life is a bitch (Ολοκληρώθηκε)

Κεφάλαιο 29

ΕΙΡΗΝΗΣ POV

Οι μέρες περνούσαν και τα μηνύματα συνεχιζοντουσαν. Σήμερα αποφασίσαμε να πάμε παραλία το βράδυ να κάτσουμε να ξεχάστουμε και λιγο. Ο Αλεξ μπαίνει μέσα σκεπτικός και κάθετε στο κρεβάτι "Όλο έτσι είσαι από τότε που άρχισαν τα μηνύματα τι έχει γίνει;" ρωταω "Καλύτερα να χωριστουν οι δρόμοι μας." Ξεφυσαει εγώ κοκαλονω, "Τ-τι εννοεις;" ρωταω και τον πλησιάζω. "Λέω να χωρίσουμε" λέει ψυχρά. "Γιατι" λέω ακόμα ήρεμα αν και τα μάτια μου έχουν αρχίσει να τσουζουν. "Γαμω το κεφάλι σου υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρεις για εσενα τι κανω" Φωνάζει και σηκώνεται πάνω με φορά. Εγώ στην ίδια θέση με τα δάκρυα να απειλούν να βγουν βίαια από τα μάτια μου. "ΝΑ ΤΑ ΜΆΘΩ" αρχίζω να φωνάζω. Δεν γίνεται να με αφήσει ετσι. "ΘΈΛΩ ΝΑ ΔΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΩ ΓΑΜΩ" Φωνάζει ακόμα περισσότερο. "ΚΑΙ ΈΤΣΙ ΘΑ ΜΕ ΑΦΉΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΊΑ ΌΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙΣ?" τα δάκρυα μου πέφτουν από τα μάτια μου. "ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ ΕΎΚΟΛΟ ΓΙΑ ΕΜΈΝΑ" κοπάναει το χέρι του στο κρεβάτι "ΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΊΝΑΙ ΕΎΚΟΛΟ ΤΌΤΕ ΜΗΝ ΦΎΓΕΙΣ" τα χέρια μου τρέμουν από την ένταση. "Δεν θέλω να πάθεις τίποτα, είσαι ο στόχος του." Για ποιον μιλάει "Πες μου σε παρακαλώ" λέω με την βραχνη φωνή μου από το κλάμα. Τα μάτια του σκοτινιαζουν. "Πες μου ποιανού στόχος είμαι" Δεν απανταει απλά με κοιτάει ανεκφραστος. "ΓΑΜΩ ΠΕΣ ΜΟΥ" φωνάζω κλαίγοντας. "Θα είμαι διπλα σου σε παρακαλώ θέλω να ξέρω" πλέον μιλάω ήρεμα ενώ παω να το αγκαλιάσω, αυτός δεν ανταποδίδει. "Ο πατέρας μου.." ξεκινάει και εγώ του πιάνω το χέρι σαν να του δίνω δύναμη να μιλήσει. "Ήταν έμπορος ναρκωτικών.. βαριά ναρκωτικά. Η μητέρα μου δεν το ηξερε, κάνεις από την οικογένεια. Κάποια στιγμή χρωστάγε λεφτά σε κάποιους που του εδιναν πράγμα." Τα μάτια του είχα αρχίσει να βουρκωνουν "Είχα έναν αγώνα μπάσκετ είχε έρθει η αδερφη μου να με δει, στον γυρίσμο περνούσαμε από ένα στενακι." Καθησερισηη στο κρεβάτι ενώ τα δάκρυα του έπεφταν βροχη, "Μας την έπεσαν, άρχισαν να χτυπάνε την αδερφή μου. Να της σκίζουν τα ρούχα. Εγώ δεν ήμουν έτσι" λέει και δείχνει τον εαυτό του. "Ήμουν ποιο μικρός και πολύ αδύναμος, θυμάμαι μου είπε *Φύγε θα έρθω σε λίγο* φώναζε. Έχω αρνήθηκα δεν ήθελα να την αφήσω μόνη της. Ένας οξυς πόνος στο κεφάλι μου και μετά όλα μαύρα" είχα μείνει και κοιτούσα το κενό ενώ δάκρυα έτρεχαν και από τα δικά μου μάτια. "Ότι ξυπνησα στο νοσοκομείο ρωτούσα που είναι, κάνει δεν απαντούσε. Έμαθα ότι πίσω από όλο αυτό. Τον βιασμό και την δολοφονία της κρύβταν ο πατέρας μας χμ λέμε τώρα. Πήγα μίλησα στην αστυνομία και τον έκλεισαν μέσα." Λέει "Τώρα βγήκε και θέλει να μου στερισει την ευτυχία, για αυτό έχει βάλει στόχο εσένα" με κοιτάει, δεν μιλάω το μόνο που κάνω είναι να τον φιλησω. Σαν να τον καθησυχάζω ότι όλα θα πάνε καλά. Όταν πλέον σπαμε το φιλί με κοιτάει μέσα στα μάτια. "Ειρηνη... σε αγαπάω τόσο γαμημενα πολύ δεν θα αντεξω αν σε χάσω" λέει μέσα από τα δάκρυα του. Ο Αλεξ με αγαπάει; η αγάπη είναι μικρη σαν λέξη αλλά μεγάλη σαν νόημα. "Και εγώ σε απαλά πάρα πολυ" λέω και πέφτω στην αγκαλιά του. "ΠΑΙΔΕΣΣΣ ΏΡΑ ΓΙΑ ΜΠΥΡΕΣΣΣΣ" μπαίνει μέσα η Χριστίνα και καταστρέφει αυτή την υπέροχη στιγμή. Όταν βλέπει τα μάτια μας το χαμόγελο της σβήνει και τρέχει κατά πάνω μου. Με πιάνει από τους όρους και με κοιτάει "Είσαι έγκυος;;;" Εμείς αδύνατο να απαντήσουμε, αφήνει εμένα και αρχίζει να βαράει τον Αλέξ "ΡΕ ΒΛΑΚΑ ΑΦΉΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΉ ΜΟΥ ΈΓΚΥΟ ΡΕ" Εγώ με τους Αλεξ αρχίζουμε να γελάμε και η Χριστίνα τον βαράει ποιο δυνατά, στο δωμάτιο μπαίνει ο Άρης που τρέχει να σώσει τον Αλέξ από τα χέρια της Χριστίνας. "Δεν είμαι εγκυος" λέω στην Χριστίνα "Α εμ ουπς" λέει ο χαρρυ έρχεται "Αντε παμε;" λέει και όλοι γνεφουμε. Επιλέξαμε μια μακρινή παραλία οπότε χρειάζεται λίγος χρόνος για να φτάσουμε. Μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε για τον προορισμό μας. Οδηγεί ο Χαρρυ ενώ έχει την Χριστίνα δίπλα και εγώ ο Άλεξ και ο Άρης πισω.

Από άγνωστος:

Η ώρα σας τελείωσε κάλιο παράδεισο❤

Κοιτάω τον Αλέξ και με κοιτάει έντρομος. Κοιτάμε γύρο μας μέχρι που εντοπίζουμε ένα μαύρο τζιπ να έρχεται με φορά "ΧΆΡΡΥ ΠΡΟΣΕΧΕ" Φωνάζει ο Αλεξ αλλά ήταν πολύ αργά..

Τρίτο πρόσωπο

ΤΟ αμάξι έφυγε από την πόρτα του και έπεσε σε έναν γκρεμό, κλαματα και φωνές όμως μια είχε σβήσει.....

           ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Ομγ-
Ναιπ τελειώνει η ιστορία:)
Τι μάθαμε σήμερα;
Εσείς να μου πείτε εγώ τα έγραψα😹
Ναι οκ δεν είμαι αστεία.
Αντε τσαγιααα