VALERIE's POV
Patakbo kong tinungo ang banyo para sumuka. My head's spinning and I just wanna vomit everything. Kasalan to ng walangyang si Athan eh, ang OA-OA kasi.
"Fvck.." nasapo ko nalang ang ulo ko dahil sa sakit. Why did I drink too much? Shvt!
I crawled to my bed and tried to sleep again. Ang dami kong aasikasuhin, but I wanna sleep. SLEEP!!
"WAAAHH!" mabilis kong nai-bato ang alarm clock ko ng bigla iyong mag-ring. Why on earth am I being pestered by fvcking alarm clocks?!
"Fvckidy fvcky fvck." Marahas akong tumayo only to get drifted again. Damn it. I sighed deep and closed my eyes. Counted 1, 2, 3, then slowly stood up. Tangna, kung mamamatay, mamatay, hindi yung pinapahirapan pa ako. Peste.
"Akala ko kinain ka na ng kama mo." Napangisi ako nang marinig ko ang boses ng kakambal kong demonyo.
"Good morning too, kuya." He just 'tsked' at me tapos inilapag na ang agahan namin. Yieeeh! Kaya ayaw kong umalis sa puder niya eh dahil libreng foods, libreng luto!
"Kumain ka na. Hugasan mo yan pagkatapos." Napanguso ako sa sinabi niya. Hugas na naman?!
"Kuya naman eh. Ayaw ko hugas pinggan." I said in a childish manner pero ang kapatid kong may sungay pinitik lang ang noo ko. Tsk.
"Shvt up, Val. That's your punishment for getting drunk! Sinabihan na kitang wag iinom, hindi ka nakinig!" Tss. Ayan na naman. Kasi naman eh, kasalanan to ni Athan! Siya kaya ang nagsabing pwede akong uminom kasi 26 na ako!
"Kuys, I'm 26 years old for pete's sake! I can get drunk!" I defended. Like, ang tanda ko na kaya!
"You're 26 but you're acting like a fvcking 16 years old, Valerie! I'll choke you if you drink again." I frowned because of what he said. I know he's serious. Tangna niya. Isusumbong ko siya kay daddy.
"Oo na! Hindi ka naman militar para maging batas militar sa akin! You're not even the president to declare martial law on me!!"
"Wag mo akong ginagalit Valerie kung ayaw mong palayasin kita sa pamamahay ko!" I pouted. Hindi na. Ayaw ko namang palayasin no. Mas okay na dito kaysa sa bahay ni daddy, mas malala pa yun kaysa kay kuya eh, he'll go Hitler on me.
"Papasok ka na?" I innocently asked while eating.
"Oo. Kanina pa dapat. Pero dahil mabuti akong kapatid, pinagluto at pinagtimpla pa kita nang kape dahil walangya ka." I chuckled. My brother can be very harsh with his words but I know that he loves me. Kung may tao mang iiyak sa funeral ko, alam kong siya ang mangunguna dun. He loves me.
"Sorry na po. Ingat ka, okay? Karma is a bvtch." I joked.
"Whatever. Eat up and please take a shower. You reek of alcohol! Uminom ka rin ng gamot bago umalis." My eyes widened because of what he said.
G-Gamot?
"A-Anong g-gamot?" Tangna, kinakabahan ako. A-Alam niya ba!
"Oo, gamot. Drink some advil, you skunk." Phew.. akala ko alam niya..
"Oo na. Bye!" I waved my hands and continued eating. I just heard him sneered then the door shut. Naiwan akong mag-isa sa unit namin. I sighed again. Matapos kong kumain ay tumayo na ako at hinugasan ang mga pinggan na nagamit ko. Konti lang naman, tapos uminom ng advil at gamot ko, gamot para sa puso ko. Tangnang sakit. I took a shower then dressed up for work.
Panibagong araw na naman. Sasabak na naman ako sa giyera laban sa mga taong walang ibang alam kundi ang manakit ng kapwa.
I wore my usual get up. A white lacy long-sleeves and a black knee-high skirt. Then a black high heels. Kinuha ko ang bag ko at cellphone ko tsaka lumabas ng condo unit namin ng kakambal ko.
