Εύκολα

10

"18;" με ρώτησε εντυπωσιασμένος.

"Ναιπ εχει κανένα μήνα που τα εκλεισα. Γιατί για πόσο με είχες;" τον ρώτησα.

"Ε δε ξέρω. 19 με 20 κάπου εκεί." είπε και εφαγε μια μπουκιά απο τη κρεπα του. Είχε φαει παραπανω απο τη μισή σε αντίθεση σε μένα.

Με τέτοιους μυες αγόρι μου λογικό...

"Αλήθεια; Συνήθως με περνάνε για μικρότερη."
"Οχι καμια σχέση."

"Εσύ ποσο είσαι;" ρώτησα όλο περιέργεια.
"Θα κλεισω τα 20 αρχές Σεπτεμβρίου."

"Ααα σε περνάω δηλαδή."

"Ε αν εξαιρέσεις τα χρόνια." είπε χιουμοριστικά.

"Πφφ αυτά είναι λεπτομέρειες τι εννοεις;" γέλασε στα λογια μου.

"Και πήγες διακοπές ως σωστη απόφοιτη λυκείου;" με ρώτησε.

"Θα πάω. Την επόμενη βδομάδα με μια φιλη μου θα πάμε Σκιάθο."

"Κι εγω εκεί είχα πάει όταν τελείωσα. Ωραία είναι μαζεύει αρκετό κόσμο. Ποσο θα κατσετε;" έφαγα μια μπουκιά απο τη κρεπα μου.

"Εε τέσσερις νύχτες." απαντησα μόλις καταπια τη μπουκιά μου.
"Αρα θα κάνω να σε δω γύρω στις πεντε μέρες; Πφφ δύσκολα τα πράγματα."

"Α λυπάμαι αλλά ετσι είναι. Πρεπει να κάνουμε και κάποιες θυσίες."

"Α ετσι ε;" είπε και με πλησίασε.

Ουυφφφ ζέστη δεν έχει εδώ μέσα ρε παιδιά;

"Ναι ετσι." είπα και τα χείλη μας ηταν πολύ κοντά.

Ενας δυνατός θόρυβος ακούστηκε κάνοντας μας και τους δυο να πεταχτουμε.
Ηταν ένας σερβιτόρος που έριξε τον δισκο του.

Γαμωτο!

"Πως σου φάνηκε η κρεπα;"

"Τέλεια, αλλά έσκασα πραγματικα!"

"Δεν εφαγες καν τη μισή."
"Εεε δε φταιω εγώ! Ηταν μεγάλη κρεπα με πραγματικά πολλή Μερέντα." είπα και ετριψα τη κοιλιά μου.

Οπως λεει και ο φίλος μου ο Ηλίας από το χωριό, χαιδευομαι!! Το έλεγε επειδή μια μέρα είχε φάει τόσο πολύ που έσκασε και χάιδευε τη κοιλιά του.

Αλλο αν ακούγεται εντελώς λάθος...

"Ή απλως είσαι φλωρακι και δε μπορείς να φας μια κρεπα!"

"Ιιιι ποιον ειπες φλωρακι ρε!" είπα και καλά απειλητικά και τον πλησίασα.

Αυτός έσκυψε για ακόμη μια φορά κοντά μου.