Εύκολα

2

"Και δε μου λες; Καλός;" με ρώτησε η Βάσια που είχε καπαρωσει τα πατατακια για πάρτη της.

"Φερε εδώ τα πατατακια να φάμε κι εμείς τίποτα!" της είπε η Αλεξ και άρπαξε το μπολ απο τα πόδια της.

"Ναι ηταν πολύ ωραίος. Κούκλος βασικά. Μοντελο αλλά βλαμμενο. Εγώ πήγα να πέσω ετσι πως συγκρουστηκαμε και αυτός μου την έπεφτε!" είπα και ήπια μια γουλια απο τη μπύρα μου.

"Αρα σου άρεσε."

"Αυτό ηταν ερώτηση τώρα;" ρώτησα τη Στέλλα.

"Οχι συμπέρασμα ηταν."

"Καλά ίσως λίγο αλλά δε μου άρεσε αυτή η αύρα του αλαζόνα που εξέπεμπε." είπα προβληματισμένη.

"Ναι ισχυει. Εγώ θα του εσπαγα τα μούτρα αν μου έκανε κάτι τέτοιο πάντως κι ας το έκανε για να μου τη πεσει." είπε η Άλεξ και γύρισα ειρωνικά τα ματια μου.

"Φυσικά και θα το έκανες. Μη σου τη πεσει άνθρωπος εσένα κατευθείαν."

"Δε φταίω εγώ αν δε ξέρουν να τη πέφτουν." είπε ανασηκώνοντας τους ωμους και κοιταχτηκαμε όλες.

"Οκ σκαω!"

"Ναι ακριβώς." είπα και γελασαμε.

[...]

"Αθηνά πως θα γυρίσεις;" την ρώτησα όσο μάζευαν τα πράγματα τους η Στέλλα και η Βάσια.

"Ε θα πάρω ταξί λογικά μην αγχώνεσαι."

"Δε νομιζω να βρεις τέτοια ωρα. Ελα μαζί μας καλέ , θα μας γυρίσει το αγόρι μου. Εχει δίπλωμα μη φοβάσαι."

"Εγώ δε θα πήγαινα! " φώναξε η Άλεξ απο τη κουζίνα.

"Εσύ να σκασεις και πλυνε πιάτα γυναίκα!" της φωναξα.

"Εχε χαρη που εχω σαπουναδες στα χέρια μου αυτό σου λέω μόνο!" γελασα με το σχόλιο της

"Α θα σας γυρίσει ο Στέλιος; Τέλεια τότε. Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια κορίτσια μου και οποτε θέλετε ακόμη και αύριο να ερχεστε!" είπα και αγκαλιασα κάθε μια ξεχωριστά.

"Αντε καλέ σιγά χαρά μας!"είπε η Βάσια και αφού είπαμε καληνύχτα έφυγαν.

"Εσύ πώς θα γυρίσεις παιδι μου;"

"Κοίτα, έστειλα μήνυμα στον Άρη αν είναι έξω να ερθει να με πάρει αλλά δεν απάντησε οποτε λογικά ή με τα πόδια γιατί ουτε ταξί ουτε λεωφορείο εχει ή θα κοιμηθουμε αγκαλιτσα."

"Πας καλά; Φυσικά και θα κοιμηθεις εδω. Σιγά μη σε αφήσω μονη σου να γυρνας. Ασε που είναι μακρια το σπίτι σου βρε ζωντοβολο τι ωρα θα εφτανες εκεί;"