Wanting to be just normal

10~ Wie ben jij?

Ik word weer rustig wakker en voel dat mijn handen zijn vastgeketend aan een bed. Er zit iemand aan het voeteneind van het bed naar me te staren. "Wie ben jij?" vraag ik woedend terwijl ik naar de helemaal in zwart gekleden man staar. "Je kent me wel, maar toch weer niet" antwoordt hij vaag terwijl hij van het bed op staat. Voor zijn ogen zit een zonnebril en voor zijn mond een zwarte sjaal. Hij doet een deur open en verdwijnt er achter. "Wie in geitsnaam kan dat zijn?" mompel ik tegen mezelf.

Sems P.O.V.

Ik zit verslagen op de bank, omdat ik niet opzoek mag gaan naar Danny. Amber komt naast me zitten en zet de tv aan waar ik de hele tijd naar heb zitten te staren, zonder dat hij aan stond. "Nog steeds aan het piekeren over Danny?" vraagt ze na een tijdje. Ik knik en richt me op de tv waar net my little pony op is. Amber zegt weg, ik ben haar daar dankbaar voor. Ik ga verzitten op de manier waarop Danny altijd zit, voeten op de bank en hoofd op je knieën, terwijl je je benen een soort van knuffelt. Ik snap niet dat ze het comfortabel vind zitten, maar toch ga ik niet anders zitten. Ik val langzaam in een trans en begin op te gaan in de my little pony marathon die op elke zender is.

Iemand klapt in zijn handen voor mijn hoofd om me na een uur of twee op te wekken uit de marathon. "Nee Twilight Sparkle word net gekroond tot prinses" zeur ik. Amber moet proberen haar lach in te houden om mijn reactie. Ik kijk haar even woedend aan. Ze schrikt en zet een stap achteruit. "We gaan eten" zegt ze. Ik sta niet op. Ze trekt me overeind en sleurt me naar de keuken.