Falling Inevitably

18th Fall

18th Fall

Ang kapal ng mukha ko para masaktan dahil ikakasal na si Rigo Psalm sa kapatid ko. When I, myself, is already married to someone else.

I got married to Tobias, almost two and a half years ago. I am Amara Vallerie Albrecht-Massen. People back in New York call me by Engr. Massen instead of Engr. Albrecht. Kaya lumingon agad ako kay Ate Liera nung sinambit niya ang pangalan na iyon. I'm used to being called with that name. Nabago lang dahil alam nilang lahat na isa akong Albrecht.

Naitatapon ko ang talino ko dahil sa nararamdaman sa kanya. This is one of the thing I've done in New York. But I married him for a certain reason. Not because I love him.

"Ate Liera, sana wala makaalam--"

"Ano ka ba? Ako pa? I will keep my mouth shut about it." Sabi niya at pinutol ang dapat na sasabihin ko.

"I'll still use Albrecht to your papers here, 'kay?" Dagdag pa niya na nagpagaan ng loob ko.

"Thank you." Marahan kong sagot sa kanya.

Sasabihin ko naman dapat talaga sa pamilya ko. Pero pagkauwi ko ay tumiklop ang lakas ng loob ko. Kaya nilihim ko rin naman ang lahat dahil sobrang natatakot. They will surely be disappointed as hell. Iyon ang pinaka ayokong mangyari.

Yet, I want to tell them. I'm still finding the right time tho. Ayoko namang makieksena sa engagement nila Ate Amanda.

And seeing Rigo Psalm again is making me weak. Lalo pa na nasaksihan ko ang proposal niya kay Ate. Nanumbalik ang lahat ng nararamdaman ko para sa kanya na itinatago sa kasuluk-sulukan ng aking puso. The pain came over too.

Kaya ko rin napagtanto na mahal na mahal ko siya ay dahil nasasaktan ako sa mga nasaksihan ko. I wouldn't be hurt so bad if I really don't love him.

Napakagulo ng sitwasyon ko. It's beyond being in a complicated relationship. Minsan nakakapagod na rin pero may pinaghuhugutan ako ng lakas. This whole situation will not make me stumble. I'm strong, I have to be.

Natapos ang araw na ito na naging ilap ako kay Rigo Psalm. Hindi ko rin naman ulit siya nakausap dahil abala kaming lahat sa trabaho. At kahit pa minsan nagtatama ang mga mata namin ay umiiwas na agad ako ng tingin.

"Amara Vallerie!"

I immediately saw Porsha at the corner of the cafe. Kapapasok ko pa lang nung tinawag niya ang pangalan ko. I smiled to her as I walk towards the table.

Nakita ko kasi ang message niya kanina sa akin. She wanted to meet and hang out.

"Did you invite Migo?" Tanong ko nung makaupo sa tapat niya.

She rolled her eyes. Pinigilan ko naman matawa sa reaksyon niya. Parehas ata kami ng bestfriend ko, magaling umiwas.

"God! Please stop mentioning him." Naiirita niyang sambit.

Dumating ang order namin at nagsimula na kaming kumain. It's just a snack. She already ordered for us when she got here.

We started to catch up. Naging busy kami parehas sa trabaho kaya nawalan ng time na mag bonding. She's running her own boutique and she's a part time model too.

I admire her bravery for taking her own path. Porsha left her family already. Hindi ko alam ang buong nangyari pero umalis siya sa bahay nila. She said she wanted to be someone else. Not with family background and such. She doesn't want to run their restaurant nor be a chef.