KABANATA 39
Nasa may labas kami ng mall kasama sila Terrence at Cara. Hindi parin ako makapaniwalang mag fiancee sila.
"So paano ba yan, uuwi na ba kayo?" tanong ni Cara.
"Oo, kayo?" at inabot kay Drake ang pinamili na nilalagay nya sa sasakyan.
"Dadaan kami sa planner namin."
"Congrats!" ngiti ko.
"Papadalan kita ng invitation pumunta kayo ah!" sabi ni Terrence nginitian ko naman sila.
"Sige ah! kita na lang tayo next time" paalam ko bago sumunod kay Drake na sinakay sa sasakyan si Brian.
Nasa kalagitnaan kami ng byahe ng lingonin ko ang anak ko ay tulog na pala.
"Napagod siguro sa kakalaro" sabi ko. Umayos ako ng upo at nakita kong sinulyapan ni Drake ang anak.
"Sino mag aakalang sila ni Cara?" sabi ko.
Na isip ko, musta na kaya si Shania? Hanggang ngayon kaya may communication kaya sila? Napabuntong hininga na lang ako, kung meron man wala na akong pake.
Buhat buhat ko si Brian nang makarating kami, si Drake naman ay ipinasok sa loob lahat nang pinamili.
Nang matapos kung mahiga si Brian ay bumaba ako para tulongan si Drake.
"Ako na jan" sabi ko at inayos ang mga pinamili ko. Tumulong si Drake saakin, hinayaan kona lang.
"Nag kausap ba kayo ni Terrence? sabi nya kasi hinanap nya ako, baka na itanong nya ako sayo" pag babakasakali ko. Kong nag tanong man si Terrence, malamang isa si Drake, kasi sya asawa ko.
"Yup" paos nyang sabi.
"Hindi mo man lang sinabi kong saan ako?" tumingin ako sakanya.
"What for?" masama ang tingin nya saakin.
"Kaibigan ko sya, nakalimotan kong mag paalam sakanya na aalis ako ng bansa-"
"may balak kapang mag paalam sakanya samantalang saakin hindi?" inis nyang tanong.
"Drake, kaibigan ko sya kaya natural na mag paalam ako"
"Im your husband, at saakin wala kang balaka?" galit nyang sabi.
Tanga bato? sya ngatong lalayasan ko, tapos expect pa nyang mag papaalam ako?
"Drake ano bang problema mo? dapat masaya kanga at umalis ako-"
"Happy? what for ah!" lumapit sya saakin.
"Na makakasama mona si Shania, diba sya naman talaga ang mahal mo" takot kong sabi.
"Say who?" galit nyang sabi.
"Nakita kita-"
"Yes you saw us on that goddamn office! but you didn't hear me out!" galit nyang sabi.
"Ngayon mag paliwanag ka! kong yan ang gusto mo!" hamon ko, tumingin sya saakin.
"Nasaan si Shania? dapat sya ang kasama mo ngayon" sabi ko.
"Shania is dead" para akong nabingi sa sinabi nya, seryuso syang tumingin saakin. "That night, after you saw us. When she about to kiss me, I saw you too, you run away. Nang hinabol kita, sya ding pag pakamatay ni Shania." sabi nya.
Gulat ako sa sinabi nya. Hindi ako makapaniwala sa sinabi nya.
"May sakit sya, at dahil mag kababata kami, tinulongan ko sya. Nang ikasal tayo, nalaman nya iyon, nagalit sya at nag bantang mag papamatay. Pero sinabi ko sakanya na.." tumingin sya sa mga mata ko, na nag pakabog ng dibdib ko "mahal kita. Iniwasan ko sya, pero ng tumawag saakin ang Doctor nya na kailangan na syang madala mental hospital, dahil malala na daw. Yong araw na iyon,-
na nakita mo kami. You heard me, saying to her 'Im not leaving you anymore' but after I saw you, I left her, that cause her death" mahina nyang sabi. Bago nag angat saakin ng tingin, nakitaan ko sya ng kalungkotan.
"I care her so much, the way I care Mom" nasaktan ako sa sinabi nya ng hindi ko alam. "But I love you, the care for them, I can trash it, just to make you stay" gulat ako sa sinabi nya. Lumapit sya saakin. At hinawakan ang pisngi ko.
"Mahal na kita noon pa, hindi ko alam kong kailan pa nag simula ito, mapahanggang ngayon ikaw padin." At naramdaman kong hinalikan nya ang pisngi ko. "Hindi na kita hinabol pa nang malaman kong masilan ang pag bubuntis mo. Dahil kahit ako, naiinis ako sa sarili ko. Sakin ibinintang ang pag kawala nya, kababata ko sya, at masakit saakin na mawalan ng kaibigan, pero..." tumingin sya sa mga mata ko at nakitaan syang ng mumunting butil ng luha "Ang iwan ako ng mahal ko, at buntis pa, pakiramdam ko ang samasama ko."
Nagulat ako ng yakapin nya ako. "Bigyan mo ako ng pagkakataon na patunayan sayo kong gaano kita ka mahal." at humalik sya sa pisngi ko at hinigpit ang yakap.
"Miss na miss kita"
Hindi ko alam kong paano mag react pagkatapos nyang sabihin iyon, ramdam ko sa sarili kona subrang saya ko, at the same time malungkot sa pag kawala ni Shania.
Pero hindi mawawala ang saya. Niyakap ko sya pabalik.
Nag dusa din sya sa pagkawala ni Shania, kong ako din naman ang nasa posisyon nya baka hindi ko kayanin iyon.
Kong mahal nga talaga nya ako, ibig sabihin non nag hirap sya, gaya ng sabi nya, buntis ang mahal nya na gustong makipag hiwalay. Pero hindi nya ako masisisi na gawin iyon.
Kumawala ako sakanya at hinarap sya. "Paano mo naman ipapaliwanag saakin na fvckbody kayo, tas naging girlfriend mo sya at dinala mo sa dito" tinitigan ko ang mata nya "At na r-rinig kong u-umoongol sya sa silid mo ng araw na iyon" iniwas ko ang tingin ko sakanya, at inis na binaba ko ang kamay ko sa pag kakayakap.
"Hindi ko alam ang sinasabi mong ungol nya" itinaas nya ang baba ko "That day, hindi na kami mag ka fvckbody, tinapos kona ng ikasal tayo. Oo girlfriend ko sya, pero hindi ko gagawin sakanya iyon, dahil mahal na kita non. Nag stay ang relasyon namin dahil pinag bantaan nya akong mag papakamatay sya." mahaba nyang aniya.
'Magulo ng kwento nya. Magulong magulo'
"Pero mahalaga sya saakin, dahil kababata ko sya" bawe nya at niyakap ako. "Ikaw lang ang mahal ko" at niyakap nya ko.
"Hindi ko alam kong anong sasabihin-"
"Just give me a chance to prove that your the one who I love. And how I chance because of you. I love you" halik nya sa ulo ko.
"Masama ang loob ko sayo, pero ang pag mamahal ko sayo nandito padin" turo ko sa dibdib ko kong saan ang mabilis ang tibok ng puso ko "Oo, I'm tire to loving you' but my loves for you never fade away"
Isang malalim na halik ang ibinigay saakin.
Nasaktan ako, ganon din sya, pero ang pag mamahal ko sakanya ay hindi nawala or nabawasan man lang...
Sana this time..masaya na...
