The Cavaliers: DRIX

CHAPTER FOUR

CHAPTER FOUR

SA LAHAT ng bagong kasal, si Drix na yata ang pinakamalungkot at depressed. Tanging ang kanyang Battalion Commander ang tumayong saksi sa simpleng seremonyas na sa opisina lang din ni Mayor Morales ginawa. Ni hindi umabot ng thirty minutes ang naturang kasal. Pakiramdam niya ay isang malaking joke lang ang lahat.

Ni hindi niya pinasabi sa mga magulang ang nangyari. Si Dwight lang ang nakakaalam na kasal niya at pupunta sana ang lalake pero hindi siya pumayag. Para ano pa? Basta't pinapangako na lang niya ang kapatid na ilihim muna ang sitwasyon. Saka na lang umano siya magpapaliwanag. Hindi na rin naman umangal ang kapatid niya kahit alam niyang masama ang loob nito.

Pagkatapos ng kasal ay may salo-salo sa hacienda ng alkalde. Sumama naman hanggang doon si Colonel Bautista pero nang paalis na ang kanyang Commanding Officer ay nagyaya na rin siyang aalis na. Hindi na rin naman sila pinigilan ni Mayor Morales- ipinahatid sila sa isang resort kung saan libre ang kanilang one-week accommodation- libre pati pagkain- courtesy pa rin ng alkalde. 'Wedding gift' daw. Hindi na kumibo si Drix pero naglasing siya ng husto pagdating doon. Ipinagluksa niya ang pagsimula ng kanyang 'dark days.'

Ni hindi niya tiningnan ang kanyang bride na nakatulog mag-isa sa loob ng kuwarto ng kanilang cottage. Sa may duyan siya sa veranda inumaga.

KINABUKASAN ay wala silang kibuan ni Via. Kahit pa ilang beses siyang sinabihan ng babae na ready na ang pagkain, ang pang-shower niya, etc. Hindi niya magawang kausapin ito sa sobrang sama ng loob niya.

“Kung ayaw mong kumibo, fine.” Padabog na lumabas ang babae mula sa kanilang cottage. Ni hindi siya sumunod- sa halip ay nagkape na muna siya.

Hindi niya ma-imagine na magiging ganun ang buhay niya araw-araw. Magdadabugan na lang ba sila habang-buhay?

Mayamaya ay naisipan niyang mag-shower muna para makapag-isip isip kahit papano. He decided na kailangan niyang kausapin si Via para maging malinaw ang kanilang set up. Baka kasi mag-expect ng kung anu-ano ang babae sa kanya. Kinlaro na niya noong una pa lang na hindi siya handang mag-asawa financially and emotionally- lalo na ngayon!

Nang pumasok si Via sa cottage nila two hours later ay sinabi niya sa babae kung ano lang ang maaari niyang ibigay.

“Maliit lang ang sahod ko sa pagiging opisyal. Baka nga mas mahal pa ang presyo ng hand bag mo,” aniya. Nakita kasi niyang mukhang mamahalin ang bag ng asawa.

“Hindi ako nag-e-expect na bubuhayin mo ako from your salary. Kaya ko namang mabuhay.”

“No. Gusto kong simula ngayon ay mamumuhay ka kung ano lang ang abot ng makakaya ko. Walang luho, walang material na bagay.”

Nakita niyang gumuhit ang disgusto sa mukha ni Via pero hindi naman ito kumontra. “Okay, fine!”

“Mamaya rin ay maghahanap ako ng matitirhan natin na malapit sa kampo. Hindi ka puwede doon sa loob.”