Zawgyi
သင္ရမယ့္ စာေတြျပန္ဖတ္ေနရင္းနာရီလက္တံေတြက ၆ နာရီ သုိ႔ေရာက္လာေတာ့
ဟုိအမကဘဲ စာသင္ရမည့္အခန္းကုိ ပုိ႔ေပးသည္။
အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးေခါက္ၿပီး
"အကုိေလး ဆရာေလးေရာက္ၿပီ႐ွင့္" ဟုဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္အားထားခ့ဲ ၿပီး ေအာက္ျပန္ဆင္းသြားသည္။
ခဏျကာေတာ့ အထဲ က လူတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ အား တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။
ျပာလ့ဲလ့ဲ မ်က္ဝန္း ၊ ကျပား မ်က္ႏွာေပါက္ေလး ၊ ဆံပင္အေကါက္ေခြေခြေလးေတြန႔ဲ ၊ ကြၽန္ေတာ့နီးပါး ႐ွည္ေသာအရပ္ ၊ အဝါေရာင္ဝတ္ထားတ့ဲ ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတ့ဲ ၾကက္ေပါက္ ေလးတစ္ေကာင္ ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မဝင္ဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ရပ္ေနမိသည္။
" ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဝင္ေလ " စူပုပ္ပုပ္မ်က္ႏွာထားန႔ဲ ခပ္ျပတ္ျပတ္အသံေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္ေငးေနတာရပ္ၿပီး ဘာမွမေျပာဘဲ ဝင္လာခ့ဲသည္။
"ခင္ဗ်ား က ကြၽန္ေတာ့္ကုိ စာသင္မယ့္သူလား"
ခင္ဗ်ား တ့ဲ အလြန္ဆံုး ရိွ သူ႔အကုိ အရြယ္ ကုိ ဘာလဲ ခင္ဗ်ားဆိုတာက ႐ုပ္ေလးန႔ဲ မလုိက္ ယဥ္ေက်းမႈမရိွလုိက္တာ။ ခုနက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း တယ္ဆိုတ့ဲ အေတြးေတာင္ ျပန္႐ုပ္သိမ္းခ်င္သြားသည္။
"ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္ေမးေနတယ္ေလ ခင္ဗ်ား က ကြၽန္ေတာ့္ကုိ စာသင္မယ့္သူလား" လု႔ိ
"ေနဦး ေကာင္ေလး ငါ့က မင္းအကုိအရြယ္ ေနာ္ ခင္ဗ်ားလု႔ိ ေခၚတာက ယဥ္ေက်းမႈ မရိွဘူးဆို မင္းမသိဘူးလား"
"မသိဘူး ကြၽန္ေတာ့္မွာ အကုိမရိွသလုိ ယဥ္ေက်းေအာင္ သင္ေပးမယ့္သူလည္းမရိွဘူး"
အေျပာရယ္ မ်က္ႏွာေဘးရယ္ က သည္းခံ တတ္တ့ဲ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ထ႐ုိက္ခ်င္စရာ ေကာင္းေအာင္ တစက္မွမခ်ိဳးမေျပ။ သူအေမ့ ေျပာတ့ဲ အန္တီ့သားက နည္းနည္းဆိုးတယ္ ဆိုတာကုိ ျပန္ၾကားေယာင္လာေတာ့ ဆူဘင္း ေရ သည္းခံ ဟ သည္းခံ ဒါအစဘဲ ရိွေသးတယ္ ဟု ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ႏွစ္သိမ့္ကာ
"မင္းကုိ စာသင္ေပးမယ့္ သူကုိ အနည္းဆံုး ဆရာမေခၚရင္ေတာင္ အကုိေလာက္ေတာ့ ေခၚရမွာေပါ့ မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္လဲ"
YOU ARE READING
မဆံုျဖစ္ခ့ဲ ၾကရင္ (If we don't meet)
Fanfictionမင္းဘဲ ခံစားေနရတယ္ထင္ေနတာလားငယ္ မင္းထက္ မပုိရင္ေတာင္ မေလ်ာ့ တ့ဲ ခ်စ္ျခင္း မ်ိဳးန့ဲ ခ်စ္ခ့ဲတ့ဲ ကုိယ္လည္း ထပ္တူ ခံစားရပါတယ္ အေျခအေနတစ္ခုေၾကာင့္ ကုိယ္စြန္႔လႊတ္မွ ျဖစ္မွာမို႔ ကုိယ့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ေပးငယ္ Choi Soobin ခင္...
