Εύκολα

11

"Δε μιλάς σοβαρά." Μου είπε σοκαρισμένη.
Βρισκόμασταν για καφέ σε ένα όμορφο μαγαζάκι που είχαμε βρει πριν λίγες μέρες και της έλεγα τα χθεσινά μου κατορθώματα.

"Κι όμως. Χορέψαμε κανονικότατα μπροστά σε τόσο κόσμο."

"Έχω σοκαριστεί αυτή τη στιγμή ." Είπε και ήπιε μια γουλια από το καφέ της.
Γέλασα.

"Από αυτά που ακούω, φαίνεται να πέρασες πολύ καλά. Ο Στεφανάκος ήταν κύριος."
Εγνεψα.

"Όντως πέρασα όχι απλά καλά, τέλεια. Δεν ένιωσα καθόλου άβολα, εκτός από λίγο στην αρχή. Αλλά γενικά κάναμε χαβαλε, μου την έπεφτε, φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε, όλα τα κάναμε. Και βγήκαμε σκέψου μόνο μια φορά."

"Ρε τον Στεφανάκο. Πρέπει να κάνω κι μια συζητησουλα μαζί του."

"Ναι καλά για να μου τον τρομάξεις; Δε κατάλαβες καλά μου φαίνεται."

"Ω έλα τώρα σιγά που θα τον τρομάξω!" Υπερασπίστηκε τον εαυτό της και τη κοίταξα με σηκωμένο φρύδι.

"Είπα κάτι Άλεξ!" Εκείνη ξεφυσηξε και βολεύτηκε καλύτερα στη καρέκλα της.

"Καλά καλά. Αν και είναι αναπόφευκτο ξέρεις."

"Θα σε χτυπήσω αν του κάνεις τίποτα."

"Να με χτυπήσεις αν δε του κάνω." Της τσίμπησα το χέρι.

"Μίλησα!"
"Και πάλι μπορώ να τον δειρω ξέρεις, δεν μου είναι κάτι."

Ναι το ξέρουμε κοπελιά, με τοσα χρόνια taekwon-do λογικό...

"Το ξέρω αλλά επειδή στο ζήτησα εγώ δε θα το κάνεις και τέλος." Είπα τελεσίδικα και εκείνη ξεφυσηξε.

Όχι νομίζεις το δικό σου θα γίνει κυρία Αλεξία!

"Άντε τώρα σήκω να πάμε να περπατήσουμε και λίγο."
Ευτυχώς είχαμε πληρώσει εδώ και ώρα.
Σηκώθηκα πρώτη εγώ και αφού φόρεσε τα γυαλιά της με ακολούθησε προς τα έξω.

Πωω ζέστη έχει σήμερα ρε!

"Καύσωνα έχει μαλακα. Πότε θα πάμε θάλασσα;"

"Λογικά μόλις γυρίσουμε από διακοπές θα κανονίσουμε να πάμε."

"Εντάξει με την Αθηνά τα κανονισατε;" Με ρώτησε και εγνεψα.

"Ναι ,εγώ έχω ήδη επιλέξει τι θα πάρω μαζί μου. Εσύ με τα κορίτσια;" Την ρώτησα καθώς θα πηγαίναμε σε διαφορετικά μέρη.

Εγώ θα πήγαινα με την Αθηνά στη Σκιάθο και η Άλεξ με την Βάσια και την Στέλλα στη Χαλκιδική. Και μετά προς το τέλος του καλοκαιριού θα πηγαίναμε στο χωριό μου που  διοργανώνει κάθε χρόνο ένα μεγάλο πάρτι στο δασάκι.