"မမခြူး...မမ"
ခြူးလဲ့ဝေတစ်ယောက်နောက်ကတစ်ကောက်ကောက်လိုက်ခေါ်နေသောကလေးမကြောင့်တော်တော်လေးစိတ်ရှုပ်နေဟန်ဖြင့်လှည်ကြည့်ကာ
"မင်း ဘာလို့ငါ့နောက်ပဲလိုက်နေတာလဲ..."
ကလေးမလေးကခြူးစကားကြောင့်မျက်နှာငယ်လေးဖြင့်"နဝရတ်ခန်းမက ကာတွန်းပုံလေးတွေ ဆူး ကြိုက်လို့ပါမမရဲ့...အဲ့တာ ဒီစာအုပ်လေးထဲမှာဆွဲပေးပါလားဟင်"
ကလေးမလေးကပြောပြီးစာအုပ်လေးထိုးပေးတာကြောင့်
"ငါ မဆွဲပေးမချင်းနေ့တိုင်းမုန့်စားဆင်းချိန်တိုင်းဒုခပေးမှာမလား....
ဖအေနဲ့သမီးကတကယ့်တစ်ကိုယ်ကောင်းသမားတွေပဲ"
ဆိုကာဆူးမြတ်ထက်ရဲ့ပန်းချီစာအုပ်လေးကိုဆောင့်ဆွဲကာထွက်သွားလေသည်၊၊
တစ်ဖက်မှာတော့ဘာမှမသိတဲ့ကလေးမတစ်ယောက်ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့်ကျန်ခဲ့လေသည်၊၊
......................................................................
"ခြူးလေး...ခေါင်းမမာချင်စမ်းပါနဲ့ကွာ
ဒီ videoကိုလိုင်းပေါ်တင်လိုက်ရင် ခြူးပဲအရှက်ကွဲရမှာလေ...ဆရာ့စကားကိုနားထောင်မှပေါ့"ဆိုကာ
ဦးမြတ်နိုင်တစ်ယောက်ခြူးလဲ့ဝေရဲ့အနားသို့ကပ်ပြီးပွတ်သတ်နေလေသည်၊၊
"မလုပ်ပါနဲ့ဆရာ...ဆရာ့မှာလည်းသမီးရှိတာပဲ...သားသမီးချင်းကိုယ်ချင်းစာပါ"
ခြူးလဲ့ဝေတစ်ယောက်ရုန်းသော်လည်းအားချင်းမမျှသော်ကြောင့်ဦးမြတ်နိုင်ရဲ့လက်မှာကျရှုံးရပြန်သည်၊၊
"ဒီမှာခြူး....ငါ့ကိုအာခံဖို့မကြိုးစားနဲ့
အာခံတာနဲ့နင့်ဘဝပျက်ပြီသာမှတ်"
......................................................................
"ဒယ်ဒီ..."
"ပြောလေ သမီးလေး"
"ဆူး ရေဘူးလေး မနေ့ကပြုတ်ကျပြီးကွဲသွားတယ်"
"သမီးကလည်း 6တန်းပဲရောက်နေပြီ...ရေဘူးမသုံးနဲ့တော့လေ...အဲ့ဒီသမီးသုံးတဲ့ပိုက်နဲ့ရေဘူးကသူငယ်တန်းလေးတွေသုံးတာ"
"ဟင်း...မရဘူး မရဘူး ဒယ်ဒီ ဝယ်ပေး"
"ကဲ...ပြောမရလည်းဝယ်ပေးပါ့မယ်"
လိုချင်တာရသွားတော့မှဆူးတစ်ယောက်ကျေနပ်သွားတော့သည်၊၊
"မမ....မမခြူး"
"နင်...လာပြန်ပြီလား
ငါတို့၁၀တန်းအဆောင်နဲ့၆တန်းကျောင်းသူနဲ့ဘာဆိုင်လဲ"
"မမကလည်း.."
"အင်းလေ...မင်းဖအေရှိတော့လည်း
မင်းဖအေ ဆီလာတာလား"
"အာ...မဟုတ်ပါဘူးမမဆီလာတာပါ
ဟိုနေ့ကပန်းချီစာအုပ်လေးရပြီလားဟင်"
"ရော့ ..."
"ဟီး...ပျော်လိုက်တာ ဆူးက မမ ဆွဲတဲ့ပုံလေးတွေဆိုသိပ်ကြိုက်တာ" ဆိုကာ စာအုပ်လေးတွေကိုခပ်မြန်မြန်လေးလှန်လောကြည့်လေသည်၊၊
"ဝိုး...လှလိုက်တာမမရယ် ကျေးဇူးပါနော်"
ကျောင်းခေါင်းလောင်းသံကြောင့်ဆူးသွားဖို့ပြင်တော့
"ဟေး ...ကျေးဇူးနဲ့တော့ဘယ်ရမလဲ
မင်း တစ်ခုခုပြန်ပေးရမှာပေါ့"
ခြူးစကားကြောင့်မျက်လုံးလေးဝိုင်းစက်ကာ"ဟမ်...ဘာပေးရမှာလဲမမ"
ခြူးတစ်ယောက်ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးလိုက်ပြီးဆူးဆံပင်တွေကိုသူမလက်ချောင်းတွေနဲ့ထိုးဖွပြီး
"အခုတော့မဟုတ်သေးဘူး....တစ်နေ့ကျ"
"ဟမ်"
"မင်း သွားလို့ရပြီ"
"ဟုတ်...သွား...သွားပြီနော်"
ဆူး တစ်ယောက်စာအုပ်လေးကိုကိုင်ပြီး ပြေးသွားလေသည်၊၊
ဆူးမြတ်ထက်...ဆူးမြတ်ထက်
မင်းဖအေကြောင့်မင်းဘဝလည်း........
ဟားဟား.....
ခြူးတစ်ယောက်စိတ်ထဲမှတွေးရင်းပြုံးနေလိုက်သည်.....
......................................................................
ဆူးမြတ်ထက်တစ်ယောက်ယောင်ချာချာဖြင့်"ဟိုအမ....ဒီမှာထိုင်တဲ့မခြူးလဲ့ဝေကိုတွေ့မိလားရှင်"
"သူ ကျောင်းပြောင်းသွားပြီကြားတယ်ညီမလေး"
"ဟွန့် ...ဟုတ်လားအမ
၁၀တန်းကအရေးကြီးတယ်လေ...မမခြူးကဘာလို့ချက်ချင်းကြီးပြောင်းသွားတာလဲမသိဘူး"
"အဲ့တာတော့အမလည်းမသိဘူး...ညီမလေး"
"ဟုတ်ကျေးဇူးပါ"
မမရယ်...
မပြောမဆိုဘဲနဲ့ဘာလို့ထွက်သွားရတာလဲဟင်....
