life is a bitch (Ολοκληρώθηκε)

κεφάλαιο 13ο

Χριστίνας POV

Ανεβαίνω κρατώντας το ποτήρι με το νερό, "Έλα πάρε να ηρεμήσεις" της λέω και της δίνω το νερό "Πες μου τώρα τι έγινε" και γνέφει "Λοιπόν....." Αρχίζει "και γύρισα σπιτι" όση ώρα μου αφηγειται τι έγινε έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα. "Πλάκα κάνεις" λέω και γνέφει αρνητικά τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα. "Ειιιι μην κλαίς" της λέω και την βάζω στην αγκαλιά μου "τον θες έτσι;" Την ρωτάω και γνέφει θετικά "πώς να μην σαρεσει αφού είναι μαναρος" λέω και γελάει. "Κοιμήσου τώρα" την σκεπάζω και της αφήνω ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο και βγαίνω από το δωμάτιο. Περνώ τηλέφωνο τον χαρρυ μετά από μερικούς χτύπους το σηκώνει "Έλα Χριστίνα, όλα καλά; Η Ειρήνη πώς είναι" αρχίζει της ερωτήσεις αλλά εγώ τον αγνοω και μπαίνω στο ψητό "Τον Άλεξ τον βρήκες;" Ρωτάω "Ναι είμαστε σπίτι του αλλά δεν μιλάει πολύ, εγώ είμαι στην κουζίνα κάτι έχει γίνει αλλά δεν ξέρω τι" μου λέει "θα σου τα πω από κοντά στείλε μου την διεύθυνση" λέω "Όλα καλά" με ρωτάει "Κάνε αυτό που σου λέω και άσε τα πολλά πολλά" λέω εντονα. Δεν μου φταίει σε κάτι αλλά αυτή την στιγμή δεν μπορώ να το ελέγξω "Οκευ τα λέμε." Και το κλείνουμε. Παίρνω κλειδιά και βγαίνω έξω, δεν είναι πολύ μακριά θα πάω με τα πόδια. Ενώ περπατάω σκέφτομαι το τι θα πω στον Άλεξ και πως θα τον αντιμετωπίσω. Μα καλά τόσο βλάκας έναν μηνα έρχεται σπίτι δεν έχει παρατηρήσει ότι ο πατέρας της δεν ζει έπρεπε να της το πει; Χωρίς να καταλάβω την διαδρομή βρίσκομαι έξω από το σπίτι του, είναι αργά για να χτυπήσω κουδούνι για αυτό στέλνω μήνυμα στην χαρρυ. Μέσα σε : λεπτό μου έχει ανοίξει "Περνά" λέει και κάνει στην άκρη για να μπω στο σπίτι "Σορυ για τον τρόπο που σου μίλησα απλά" περνώ μια ανάσα και συνεχίζω "Ο πατέρας της Ειρηνης είναι νεκρος, και ο Άλεξ της είπε ότι λυπάται τον πατέρα της που μεγαλώνει μια πουτανα" ο Χάρρυ με κοιτάει "Τι μαλακας που είναι" λέει εμφανώς εκνευρισμένος. Τον παίρνω μια αγκαλιά και ανταποδίδει αμέσως "Συγνώμη δεν ήθελα να ξεσπάσω πάνω σου" ναι Οκευ ξέρω καρφώνομαι ότι μου αρέσει αλλά τον θέλω. Σπάω την αγκαλιά και καθαρίζω τον λαιμό μου "Που είναι" μου δείχνει το σαλόνι, ο Άλεξ είναι καθισμενος και κοιτάει το κενό. Όταν τον βλέπω μου ανάβουν τα λαμπάκια και βγαίνω εκτός εαυτού "ΚΑΛΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΑΣ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ" ο Άλεξ πετάγεται διότι δεν είχε καταλάβει ότι ήμουν εδώ και με κοιτάει με απορία "Τι θες εσύ εδώ;" Τι θράσος "ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ ΜΑΛΑΚΑ" φωνάζω ενώ τον σπρωχνω προς τα πισω "Ναι καλά δεν ζητάω συγνώμη, και γιατί να ζητήσω συγνώμη την αλήθεια είπα" αχ δεν θα τα πάμε καλά "ΓΙΑΤΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΗΛΙΘΙΕ" ο Άλεξ μένει παγωτό "Δ-δεν το ήξερα" λέει ενώ πιάνει το κεφάλι του "Ε πώς να το καταλάβεις τόσο ηλίθιος είσαι" λέω ειρωνικά "Και μην την ξαναπείς πουτανα διότι δεν θα σου ξανασηκωθεί" λέω και πάω προς την κουζίνα. "Πολύ καλά τα είπες ειδικά το τελευταίο" λέει ο Χάρρυ και γελάμε. Μετα από λίγη ώρα έρχεται ο Αλεξ και μες κοιτάει "Λοιπόν θα πας;" τον ρωταω, δεν δίνει απάντηση. Απλά παίρνει κλειδιά και κοπάναει την πόρτα πίσω του.