Omnipotent's Survivability

OMNIPOTENT | CHAPTER THREE

"A-Ate A-Alice." pautal na saad ni Jiya.

"What happened here, Jiya?" nagaalala kong tanong.

"M-Mama saved m-me from the m-monster, but she died... She died because of me." tugon niya at patuloy pa rin ang walang tigil niyang pagiyak, but I felt guilt like her dahil niligtas din ako ni Jiro and... he d-No! he's alive! I believe that he's alive.

"N-Nasaan si k-kuya?" nagaalala niyang tanong habang patuloy pa rin sa pagluha.

"Ahh...ehh...hindi ko sigurado kasi nagkahiwalay kami." pagdadahilan ko sakanya.

"Okay lang ba si kuya?" nagaalala niyang tanong.

"Oo naman, sigurado akong okay lang siya." tugon ko sakanya.

"Ikaw anak, ayos ka lang ba? May masakit ba sayo?" nagalalang rin na tanong ni mama.

"I'm fine mama, don't worry about me." nakangiti kong tugon sakanya.

"Are you sure?" paninigurado niya.

"Yes ma-" naputol ang sasabihin ko ng biglang kaming nakarinig ng boses na sigurado akong mula sa speaker ng barangay.

"Survivors, this is not a drill we're facing a hard time with monsters appearance out of nowhere, we we're like to gather all of you in the place that protected by the army and people who possessing a various ability, we will like to offer everyone to go in the place that we called safe zone, the safe zone is divided into 4 places around NCR, and the other safe zones will be announce by their local governments, but let's go back to our topic, the first 2 safe zone will placed in Manila, the first one is in Luneta Park, and the second one is in Intramuros, the third one is in Bulacan's Philippine Arena, the fourth is in Pasay's Mall Of Asia Arena, we will expect all of you to cooperate with us, again this is the announcment from the national government, thank you." matapos ang mahabang salaysay na yun ay kita ko sa expression ng mga tao na gusto nilang pumunta sa lugar na yun.

"Are we going?" tanong ng kapatid ko na si Alyssa.

"We're going." saad ko at sumang'ayon naman silang lahat sakin.

"Luneta or Intramuros?" tanong ni Mama kaya tumingin ako kay Alyssa and Jiya.

"Let's go to Intramuros, kuya will surely go there too." saad ni Jiya kaya biglang akong na-guilty.

"Okay we'll go there." sabi ko at tumayo na sila mula sa pagkakaupo sa sahig.

"I wonder if kuya is fine, is he okay ate alice?" tanong ni Jiya habang naglalakad.

"Yes of course, Jiya." tugon ko kahit na kasinungalingan lang yun ay sinabi ko na para bang sigurado akong okay lang ang kuya niya.

"Sana makita agad natin siya!" excited na sabi na Jiya.

I'm sorry, Jiya.

You can't see him anymore.

°•°•°

Makalipas ang ilang minuto naming paglalakad ay napadaan kami sa apartment.

And the hologram barrier is gone now.

"Ma, mauna na kayo may pupuntahan lang po ako." pagpapaalam ko kay mama at pumayag naman siya.

Pagkahiwalay ko sakanila ay agad akong nagtungo sa apartment at nakita ko na may mga taong kinukuha ang mga... bangkay, agad akong lumapit sa isa sakanila para tanungin kung nakita ba nila ang bangkay ni... Jiro.

"Sir, pwede po magtanong." tanong ko kahit nagtatanong na pala talaga ako.

"Yes, ano yun may kaylangan kaba miss?" tugon niyang tanong sa tanong ko.

"Nakita niyo ba ang bangkay ng boy-kaibigan ko?" nagaalala kong tanong.

"Pwede mo ba idescribe ang itsura ng boykaibigan mo?" natatawang tanong niya.

"Ahh..ehh.. Medyo matangkad po siya mga 5'6 at kulay itim po ang buhok niya na medyo mahaba na magulo, nakasuot siya ng itim na hoodie na may puting T-shirt na pang loob, at nakasuot ng itim na jogging pants, at nakasuot siya ng kulay blue na sapatos." pag describe ko at umiling-iling naman ang pulis.

"Sorry miss, pero wala kaming nakitang bangkay na eksakto sa description mo." saad niya at dinala ako sa mga bangkay, I saw all of them pero wala si Jiro.

"So... there's a possibility na buhay si Jiro?" tanong ko sa sarili ko.

"Aba malay ko, miss." singit nung pulis na pinagtanungan ko.

"Hindi po ikaw kausap ko kuya." saad ko.

"Don't talk to yourself, unless you're crazy." saad niya.

"Hindi ako baliw." Inis na saad ko at umalis na at nagtungo sa direksyon papunta sa Intramuros.

Makalipas lamang ilang minuto ay nakarating na ako, nadatnan ko sila Mama,Alyssa at Jiya na naghihintay sakin.

"Ma, bakit hinintay niyo pa ako?" tanong ko sakanila.

"We're worried, in this situation hindi tayo pwede magkahiwalay-hiwalay." tugon ni mama.

"I understand ma... hmm let's go pumasok na tayo." saad ko at agad kaming nakipagsiksikan sa napakaraming taong gustong makapasok.

°•°•°

Enjoy Reading!
011121 ©Fiorulacht