Yakın Korumam

3. Bölüm - Beklenmedik -

Okul açılalı iki gün olmuştu. Babam dediğini yapmış, Ezel peşimden bir dakika bile ayrılmamıştı tek istediğim. Biraz yalnız kalmak ve özgürce yaşadığım bu şehrin sokaklarında gezmekti. Ezel sanki gölgemmiş gibi her an peşimdeyken nasıl özgür olabilirdim ki.

Odamın penceresinden bahçeye doğru baktım. Hava güllük güneşlikti. Tam gezmelikti aslında. Güneş Ezel'in üstüne parlamıştı adeta. Beyaz gömleği giymiş kollarını dirseklerine kadar katlamıştı.
Öylece bahçedeki sandalyelerden birine oturmuş kitap okuyordu.

Ne? Yahu bu ne güzel bir manzaraydı böyle.Elimdeki telefona birde ona baktım. Aklıma gelen delice fikirle kafamı iki yana salladım.Hayır henüz kafayı bu kadar sıyırmamıştım.

Şey belki de sıyırmıştırım. Omuz silktim kendi kendime. Elindeki telefondan numaramı gizliye alıp rahbere girdim. Bu manyakcaydı biliyorum. Ve size de dediğim gibi ben normal biri değildim. Asla da olamayacaktım.

Camdan biraz uzaklaşıp beni göremeyeceği ama beni onu görebileceğim bir yere geçti. Elime aldığım mendili telefona yerleştirip onu aradım.

Kitabını kenara bırakıp telefonunu eline aldı. Kaşlarını çatarak biraz baktı ve telefonda sesi duyuldu. Bu arada kalbim ağzımda atıyordu. Bu baya aksiyonlu birşey değildi benim için. Ama kalbimin neden bu kadar hızlı attığını ben bile anlamamıştım.

"Efendim. " dedi. Sesi bu kadar etkileyici miydi gerçekten? Yeni fark ediyordum.

Sustum. Nefesimi üfledim sadece.

"Siz kimsiniz? Alo? Sesiniz gelmiyor." dediğinde yine cevap vermedim ve telefonumu kapattım.

Bahçeye baktığımda telefonuna bakıp kafasını kaldırıp pencereme baktı. Hayır beni göremezdi. Sonra telefonu masaya bırakıp kitabına döndü. Sinsice gülüp tekrar aradım.

"Alo? Buyrun. Bakın her kimseniz sesiniz gelmiyor. Bakın beni arayıp durmayın." deyip telefonu bu kez o kapattı.

Ah benim suratıma telefon kapatmak öylemi? Tekrar aradım. Bu kez mendili tekrar koydum.

"Size beni arama-"

"Ah yakışıklım. Tek başına orada ne arıyorsun?"

"Ne?" diyerek etrafında bir tur attı ah safım benim yerim lan ben bunu.

"Diyorum ki senin gibi bir yakışıklı nasıl olurda tek başına kalır."

"Sizi anlamıyorum.Nerdesiniz şuan?" diye sordu. Yukarıya bak koçum görürsün beni.

"Salak falan mısın? Tabi bu kadar yakışıklı olunca tahtalarının eksik olması normal.Şuan sana görünmek istesem neden gizli numaradan arayım ki değil mi?"

"Bakın-" dedi bir müddet sustu pencereden iyice uzaklaştım.Hareket ediyordu.

Eyvah buraya gelmesin! iç sesimde benden evhamlı lan.

Hızla pencereye yaklaştığımda orada olmadığını gördüm. Seni Zeki Yakışıklı seni.

"Kimsin sen!" dedi sinirle.

"Senin sapığın olmaya biri." dedim. İrem'in bana anlamsızca bakan gözlerine bakıp göz kırptım.

Üzerimdeki tişörtü ve ve şhortu çıkardım.

"Sen mi?" sesi hemen kapımın oradan geldiğinde telefonu yavaşca yatağa bırakıp sesi karşıya yansımasın diye sesini kapattım. Arkamı kapıya dönüp üzerime birşeyler giymek için dolaptan elbise alıyormuş gibi yaptım. Tam o sırada kapı hızla açılmıştı.