*Bite 32
~ In every sitaution, there's a reason. Hold on, let your heart be on it. Life is full of problems but imagine how boring it would be if everything is perfect.
-
Ember's POV
Pagkakuha agad ng ambulansya kay Jess ay sumunod naman ang pamilya nina Darren. Naiwan na lang kami dun ni Kuya Deiver. He is pale.
"Ku-kuya?" Tanong ko sa kanya at tulala parin siya.
Tumulo ang mga luha niya at sinabi "It is my fault. Argh"
"Kuya, aksidente yun okay?" Pilit kong pinapakalma si kuya kahit pati ako ay hindi din mapakali.
"Oo" sabi niya pero parang labag parin sa kanya 'yun.
"Bakit ka nga pala na padpad dito?" Tanong ko at tumabi muna kami ni kuya kasi may mga nadaang sasakyan.
"Sinundan kita.. alam ko kasi yung nangyari sa'yo kahapon. Bunso, walangya talaga si Denver. Patay na patay sa babae. Kung siya sana ang magbibigay nun edi walang problema" sabi niya.
"Tara na kuya uwi na lang tayo kuya. Nangyari na e" aya ko sa kanya.
"Sakay na lang tayo ng tricycle." Sabi ni kuya at kinuha 'yung bike niya tapos kinuha ko din yung bike ko.
---
"Bakit ba Em umaalis ka ng walang paalam?" Singhal saakin ni papa. Nakaupo kaming lahat sa sala.
"Papa--"
"Ako ang may kasalan pa, ako ang nakasagasa" sabi ni Kuya Deiver.
"Hindi pa, sinundan lang naman ako ni Kuya Deiver" sagot ko.
"Bike lang 'yun, so pano naging ganun?" Tanong ni papa.
"Mga anak, alam niyo ba kung ano ang pinag-gagagawa niyo?" Sabat naman ni Mama.
Tumayo si Kuya Denver. Umiyak at nagsalita "Ako, ako ang dahilan. Ako po ang may kasalanan. Ipinapabigay ko lang kay Em ang regalo ko sa mahal ko e. Ako ang nag-utos sa kanya. Hindi ko din naman intensyon na mapahamak din si Em e. Sadyang gusto ko lang iparamdam sa mahal ko na mahal ko siya tapos naaksidente pala siya. Papa huhu mama huhu Deiver huhu Em-em huhuh sorry"
Imbis na maiyak kaming lahat ay tumawa kami.
"Hahaha! Anak, ang cheesy mo" sabi ni papa.
"Hahaha! Okay kuya! Isulat na kay ate charo yan!" Sabi ko naman.
"Tama na mga ulol, kayo kaya kay Denver" at niyakap ni mama si Denver. Aba! Aba naman. Pero nahuli naming ngumiti si mama. Parang bata si Kuya Denver. Haha! Langya!
"Psh, pero Pa, makukulong ba ako?" Out of nowhere na singit ni Kuya Deiver.
May posibilidad kasi nasa legal na gulang na siya. Pero aksidente yun diba? Hindi ako papayag. Nandun ako, titistigo ako.
"Hindi natin alam sa ngayon anak. Maging tapat ka lang anak kung may pulis man na sumugod dito. You'll gonna face the consequences Deiver. Nak, hindi kita hahayaang makulong" saad ni papa.
"Tama, hindi ka namin hahayaan!" Sabi ni Kuya Denver.
Ako naman ang biglang naiyak. Solid ang pamilya namin e, sana lang hindi magsampa ng kaso ang pamilya ni Darren.
---
Darren's POV
She's in the ICU right now. As of me, all are just an accident. My mom is crying and now, my dad is hugging mom for a comfort.
Mr. Meyer and Jaylla finally arrive.
"How's my daughter?!" He said in panic.
"He's still in the ICU" Dad answered.
Jaylla just sitted beside me.
"Im praying for her. I know she can make it" she said.
"Im sure for that" I said also.
"Is okay for you to call you my brother?" She said and put her arms on my back.
"Of course" I said even though its not yet comfortable.
I heard that Dad is talking about what had happen to Mr. Meyer.
"Lets file a case for the man behind the bike. It is his fault" Mr. Meyer said.
"No, no one and not one" Dad said.
Yeah, Dad is a good man. I know that he always says the right thing. He's equal to all.
"No, I disagree for that" Mr. Meyer said again.
"So, let's talk with him and his family" My Dad answered.
---
Ember's POV
"Girlfriend ko.." bati sa akin ni Lance. Kasalukuyan akong naggugunting ng mga bandiritas para sa intrams. Naka-assign kasi sa section namin 'to e. Hindi ito katulad kasi sa ibang schools na may mga booths. Mga Contests, rides at sports lang.
"Hmm?"
"Tara" aya niya at hinawakan ang kamay ko.
"Kain?" Sabi niya. Makakahindi pa kaya ako?
Habang kumakain ay naikwento ko ang nagyari kahapon kina Darren. Pati narin sa nangyari kay Jess. Imbis na maawa siya kay Jess at tanungin kung okay lang si Jess ay ako pa ang tinanungan na ako? Okay daw ba ako? Naknang cloud nine. Pero sabi saakin ni Lance, ipagdadasal din daw niya si Kuya Deiver.
Nabigla kami pareho ni Lance nang nasa harap na namin si Darren. What's with his' face?
"Em, we need to talk" sabi ni Darren.
Tumingin ako kay Lance. Umiba ang aura niya.
"Lance? Pwede?" Sabi ko.
"Sasama ako" sabi ni Lance.
"No, its private" sabat ni Darren.
"Babalik ako Lance" sabi ko kay Lance and uttered "I love you" atsaka kiniss sya sa cheeks at tumayo.
Ewan ko kung pano ko nagawa yun. Nasabi ko na din. Nasabi ko na nga sa wakas, hayyy!!
Idinala ako ni Darren sa likod ng canteen.
"Ember, Jess is on a comatose" sabi niya.
"Kakasuhan ba niyo si Kuya?" Alala kong tanong.
"Maybe, i dont know. May naisip nga ako para hindi matuloy ang kaso. Mr. Meyer insisted it na kasuhan si Kuya mo Deiver" sabi niya nang seryoso.
"So, ano ang magagawa ko?" Sabi ko na lamang.
"Pretend to be my girlfriend. Jaylla suggested it awhile ago"
What? Loko-loko ba siya?
"Yan na ba ang severe punishment mo?" Nasabi ko na lang.
"Well, its connected. Gaya nga nang sabi ko noon. Iwanan mo na yang boyfriend mo. Yun yon. Yun yung punishment na sinasabi ko. Tsss! Hay, so deal or no deal?"
Kinabahan ako. I dont want to break Lance lalo pa't nahuhulog na uli ako sa kanya.
"De-deal" nasabi ko na lang. For the sake of my family. Bahala na, pero ayaw kong makipaghiwalay kay Lance. Ayaw na ayaw ko 'yung mangyari. Meyers are powerful at kaya nilang gawin kung anong gusto nilang gawin. Hay! Cloud nine. Bahala na nga.
Ibubuhos ko na lang sa pagkain ang problema.
---
Guitarella: waaaa! Medyo magulo ba? O naiiklian kayo T___T wala e XD hehe. Salamat sa mga nagbabasa at sa members ng Wp writers club (na mukhang napilitan lang) de XD joke lang. Pero salamat talaga! Mwuah!
