"ကဲ....မထကြသေးဘူးလား
အချိန်ကိုလည်းကြည့်ကြပါဦး"
ဆူးရဲ့အာပြဲလျှာပြဲသံကြောင့်ခြူးတို့သားအမိနှစ်ယောက်အပျင်းကြောဆွဲပြီး
"အင်း...ထပြီ"
"၅မိနစ်နေထမယ် မာမီ"
ဆူးလည်းသူတို့ခြုံထားတဲ့စောင်ကိုဆွဲ
ယူပြီး"သဲနဒီခြူး....နင်လုပ်လုပ် ကျောင်းနောက်ကျရင်ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံ ငါမပြောတော့ဘူး"
သမီးလေးက"မာမီ ကကြက်တူရွေးလားမသိတော်တော်နားငြီးတယ်"
ဆူးလည်းစောင်လေးကိုခေါက်ရင်း....
"ဘာ အမေလုပ်သူကိုပြောသွားသေးတယ်...သြော်...ဒီလောက်ပြောဆိုနေတာတောင်ရှင်ကအိပ်နိုင်သေးတယ်"
"ထပါပြီကွာ....ဆူညံ့နေတာခေါင်းတောင်မူးတယ်"ပြောပြီးအခန်းမှထွက်သွားလေသည်၊၊
"ကြည့်စမ်း...ကြည့်စမ်း
သားအမိနှစ်ယောက်လူကိုများပြောသွားလိုက်ကြတာ"
ခြူးတို့သားအမိရေမိုးချိုးပြင်ဆင်ပြီးတော့...
"လာကြ....ဒီမှာကော်ဖီနဲ့မုန့်ပြင်ထားတယ်"
ခြူးနဲ့သမီးလေးလည်းတူတူထိုင်လိုက်ကြသည်၊၊
"ဘာဖြစ်နေကြတာလဲမျက်နှာတွေကလည်းဆူပုတ်နေတာပဲ"
ခြူးလည်းကော်ဖီကိုတစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီး"အိပ်ရာထခါစမို့လို့ပါဆူးရာ"
"သြော်...တော်တော်တရားကျပါတယ်
အစောကြီးထပြီးပြင်ဆင်ပေးရတဲ့သူကဘာမှမဖြစ်ရဘူး...ခုမှအိပ်ရာလေးထပြီးအဆင့်သင့်လေးနေရတဲ့သူတွေကတမိုင်မိုင်တတွေတွေနဲ့"
သမီးလေးကကိတ်မုန့်နှစ်ချပ်လောက်ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးထည့်ပြီးကော်ဖီအမြန်သောက်ချကာ"တီချယ် အမြန်ထတော့အခြေအနေမကောင်းတော့ဘူး"
"သြော်...အင်း..."
ခြူးလည်းကော်ဖီအမြန်သောက်ပြီးကလေးခြင်းတောင်းကိုယူကာ"ဆူး သွားပြီနော်"
"အေး...ပြေးကြ ပြေးကြ
ဒေါ်ခြူးလဲ့ဝေ တိုင်မှာချိတ်ထားတဲ့အိမ်သော့ယူသွားဦး"
"အင်း....ယူသွားပြီ"
ကားထဲရောက်တော့သမီးလေးက
