When You Smile (Engineering Student #3)

Chapter Thirty Five

"Tingnan ko po, Ma."

Hinatid muna ako ni Mama sa kotse ko. I kissed her one more time before I can go inside my car.

"Magkaka-apo na ba ako ulit?" she teased. I smirked.

"Let's see, Mama." May boyfriend na nga ata eh.

Thirdy Vallejo:

Nasa bistro naman siya ngayon. Kasama niya ulit iyong lalaki kagabi.

Huminga ako nang malalim at pilit na kinakalma ang sarili. Baka maibunggo pa ako rito. Mas humigpit ang hawak ko sa manibela. I told him that I will go to Manila tonight. Sinabi rin niya sa akin kung saang bistro ngayon si Casper.

I am glad that she's doing things out of her box. Hindi ko lang matanggap na... putangina!

Ilang saglit pa tumawag si Thirdy.

"Ano?" singhal ko sa kanya.

"Nasaan ka na, boy?" he chuckled.

"Malapit na."

"Biro lang, pre, wala siyang kasamang lalaki pero nasa bistro siya," tumawa si Thirdy.

Putangina, demonyo!

Pero hindi pa rin ako kumalma. Noong mga panahon na nalaman kong nagba-bar siya, hindi na ako makakalma, pero malaki ang tiwala ko sa kanya. Kaya hindi ko alam bakit na galit na galit ako ngayon. Tangina kasi ng gagong Thirdy na 'yan.

She was shocked when she saw me. All my irritation and frustration to her was all washed up the moment I saw her face. She changed a lot. Sa pananamit pa lang at kilos ang dami na nagbago sa kanya. At aminin ko takot na takot ako. Baka sa kasabay ng pagbabago niyang iyon, ay ang pagbabago rin ng tibok ng puso niya. Paano kung hindi na niya ako mahal? Paano kung may iba na siyang mahal? Paano kung nakalimutan na niya ako? Paano na ako?

All my worries and doubts were gone the moment I saw her smile. She smiled at me genuinely. Her smile assures me, her smile that I missed the most. Her smile that brings me to heaven and her smile that calms my heart.

Hindi na ako umalis pa sa Manila matapos ang paguusap namin. Si Mama at Papa muna ang bahala sa negosyo namin.

Aalis kami rito at magle-leave daw siya para ipaalam sa magulang namin na... ikakasal na kami.

This is not the proposal I planned to do. Pero wala eh, sabik na ako, hindi ko na kayang patagalin pa. Kung p'wede ngang ikasal na kami agad eh gagawin ko na kaso gusto ko ng magarbong kasal sa aming dalawa. I want everyone to know that I am marrying her.

Akala ko wala nang mas sasaya no'ng sinagot niya ako, pero ngayon, habang pinagmamasdan ko ang maamo niyang mukha kapag natutulog, punong-puno ang puso ko. My heart was filled with joy and happiness. Gusto ko ganito ang bawat araw at gabi ko. Kaya sisiguraduhin ko sa lalong madaling panahon na magiging akin na siya.