Isang anghel na pinutulan ng pakpak
Bumagsak sa lupa at lumagapak
May angking ganda
ihango man sa iba
Ngunit bakit nga ba may anghel sa lupa?Sa mundong kinagisnan
Pustura'y hindi alinlangan
Mapa pangit man o kagandahan
Trato'y hindi pinag iisipanNagbago ang takbo
Ng buhay kong ito
Nung bumagsak ako
Sa lupang inidoloAko'y nagtaka
Nagtanong,nag kamot
bakit puro kasinungalingan aking natamo
Nag kalat ako ng saya
Ngunit lungkot ang dala
Na saaki'y ibinalik
Ng mga taong mahalagaHindi mapigilan luha ay umalsa
Nang biglang mapagtanto
Kung gaano ka saya
At wag mag padala
Sa mga salitang
Binibitawan nilaAnghel sa lupa man kung ituring nila
Ngunit para sa akin
May dalang saya parin
Kalimutan ang problema
At isantabi sila
Mag lakat pa ng saya
Upang di madanas ng iba
Ang nakaraan noon ay dinanas ko na
Dahil ako ang Anghel Sa Lupa.
YOU ARE READING
Autumn Leaves from the Attic
PoetryAt sa tulang ito ko ibinuhos ang pusong gustong umiyak, magpaka saya, mag liwaliw at magpahinga.