life is a bitch (Ολοκληρώθηκε)

κεφάλαιο 14ο

Ειρηνης POV

Ξυπναω από τον ήχο κλήσης του κινητού μου. "ΜΜΜ" ο Άλεξ γκρινιάζει ενώ βολεύεται καλύτερα στην αγκαλιά μου.

"Ναι" απαντάω στο κινητό
"Έλα Ειρήνη πώς είσαι" με ρωτάει η Χριστίνα
"Σοβαρά είσαι στο διπλα δωμάτιο και με περνεις τηλέφωνο" ρωτάω ειρωνικά
"Εμ είμαι στον Χάρρυ, ξέρεις θα ερχόταν ο Άλεξ και δεν ήθελα να ενοχλώ οπότε έμεινα στον Χάρρυ." Λέει
"Αχαμ θα τα πούμε μετά" λέω και το κλείνω

Κάθομαι και χαζεύω τον Άλεξ ενώ κοιμάται, Οκευ είναι περίεργο αλλά είναι τόσο όμορφος, τα καστανοξανθα μαλλιά του είναι ανακατεμένα από τον ύπνο ενώ αυτά τα ροζ σαρκώδη χείλη είναι μισάνοιχτα τα μάτια του είναι κλειστά "Ξέρω ότι είμαι όμορφος" λέει "Ψωνάρα" λέω και τότε ανοίγει τα μάτια του. Αυτά τα καταγάλανα σαν τον ωκεανό μάτια συνανταν τα γαλαζοπράσινα δικά μου. "Πάω κάτω να φτιάξω να φάμε Έλα" του λέω και γνέφει. Πάω κάτω και βάζω 2 τοστ στην τοστιέρα, ενώ περιμένω να ψηθούν ανοίγει η πόρτα. "Καλημεραα" πεφτει πάνω μου η Χριστίνα και με αγκαλιάζει "Χριστίνα ανάσα" λέω και με αφήνει "Συγνώμη παρασυρθηκα" λέει. "Μερα" λέει ο Άλεξ που κατέβαινει χωρίς μπλούζα και η Χριστίνα με κοιτάει σε φάση *οπα τιιιι* ενώ εγώ έχω καρφωθεί το καλογυμνασμένο σώμα του Άλεξ. "Σαρεσει αυτό που βλέπεις Ειρήνη εεε" λέει ο Άλεξ "Θαθελες" λέω και του βγάζω την γλώσσα, η Χριστίνα μας παρατηρεί μόνο τα ποπ κορν της λείπουν. "Φάε"του λέω και του δίνω τα τοστ, με κοιτάζει "Ευχαριστώ μικρη" λέει ενώ με φιλάει στο μάγουλο. Τι έπαθε ξαφνικά "Εμμ εγώ παω πάνω ταλεμε αγάπες" λέει η Χριστίνα "Ναι αλλά μετά θα μου τα πεις όλα γιατι βλέπω στην μάπα σου ότι κάτι ευχάριστο έγινε " λέω και μου βγάζει την γλώσσα παιχνίδιαρικα και αναβαινει πανω "Να ξέρεις δεν σε έχω συγχωρεσει ακομα" στρέφω την προσοχή μου στον Αλεξ "Καλα αλά κάτι θα κάνουμε για αυτό" λέει ενώ με πλησιάζει. Πλέον η ανάσα μου έχει βαρύνει "Εχω επιρροή πάνω σου Ειρινακι;" μου λέει αισθησιακα βάζω τα χέρια μου στο στερνο του και τον σπρώχνω μακριά μου "Οχι" απανταω ξερά. "Εγώ πάω πάνω αν θελήσεις κάτι απλά μην με φωνάζεις, αντε γεια" του λέω και με σνομπ ύφος ανεβαίνω τις σκάλες. Μπουκαρω στο δωμάτιο της Χριστίνας και φωνάζω "ΛΕΓΕ ΤΩΡΑ" ενώ κάθομαι γρήγορα δίπλα της "Εγώ και ο χαρρυ εμ....." μου λέει "ΕΜΜ.?!?!" της λέω ανυπομονη "τα φτιάξαμε" λέει. Τα μάτια μου ανοίγουν διαπλατα και φωνάζω καθώς χορπηδαω στο κρεβάτι. "ΝΑΙΙΙ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ" ενώ η Χριστίνα προσπαθεί να με κάνει να σκασω. "Αντε και στα δικά σου" μου λέει όλο νόημα. Και φυσικά απευθύνεται στον Αλεξ "Δεν το πες" της λέω "Κιομμως" λέει περήφανα "ΠΕΘΑΝΕΣ" φωνάζω και την βάζω κάτω ενώ την γαργαλαω.