတြသည္ဘယ္လိုမွေဆာက္တည္မရေတာ့။ကားေမာင္းေနျခင္းကိုလည္းတခ်က္တခ်က္ေမ့
သြားသည္။နားထဲတြင္အႀကိမ္ႀကိမ္ရိုက္ခတ္လာေသာ
ခ်စ္တယ္ဆိုေသာစကားမ်ားႏွင့္ဘယ္တုန္းကမွမခ်စ္
ဘူးဆိုေသာစကားမ်ား...။ေနာက္တေယာက္နာမည္အား
ခ်စ္သူပါလို႔ ထပ္ေျပာနိုင္သည္အထိ Hyung ရက္စက္
ပါသည္။ဘယ္ေလာက္အရြဲ႕တိုက္ခ်င္ခဲ့ပါေစေလ...
လက္ထပ္မွာဆိုေသာစကားမ်ိဳးကိုေတာ့မသုံးသင့္...။
တကယ္မ်ား သူ႔ကိုစိတ္ကုန္သြားၿပီလား...
တကယ္မ်ား စိတ္ပ်က္သြားတာလား
သူ႔အနားမွာေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိေနေပးတဲ့MinYoongi
ကို တကယ္မ်ား တိမ္းညႊတ္သြားတာလား
Hyungစိတ္ရင္းနဲ႔လက္ထပ္ခ်င္သြားတာလား...
မျဖစ္ဘူးေလ....ဒါမျဖစ္နိုင္ဘူး...
႐ုတ္တရက္ဝင္လာေသာကားေခါင္းအားျမင္လိုက္ေသာ္
လည္းေရွာင္တိမ္းရန္ဦးေႏွာက္ကအခ်က္မျပ။
အရွိန္နဲ႔ေျပးဝင္လာေသာသူ႔ကားေလးသည္ေလထဲသို႔
လႊင့္ပ်ံသြားကာေခါင္းပိုင္းတခုလုံးေၾကမြသြားေတာ့သည္။
ဒုန္းးးးးးးးးးးး
"Jungkook.....!!!!!!!!"
ကားႏွစ္စီးေခါင္းခ်င္းဆိုင္တိုင္ကာဆိုးဆိုးဝါးဝါးေမွာက္
သြားခဲ့ျခင္း။လမ္းေျပာင္းျပန္ဝင္သြားထဲကမ်က္လုံေတြ
ျပာေဝသြားခဲ့သည္။ေပါက္ကြဲသံတခုႏွင့္အတူ
ကားလမ္းေပၚသို႔ေသြးနီနီမ်ားခ်က္ခ်င္းစီးလာခဲ့သည္။
မ်က္စိေရွ႕ပင္ျဖစ္ပ်က္သြားေသာအျဖစ္အပ်က္သည္
ျမန္ဆန္လြန္းတာေၾကာင့္Hoseok သတိလက္လြတ္
ေအာ္မိကာကားေပၚမွေျပးဆင္းလာသည္။ႏွစ္ပတ္သုံး
ပတ္လႊင့္ပ်ံသြားေသာကားအနက္ႀကီးသည္ရစရာမရွိ
ေတာ့။ဒါဆို လူကေရာ....လူကေရာ.....။ခဏအတြင္း
လူအမ်ားေျပးလာကာထုံစံအတိုင္းဓာတ္ပုံေတြကတဖ်က္
ဖ်က္။စိတ္ကိုအတက္နိုင္ဆုံးထိန္းလိုက္ေသာ္လည္း
လက္ေတြတုန္ကာေျခေထာက္မ်ားပင္မခိုင္ခဲ့။
ကားလမ္းေပၚတြင္ေဇာက္ထိုးျဖစ္ေနေသာကားထဲမွ
Jungkookအားကယ္ရန္တခ်ိဳ႕ကအေျပးအလႊားကူညီၾက
သည္။ကားတံခါးအားခက္ခက္ခဲခဲဖြင့္လိုက္ေတာ့
အရင္ဆုံးေတြ႕လိုက္ရတာမွန္ကြဲစေတြစိုက္ေနေသာလက္
တဖက္။
"ခင္ဗ်ားျဖစ္ရဲ့လား က်ေတာ္တို႔ကူညီေပးပါ့မယ္..."
ေသြးပ်က္ေနေသာHoseokအား ေဘးနားရွိလူမ်ားက
ေျဖာင္းျဖခဲ့ေသာ္လည္းသူJungkook အားခက္ခဲစြာ
ကားထဲမွထုတ္ခဲ့သည္။
"အသက္ရွိေသးလား......"
"မသိဘူး...က်ေတာ့္ကိုခဏေလာက္ဖယ္ေပးပါ..."
"ေဆး႐ုံကားေခၚထားတယ္..ေလ"
သူ႔လက္ထဲမွCEOသည္ဓားနဲ႔ဝိုင္းမႊန္းထားသလိုတစစီ
ျဖစ္ေနခဲ့သည္။မ်က္ႏွာေပၚကေသြးနီနီေတြအားအက်ီခၽြတ္
သုတ္ေပးလိုက္ရင္းသူ႔ကားဆီသို႔ခ်ီေျပးလာခဲ့သည္။
မေစာင့္နိုင္ပါ..။သူ႔ကိုယ္သူေလာက္ဘယ္အရာကိုမွမယုံ
ေစာင့္ေနရင္းတခုခုျဖစ္သြားရင္CEOသူ႔က္ုခြင့္လႊတ္မွာ
မဟုတ္။ဘာလို႔မ်ားမိုက္႐ူးရဲဆန္ရတာလဲ...
ဒီေလာက္ႀကီးျဖစ္သြားစရာလိုတဲ့ကိစၥမလို႔လား....
Jungkook ရာ....။ေဆး႐ုံသို႔အျမန္ေမာင္းကာ CEO
အသက္ရွင္ဖို႔ဆက္ႀကိဳးစားရန္အေျပးႏွင္ခဲ့သည္။
ပူေလာင္မွုသည္ေျပာမျပတတ္..။ParkJimin ကို
သတ္ပစ္ခ်င္စိတ္သည္လည္းေျပာမျပတတ္။
.......။
႐ုတ္တရက္က်သြားခဲ့ေသာဖုန္းေၾကာင့္Jiminထိုင္ခ်မိ
ရက္သား..။ဘာျဖစ္သြားတာလဲ....။
"Min....."
အခန္းေဒါင့္တေနရာတြင္ထိုင္ေနေသာသူ႔ဆီသို႔ေျဖးေျဖး
ခ်င္းဝင္လာေသာMinYoongi...။ဝမ္းနည္းေနဟန္မ်က္လုံး
ေတြအားခ်က္ခ်င္းျပင္ဆင္ၿပီးဖုန္းကိုအိပ္ယာေပၚသို႔
ပစ္တင္လိုက္သည္။
"က်ေတာ္ ခုေလးတင္ဖုန္းဆက္ေတာင္းပန္မလို႔ပါ......"
