ကုန်းမြေကြီး၏ အရှင်သခင်ဝမ်ဖေး( Book - 2)

အပိုင်း (၅၄) - အစားအစာ ရရှိဖို့ရန်

သို့သော်လည်း လူအများ သိလိုက်ကြသည့် ကောင်းကျိုးတစ်ခုမှာ အန်းမိသားစု၏ ဆန်ဆိုင်များတွင် ဆန်များစွာ ကျန်ရှိမနေတော့ခြင်း ဖြစ်သည်။

အန်းကျီယန် က ဆိုင်တာဝန်ခံများကို ဆန်ဆိုင်များတွင် ပြန်လည်သိုလှောင်ရန် ဆင်ခြေပေးလိုက်ပြီး ဆန်စပါးများ ကို သိုလှောင်ဖို့ရာအတွက် ဝယ်ယူထားစေသည်။

ထိုသို့ လှုပ်ရှားမှုမှာ ချမ်းသာသည့် ကုန်သည်များ၏ အာရုံကို မဆွဲဆောင်မိစေရုံမက သူတို့ရဲ့ နားလည်မှု နှင့် စာနာမှုတို့ကို ရရှိသွားပေသေးသည်။ ရလဒ်မှာ ဆိုင်တာဝန်ခံ အားလုံးကို အံ့အားသင့်သွားစေ၏။

တာဝန်ခံဖုန့်မှာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ဆန်စပါးစုဆောင်းရန်သွားစဥ်က သူဋ္ဌေးချန်နှင့် ပြောခဲ့သော စကားများကို ပြန်တွေးမိသွားလေ၏။

"အိုက်ယား...လူအိုကြီး ဖုန့်...။ အန်းချန်ဖူ သေသွားပြီး အန်းမိသားစုကို သခင်လေးက လက်လွှဲယူလိုက်တော့ ကိစ္စတွေက ဆိုးသထက်ဆိုးလာတာပဲ။ ငွေတွေ ဝင်လာရမယ့်အစား ပြန်ပြီး အများကြီး ပေးဝေပစ်နေတယ်။ ကျုပ်တော့ ခင်ဗျားအတွက် တကယ့်ကို စိုးရိမ်နေတယ် "

တာ့ကွမ်းဆန်ဆိုင်ပိုင်ရှင် သူဋ္ဌေးချန်က တာဝန်ခံဖုန့်ကို ပြောလေ၏။

တာဝန်ခံဖုန့်မှာ ဘာတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောလေဘဲ ပြုံးရုံသာ ပြုံးနေပေးလိုက်သည်။

သူတို့မှာ မြေပိုင်ရှင်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ဝင်ရောက် စွက်ဖက်ဖို့ရာ အခွင့်အရေးမရှိပါချေ။ မြေပိုင်ရှင်က သူတို့ရဲ့ လစာကို အချိန်နှင့်အညီ ပေးနိုင်နေသရွေ့ သူတို့မှာ စောဒကတက်စရာ အကြောင်းမရှိပေ။ မြေပိုင်ရှင်လေး၏ ဆုံးဖြတ်ချက်များမှာ အန်းမိသားစု ၏ အတိုးငွေများကို ထိခိုက်စေသည်ဟု ထင်ရသော်ငြား ရေရှည် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ရာအတွက် ရှုထောင့်မှ ဆိုလျှင် သူ့ရဲ့အပြုအမူများသည် မိသားစုကို အန္တရာယ် မဖြစ်စေရုံသာမက အကျိုးအမြတ်ပင် ရရှိစေလိမ့်မည်။

သူက တွေးတောနေသည်ဟု သူဋ္ဌေးချန်က ထင်သွားမိလေပြီး အကြံပေးလာသည်။