The Wicked Liar 1: The Lying Formula [PUBLISHED BY POP FICTION]

Lie #44: Pretty Smiles

I am no fan of fairytales. Because I know that they're unrealistic. That it's absurd to fall inlove sa isang taong you just barely know. But upon seeing him now, with his intense eyes on mine, pakiramdam ko isa na ako doon sa mga taong hopeless romantic na naniniwala sa mga ganitong bagay: Na kapag nakita mo na daw yung taong mahal mo mararamdaman mo ang pagtigil ng ikot ng mundo.

Araw araw naman kami halos nagkikita ni Derick but why is it this time it feels so different? Na parang ngayon ko lang siya nakita. And somewhat seeing him now is so happy so much that it hurts.

"Are you okay?" he stepped closer to me at nilagay sa likod ng tenga ko yung naligaw kong buhok. Still, I have no reaction to that. Mataman lang akong nakatingin sa kanya.

Is this the guy I have rejected so many times? Sometimes I wish everything was just a dream. That one day I'll wake up and things are different. But then, I am so scared. Paano nga kung panaginip lang to but then in the reality waiting for me on the other side ay wala naman siya?

Well then, if this is just a dream, I dont want to wake up anymore.

"Kanina pa kita kinakausap, Manilla. Are you okay?" he said cutting my thoughts. This time I smiled at him.

"Yep, napagod lang kanina" sagot ko. He smiled to me and lower his body para yakapin ako.

"I miss you" bulong niya sakin.

Hinampas ko siya sa braso "Nung engagement party mo lang nagkita tayo ah. And that's three days from now"

"Three days? I thought three years" I just rolled my eyes. At noon ko lang napansin na may mga nakatingin pala samin. Mga pinsan ko na nakangisi at mga kapitbahay namin.

"Uh oh. I guess pumasok na muna tayo sa bahay" hindi ko na siya hinintay pa na makasagot. Hinatak ko na siya papasok ng bahay namin.

"Welcome to our humble abode" sabi ko. Ngumiti lang siya at ginala ang tingin sa paligid and smile.

"Wow" I hear him say. As a cue, biglang nagpasukan na din ang mga pinsan ko. They welcomed him with greetings at yakap. Medyo nakaramdam pa ako ng inis nang tumagal yung pagyakap sa kanya ni Sam pero alam ko naman na wala lang yun.

"Hindi ka ba naligaw papunta dito?" it was Kuya Michael at nag high five sila

"Hindi naman. I was surprised na magkakakilala pala ang mga tao dito. So nung nagtanong tanong kami kanina naituro nila to agad" sagot naman niya. Tumalikod na ako at nagpunta sa kwarto para ibaba yung bag ko at makapagpalit ng komportableng damit. I settled with a basketball shorts at t shirt.

Palabas na ako nung may kumatok. And when I opened it, he was there. Tatanungin ko pa lang sana kung anong kailangan niya but I was cut off by a kiss. Of couse on my instinct itinulak ko siya but then it's useless dahil mas malakas siya. His kiss is so demanding. Halos mawala na ako sa huwisyo kung hindi ko lang naisip na nandyan ang mga pinsan ko. At oo nandyan nga pala sila!

With all my effort itinulak ko siya which I successfully did. Napatingin siya sakin with a naughty smile playing on his lips. Habang ako naman hindi alam ang gagawin kung di pagsiklupin ang mga kamay ko.

"Nandyan ang mga pinsan ko, Derick" babala ko dahil parang gusto niya pa umulit. He pulled me at sabay kaming bumaba which fortunately hindi napansin ng mga pinsan ko cause they also have their own business.

"Anong oras ka dumating? Matagal ka bang naghintay sa labas?" tanong ko sa kanya. Dumiretso kami sa kusina at binuksan yung backdoor para makalabas kami. I want us to talk here para hindi marinig ng mga pinsan ko.