The contribution (Η συνεισφορά)

Κεφάλαιο 4

Πάντα της άρεσε να περπατάει κάτω από το φως του φεγγαριού. Ακόμα και όταν είχε συννεφιά μπορούσε να αισθανθεί την λάμψη του και την ενέργεια του. Δεν είχε προλάβει να κάνει πολλά βήματα όταν κάποιος την φώναξε.

- Συγνώμη!!

Γύρισε και αντίκρισε ένα ψηλό νεαρό άντρα κοντά στα τριάντα πέντε. Τα μαύρα του μαλλιά έπεφταν ανέμελα στο πρόσωπό του.

- Θέλετε κάτι??

Κάτι πάνω του ήταν παράξενο. Μπορούσε να διαισθανθεί την παράξενη αύρα του αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι δεν της άρεσε.

- Αυτό νομίζω είναι δικό σου??

Στο χέρι του κρατούσε μια πλεχτή ζακέτα.

- Ε, ναι ευχαριστώ δεν κατάλαβα πως μου είχε πέσει.

Την ώρα που τα χέρια τους ακούμπησαν εικόνες άρχισαν να περνάνε μπροστά από τα μάτια της Σελήνης. Εικόνες φρίκης, με φωτιές, ουρλιαχτά και μάχες. Τράβηξε απότομα το χέρι της και τον κοίταξε μέσα στα μαύρα μάτια του.

- Με λένε Δαμιανό.

- Ποιος σε έστειλε??

- Συγνώμη??

Τα μάτια της Σελήνης άρχισαν να γίνονται σκούρο μπλε.

- Όχι περίμενε δεν....

Μέσα σε ένα λεπτό είχε πέσει αναίσθητος. Η Σελήνη έβγαλε το κινητό από την τσέπη της και κάλεσε τις 'αδερφές' της.

Καθόντουσαν στο σαλόνι έχοντας κλειδώσει τον Δαμιανό κάτω στο ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο που είχαν φτιάξει και προστατεύσει ώστε κανένα πλάσμα να μην μπορεί να βγει!!

- Και αυτά έγιναν..

- Δηλαδή τον άγγιξες και είδες όλα αυτά??

- Ναι.. κάτι δεν είναι σωστό μαζί του. Κάτι δεν πάει καλά. Έχω ένα προαίσθημα αυτές τις ημέρες...

- Και εγώ!!

Η Εκάτη και η Σελήνη κοιτάχτηκαν. Και οι δύο ένιωθαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά αλλά η Αυγή δεν μιλούσε.

- Εσύ δεν νιώθεις κάτι??

- Όχι δεν με ενοχλεί τίποτα!!

- Αυγή!! Σοβαρέψου!!

- Όχι! Δημιουργείτε προβλήματα από εκεί που δεν υπάρχουν. Ξέρουμε ότι υπάρχουν και άλλοι φυγάδες σαν και εμάς από πολλά είδη υπερφυσικών πλασμάτων!! Μάλλον ο κακόμοιρος ήθελε να φλερτάρει με την Σελήνη αλλά φυσικά που να τα καταφέρει!!!

Και με αυτό σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο της.

- Εκάτη??

- Ξέρω... κάτι είναι πολύ λάθος εδώ!! Αλλά θα το κοιτάξουμε αργότερα. Τώρα νομίζω πρέπει να κάνουμε μια επίσκεψη στον καινούριο μας φίλο!!

Τα δύο κορίτσια κατέβηκαν στο υπόγειο. Το υπόγειο δεν ήταν από εκείνα τα τρομακτικά με αλυσίδες και αίματα στους τοίχους. Είχαν καλύψει όλα τα μικρά παραθυράκια με μαύρα υφάσματα ώστε να μην υπάρχει ορατότητα. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι με ένα μπορντό κόκκινο χρώμα και πάνω τους ζωγραφισμένα με μαύρο χρώμα όλα τα σύμβολα και ξόρκια που περιόριζαν κάποιο υπερφυσικό όν να βγει από εκεί.

Υπήρχαν δύο μαύροι δερμάτινοι τριθέσιοι καναπέδες και μία βιβλιοθήκη που γέμιζαν τον χώρο καθώς και ένα μικρό μπάνιο στην άκρη του υπογείου.

Ο Δαμιανός καθόταν στον καναπέ και διάβαζε ένα βιβλίο όταν αντιλήφθηκε την παρουσία των κοριτσιών στο χώρο.

- Για υπόγειο κράτησης και ανάκρισης είναι πολύ άνετο και όμορφο!!

- Δεν είμαστε δολοφόνοι ούτε τίποτα αιμοδιψή τέρατα!!

- Ούτε εγώ!!!

- Αυτό θα το μάθουμε αν συνεργαστείς με τον εύκολο τρόπο αλλιώς...

- Να, αυτό ακριβώς με τράβηξε σε εσένα!! Η σκληρότητα σου αλλά και το πόσο πληγωμένη είσαι.

Η Σελήνη αναδεύτηκε στην θέση της νιώθοντας αμηχανία ως προς τα λόγια του.

- Ποιος είσαι???

- Πάμε πάλι!! Με λένε Δαμιανό και όπως θα κατάλαβε και η Luna είμαι σαν και εσάς. Δηλαδή όχι ακριβώς....

- Νομίζω ότι χάνουμε τον χρόνο μας εδώ πάμε Εκάτη!!

- Όχι μισό!! Είμαι ένας δαίμονας ala!!!

Τα δύο κορίτσια γύρισαν και τον κοίταξαν. Μάθαιναν σε όλη τους την παιδική και εφηβική ηλικία για δαίμονες και για υπερφυσικά όντα και πως να αμύνονται απέναντι τους. Αλλά πρώτη φορά άκουγαν για κάποιον δαίμονα με τέτοιο όνομα!!

- Να υποθέσω από τις εκφράσεις στα πρόσωπά σας ότι δεν γνωρίζετε το είδος μου....

Η Εκάτη πήγε και έκατσε στον καναπέ απέναντι από τον Δαμιανό!

- Θες να μας εξηγήσεις???

- Μπορούμε να το ανακαλύψουμε και στα βιβλία δεν χρειάζεται....

- Σελήνη!! Νομίζω του αξίζει έστω να ακούσουμε την ιστορία του.

- Ότι πεις...

Η Σελήνη ένιωθε παράξενα γύρω του. και αυτό δεν της άρεσε καθόλου. Ήταν και τα λόγια της Αυγής που γύριζαν στο κεφάλι της.... ' ένας άντρας σε πλησίασε και εσένα επειδή του άρεσες και ήθελε να σε φλερτάρει αλλά εσύ...'. Απεδίωξε αυτές τις σκέψεις και έκατσε στον καναπέ δίπλα στην Εκάτη.