CHAPTER 4

18 3 0
                                    


I didn't foresee that the three of us will be best of friends. Wala sa characteristics namin pareho ang maging bestfriend material, it just happen that we clicked. I admit that I am really not a bestfriend type, maybe because of the environment I grew up with or...maybe it's just me.

Mahirap magkaroon ng kaibigan ang isang tulad ko, lalo na sa kalagayan ko. I rarely leave our house. Bahay-eskwela lang ang routine ko. Lagi pang may bantay. Kung hindi ko pa pinilit si Kuya ay malamang home-schooled ako boung buhay ko.

Fact is, I was home-schooled since I was little up until I was 8 years old. One of my private tutor said that I am an excellent child pero kulang ako sa social interactions na dapat nararanasan ng mga bata sa edad ko.

I was thankful about her actually. Matagal ko nang gustong pumasok sa totoong skwelahan. Magkaroon ng kaklase at mga kaibigan. Makipagkwentuhan at makipagtawanan. At tuwing uwian naman ay maglalaro muna habang hindi pa dumarating ang sundo. Kaya naman ang marinig iyon mula sa tutor ko ay parang naging go signal para sakin.

I suggest it to my brother and the next thing I knew...that tutor was fired. Galit na galit si Kuya non, inakala nitong nilason ng tutor na iyon ang utak ko. Iyon ang unang beses na nakita kong galit na galit si Kuya dahil sa kagustuhan kong mag-aral sa totoong paaralan, at iyon rin ang unang beses na inatake ako dahil sa sobrang sama ng loob.

I was guilty though. I made my brother anguish. When I woke up after a week of deep slumber he was there crying and begging for forgiveness even if it should be me. He just love me so much and I am his only family left. Dapat mas inintindi kong para sa ikabubuti ko lang din naman ang lahat ng ginagawa niya.

The day I was discharged from the hospital is also the day I was enrolled in a school...with real classrooms and classmates. Sa sobrang tuwa ko ay muli akong inatake.

Crazy right? Hindi ako pwedeng makaramdam ng sobra-sobra. Bawal ang sobrang kalungkutan. Bawal ang sobrang galit. Bawal ang sobrang kasiyahan. Bawal ang sobrang kaba. Bawal lahat ng sobra. Nakakaawa.

**

Nakarinig ako nang marahang katok at pagbukas ng pinto pero nanatili ang blankong tingin ko sa puting kisame.

"Bunso..."

Saka pa ako lumingon nang marinig ang boses ni Kuya.

"Hmm?"

He stares at me before heaving a sigh. He smiled, showing me his deep set of white teeth but it didn't reach his eyes.

"Let's go home? Late ka na naman sa pasukan."

My face instantly lit up.

Home.

I miss school. I miss Elle and Black. I miss home.

Pero agad ding napalitan ng simangot ang ngiti ko. "Wala pa akong gamit."

Tumawa si Kuya at marahang sinuklay suklay ang buhok ko. "I knew it. Alam kong iyan ang una mong poproblemahin imbes na ang pagkakaliban mo ng dalawang linggo sa unang taon mo bilang senior." He tsked and I just smiled cutely at him. "Kim already took care of everything."

"Nagkabalikan kayo?!" nanlalaking mata kong tanong pero halata naman ang galak sa boses.

"As if you would allow me to date other woman except her." pabiro itong umirap pero kay laki naman ng ngisi.

"As if you could live without her." gumanti ako ng irap na kinasimangot lang nito. Hindi na ito nagkomento pa, of course, that's a real talk.

Ate Kimona is my brother's bestfriend na naging girlfriend. I knew her since I was 9. Magkaklase kasi sila ni Kuya sa isang subject sa college, then they become acquaintance, then friends, then bestfriends, then lovers, then the rest is history.

The Wing Series 2: Eight PleasWhere stories live. Discover now