Akala ko siya na (Completed)

Prologue

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events
is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission.

The photo used for the book cover is not mine. Got it from (Pinterest). Credits to the rightful owner.

----

Sabi nila kapag nagkacrush ka mapupunta sa Like na mauuwi sa Love. Tama yun dahil naranasan ko na rin 'yon.

Naranasan ko nang magkagusto at magmahal pero naranasan ko naring magparaya at magpalaya. Naranasan ko na rin ang masaktan to the point na hindi ko na kaya yung sakit.

Sana kapag nasaktan tayo kinabukasan wala na agad yung sakit 'no?
Sana kung gaano tayo kabilis nasaktan, ganon rin kabilis mawala yung sakit na nararamdaman natin.
Sana nakakamove-on agad ang tao.

Sana pwede nating ibalik sa umpisa na hindi pa natin sila nakikilala at minamahal para mawala yung sakit.

Sabi pa nila pwede kang mabago ng pain. Totoo yun. Pero yung sakit na yun rin ang makakapagturo sa'yo ng lesson.
Ika nga "Everything happens for a reason."

Kaya gusto kong tanungin si tadhana kung anong rason kung bakit kailangan kong maramdaman yung ganitong klase ng sakit at lungkot.

Ang gusto ko lang maging tahimik yung buhay ko pero simula ng makilala ko sya nagsimula ng maging magulo yung tahimik at maayos kong buhay.

•¥•

Kung ayaw nyo ng story ko maghanap nalang kayo ng kapalit.
Gaya ng paghahanap nya ng kapalit sa'yo.
Charot lang baka ibash nyo'ko eh.