Wanting to be just normal

4~ It's raining the most romantic wheater

Danny's P.O.V.

Waarom was Sem opeens bezorgd om me? Hij kent me niet eens en hoe kent hij Nathan? Ik word uit mijn gedachtes gehaald door de geschiedenisleraar die met zijn hand op mijn tafel slaat, waardoor ik een gilletje slaak. "Je ouders mogen dan wel overleden zijn maar dan moet je nog wel opletten in mijn les" spuugt hij in mijn gezicht. Ik probeer de tranen die zich in mijn ooghoeken vormen te onderdrukken, maar het lukt niet. Ik barst in tranen uit en ren het lokaal uit. In een donker hoekje in een gang waarvan de klaslokalen leeg zijn stort ik in elkaar. Hoe kan hij zoiets zeggen. Het is nog maar drie weken geleden. Ik leg mijn hoofd op mijn knieën en begin zachtjes weer te snikken.

"Danny!!!" Hoor ik iemand roepen. Zachtjes til ik mijn hoofd een stukje op en zie dat Sem naar me toe komt rennen. ik veeg mijn tranen weg en kijk hem aan als hij voor me staat. "Wat doe jij hier?" vraag ik zacht. "Ik ben op school verantwoordelijk voor je." antwoord hij lief, ik heb het gevoel alsof dat niet de gehele reden is. Hij gaat naast me zitten en slaat zijn arm om me heen. Op één of andere manier voelt dit veilig, alsof ik eindelijk een grote broer heb. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en begin weer zachtjes te snikken. Er lopen een paar meisjes langs die mij een venijnige blik toe werpen en flirten met Sem.

"Wat is er gebeurd?" vraagt hij als ik uit gesnikt ben. "De... Ge..ge.. Geschiedenis leraar ma... Maakte een op... op... Opmerking over mijn ouders" stotter ik. Hij kijkt me teder aan en legt dan zijn hoofd op mijn hoofd. "Kom we gaan" zegt Sem na een tijdje te hebben gezeten. Hij staat op en rijkt me zijn hand aan. Dankbaar pak ik hem aan en laat ik me door hem omhoog trekken. "Waar gaan we heen?" vraag ik als hij me zijn hand geeft. "Huis" zegt hij onverschillig. Ooh nee weer op de motor.

"Hij wil niet starten" zegt hij als hij de motor niet aan de praat krijgt. "Dat word dus lopen" zegt hij meer tegen zichzelf dan tegen mij. "We kunnen toch ook een bus pakken?" opper ik, hij schudt zijn hoofd en pakt mijn hand om me mee naar huis te nemen. Ooh nee het gaat ook nog eens regenen. Iedereen die op straat is gaat in een winkel schuilen terwijl wij door lopen. Ik blijf geschokt staan als ik de oude auto van mijn ouders zie waar ze in verongelukt zijn. "Danny" hoor ik Sem ver weg zeggen. Hij draait me naar zich om en kijkt me bezorgt aan met nog een emotie dat ik niet kan plaatsen. Hij trekt me in een omhelzing en meteen ben ik weer bij mijn positieve. Hij laat me een klein beetje los en komt met zijn hoofd dichter naar de mijne toe. Wat is hij nou aan het doen. Zachtjes drukt hij zijn lippen op de mijne.