İKİ DÜNYA ARASINDA - EJDERİN YUVASI-

21. Bölüm HİSSİZLİK

Ben de biraz üzüldüm.Ama şunu anladım ki yazarlar aslında çok şey hissetmiyormuş.Okurlar daha fazla hissediyormuş.Her sonda bir başlangıç gizlidir.Sakın bunu unutmayın.Ağlamayın da.Mutlu olun.Çünkü herkes mutlu olmayı hak eder.Sizleri seviyorum

________________________________________________________________________________

Öleceğin günü bilseydin ya da nasıl öleceğini bilseydin nasıl yaşardın.Hep tedirgin olmak her gün acaba bugün o gün mü? demek ile geçirseydin ne yapardın.Kimse öleceği günü veya nasıl öleceğini bilemez.Azrail alır canımızı ama hep bir bahane bulur insan.Kalp krizi geçirmiş,kanser olmuş,kaza yapmış.Oysa ki her şey alınına doğmadan yazılmış.Yazılan kaderi canlandırır insan.Neye karar verirsen ver ben kaderimi değiştirdim diyemezsin.Zaten senin değiştirdim dediğin şeydir kader.Ölümü hissede bilir misin?Hayır kimse ölümü hissedemez.

Her şeyden öte ölümden korkmayan bir insan bile sevdiğini ölürken görünce bile ölüme yenilir.Ne mi hissediyorum.Bunu nasıl anlatabilirim ki?Her şey karma karışık.Buradan aşkımızı kanıtlayarak çıkacağımızı söylemişlerdi.Oysa ki o kanıt sevdiğin için can vermekmiş.Bu kadar adil değilmiş hiç bir şey.Kalbim korkuyla atıyor neden mi?Çünkü ya onu kaybedersem? Hiç aşık olmayan biri günün birinde aşkını bulursa sımsıkı sarılır onu bırakmazmış.Ama o şimdi ellerimin arasından kayıp gidecek.Ben ölsem de gidecek o ölse de gidecek.

''Bir karar verin hemen.Yoksa burada sonsuza dek kalırsınız.Unutulursunuz.''Elim kalbimde,nefeslerimi kontrol altına almaya çalışıyorum sadece.Göz yaşlarımdan bir şey göremesem de.Ağzımdan büyük bir hıçkırık kaçtı.Başımı iki yana salladım.Böyle bir sonu kimse hak etmezdi.Ejdere döndüm.Öylece yüzüme bakıyordu.Bakışlarında hüzün vardı.Öyle derindi ki bulunduğum ana lanet ettim.Bir adam aşk acısı çekiyordu.Bir adam kahroluyordu.Sıkıca tuttum elini.Başımı iki yana salladım.

''Unutsunlar...Ben seninle sonsuza kadar kalabilirim.Birimizin ölmesine gerek yok.Burada kalalım.''Konuşamıyordum bile.Hıçkırıklarım öyle kuvvetliydi ki iki dakika içinde gözlerim bile şişmişti.Ejder bir elini yüzüme koydu.Gözleri doldu bir anda.Gülümsedi.Ama bu içten değildi ki?Acı çekiyordu sadece.İçinde saf acı vardı.Başını iki yana salladı.

''Unutulmayacağız güzelim.Bu efsane gerçek olacak.Ve sen buradan çıkacaksın.Çünkü yolu açacak olan benim.''

Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissediyordum.Ya da artık bir şey hissetmiyordum.Başımı hızlıca iki yana salladım.Dudaklarımı araladığım anda konuşamayacağımı bildiğim için derin bir nefes aldım.

''Öyle bir şey olmayacak.Ejder burada kalalım! Ben seni kaybetmek istemiyorum!Burada kalalım.''Başım göğsüne yaslanırken Kızıl peri tekrar seslendi.

''Doğmak üzere bebek  acele edin.''Kalbim göğsümü delip geçecekmiş gibi atarken kendimi hızla geriye çektim.

''Asla...Asla o...Olmaz!Biz burada kalacağız.Kızıl peri başka...Başka bir...Yolu ol...Olmalı.''Bir süre sessizlik çöktü.Umutla yüzlerine bakıyordum ama sonuç ortadaydı.Başka bir yolu yoktu.Elimin tersiyle gözlerimi sildim.

''Tamam o zaman...Ejder değil...Ben açarım o kapıyı.''

''Asla olmaz.''Ejder sinirle bana döndü.Onun yokluğuna benim nasıl dayanacağımı düşünüyor muydu ki?Benim kendimi feda etmeme karşı çıkıyordu.Elleriyle yüzümü tuttu.Alnını alnıma yaslarken gözünden bir damla yaş aktığını gördüm.

''Seni kaybetmek istemiyorum.Başka bir yol buluruz.Ben...Ben açayım kapıyı.Ne olur...İzin ver.Dünyaya dönem senin hakkın .Ejd-''Dudaklarıyla dudaklarımı kapattı.Beni susturmaya çalışıyordu.Acıyla öpüyordu ve da eder gibi.Bırakıp gitmek ister gibi.Öleceğini hisseder gibi.Tenlerimizin arasından akan göz yaşları eşlik ediyordu bize.Ona karşılık verdim.Hiç bitmeyecek gibi.Kendini birden geri çekti.Alnı alnımda gözlerim kapalıydı.