The contribution (Η συνεισφορά)

Κεφάλαιο 11

Η Εκάτη και η Σελήνη βρίσκονταν δεμένες και πεσμένες στα γόνατα. Τα σώματά τους ήταν γεμάτα γρατζουνιές και αίματα. Μπροστά τους ορθωνόντουσαν οι Μεγάλοι. Ήταν έτοιμες, είχαν προσπαθήσει, είχαν πολεμήσει, είχαν χάσει!!

10 ώρες πριν

- Έχει έρθει η ώρα!

Όλοι μαζί κατευθύνθηκαν στο υπόγειο. Είχαν στήσει εκεί το στρατηγείο τους πλέον. Κάθισαν όλοι γύρω από το τραπέζι. Η Εκάτη έκατσε στο πάτωμα και ακούμπησε τα χέρια της στο χώμα. Άρχισε να ψέλνει και ένας αέρας σηκώθηκε γύρω τους. Μετά από λίγο όλα ηρέμησαν.

- Λοιπόν??

- Το λιγότερο σε τρεις ώρες.

- Ωραία Luna μου είσαι έτοιμη??

Η Σελήνη έγνεψε καταφατικά και έβαλε τα χέρια της στην σφαίρα της. Συγκεντρώθηκε όσο πιο πολύ μπορούσε έπρεπε να βρει την μητέρα της. Έψαξε πιο βαθιά από ποτέ αλλά δεν φοβόταν πια να μην χαθεί στο σκοτάδι. Ύστερα από λίγα λεπτά κατάφερε να την βρει!!

- Σου είπα να μην με ψάξεις!!!

- Σε χρειάζομαι!!! Άκουσε με!!

Η Σελήνη εξήγησε το σχέδιο στην μητέρα της και αφού τελείωσε περίμενε την αντίδρασή της! Αν της αρνιόταν θα είχαν χαθεί όλα!!

- Εντάξει κόρη μου! Αλλά φοβάμαι ότι θα χαθείτε. Εμείς δεν έχουμε να χάσουμε κάτι...

- Ούτε εμείς πια μητέρα!!

Και τώρα ήταν η σειρά του Δαμιανού. Μπορεί να μην είχε κρατήσει επαφές και να ήταν φυγάς αλλά ήξερε κάποιους δικούς του που είχαν την ίδια μοίρα με αυτόν.

Είχε μπροστά του ένα ξύλινο μπολ. Είχε κάνει την θυσία που έπρεπε και ήλπιζε.

- Γιατί μας καλείς??

- Θέλω την βοήθειά σας!!

- Δεν νομίζουμε...

- Απλά ακούστε με πρώτα!!

Αφού εξήγησε στους υπόλοιπους δαίμονες φυγάδες την κατάσταση και άκουσε τον εαυτό του δεν ήταν πλέον σίγουρος για το αποτέλεσμα. Τους καλούσε σε μια μάχη χωρίς προφανή λόγο και κίνητρο για αυτούς και χωρίς καν ένα κέρδος για αυτούς έπειτα από μια πιθανή νίκη. Περίμενε με κομμένη την ανάσα!!

- Ας ψηφίσουμε!!

- Τι εννοούν??

Ψιθύρισαν τα κορίτσια στον Δαμιανό.

- Θα ξεκινήσουν με ψηφοφορία για να δουν αν η πλειοψηφία θέλει να μας βοηθήσει...

- Νομίζεις πως..

Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση της η Εκάτη καθώς η βαθιά φωνή αντήχησε στο υπόγειο.

- Δεν βγάζουμε άκρη!! Εγώ θα έρθω!! Δεν έχω κάτι να χάσω!!

- Και εγώ!

- Εγώ όχι είμαι καλά....

Ύστερα από αρκετή ώρα είχαν όλα τακτοποιηθεί!!