Falling Inevitably

22nd Fall

22nd Fall

I felt really emotional as I woke up from my sleep. I still haven't make any friends here and I'm starting to feel lonely. Hindi naman makasagot sila Porsha sa video calls ko kasi may pasok sila.

I can't go home right away. I just can't. Pagnaalala ko ang tinakbuhan ko sa mula sa Pilipinas ay pinipiga ang puso ko.

I got up from the bed with a heavy heart. Kailangan ko tumayo dahil may 8 am class ako. Nagmadali na ako sa pagkilos dahil ayokong ma-late. Hahanapin ko na naman kung saan ang classroom nito.

"Room 208..." I kept on mumbling.

Tinahak ko ang isang hall habang tinitingnan ang mga nakasulat sa pintuan. I'm almost there.

But I wasn't looking in front. Hindi ko naisip iyon. I end up bumping to someone. Tumama ako sa dibdib nito dahil matangkad ito.

Mabilis akong humakbang palayo rito at hihingi sana ng pasensya. Pero sobrang nanlaki ang mga mata ko kung sino ang nabangga ko. He even snatch my i.d. lace.

"Albrecht, Amara Vallerie... now I know your name."

Oh God! Umagang umaga naman eh! Nakasalubong ko na naman ang gagong ito. Hindi pa ba sapat yung kahapon? Baka gusto niya mangyari ulit iyon.

"But I prefer calling you... love,"

Napailing ako sinabi niya. I can't really believe him. He's really getting on my nerves.

Or maybe I'm remembering someone with his blonde hair? Bakit kasi parehas sila ng kulay ng buhok. Nakakairita!

Hinablot ko pabalik ang i.d. ko na hawak hawak niya. I immediately turned my back on him.

"Wait, love!"

Nakita ko kung paano tumingin ang ilang estudyante sa direksyon nami. Kahit kailan talaga! Agaw atensyon ang gagong iyon.

Ngunit napatigil na naman ako sa paglalakad nung bigla niya akong akbayan tapos kinulong niya ako sa braso niya. What the!

"Would you please stop bothering me? Don't you have a class?" Pagalit sa sabi ko na ikinangisi niya lang.

Lalo tuloy kumulo ang dugo ko sa kanya. Even his freaking smirk! Kaparehas ni... oh shut up, Amara Vallerie.

This guy is similar to him. Kung wala lang ang freckles niya. Magkaiba rin naman sila ng hugis ng mga mata at ilong. But the other features of his face? All similar to him but not a replica tho. Idagdag pa ang blonde rin ang buhok nito.

Ano ba iyan, kaya nga ako umalis ng Pilipinas para kalimutan siya tapos ngayon ay may kumukulit sa akin na kamukha niya. Bakit ba kasi ako naligaw sa department nila, wait, bakit pala siya nandito? Ang layo nang narating niya.

"I'm actually looking for you since yesterday." Ani niya sa mababang boses. I rolled my eyes and looked to him at my side.

He's looking at me too. Sobrang amo niya tumingin na hindi mo aakalain na gago siya.

"I meant what I said, I really like you, love..."