𝐃𝐈𝐙𝐙𝐘, ˢʰⁱⁿ ʳʸᵘʲⁱⁿ

40

Ang hirap kasi sa akin na
kapag super gulo na ng
isang bagay, iniiyakan ko
nalang. Like for example,
ang gulo ng topic namin
sa math at halos hindi
ko na talaga maintindihan
iniiyakan ko nalang.

Diba ang babaw masyado?
Oo na, sensitive ako.
I'm a big crybaby.

Nandito lamang ako sa
swing, nakaupo habang
nakayuko na lamang.

Minsan, naiinis nalang
ako kasi mas alam ng
mga kaibigan ko yung
past ko kaysa sa sarili
ko na walang kaalam-alam.

Like, paano nila nalalaman
iyon? Ulyanin na ba ako?

At oo, pakiramdam ko
ay may mga tinatagong
sikreto ang mga kaibihan
ko sa akin na hindi
nila masabi sakin.

Yung sila-sila lang naka
-kaalam. Hindi ako
kasama dun.

Spell magulo?
D. I. Z. Z. Y.

I'm a mess.

Napatingin ako sa
kalangitan at nakita
kong makulimlim na
ito. Hala pa'no na
'to? Pa'no ako makaka
-uwi sa amin? Wala pa
naman akong payong.

Tatakbo na naman ako
tapos mababasa. Tapos
magkakasakit, tapos
hindi na gagaling tapos
malalaman ko nalang
na wala na ako—

"You're thinking out loud."

Biglang nagsimula ang
pag-ulan at wala man
lang akong naramdaman
na may tumamang kahit
anong butil ng tubig sa ulan.

May nagpayong pala sa
akin. And I even heard
a manly voice from
my back. Kaya napa
-lingon ako at laking
gulat ko nang makita
kong si Bryle ito.

"A-Anong ginagawa mo dito?"

Bigla na naman tumibok
ng malakas at mabilis
ang puso ko. May
nararamdaman na
naman akong sakit
sa ulo ko. Shit.

Napahawak agad ako
sa sentido ko at
hinimas-himas ko ito
nang naramdaman kong
hinila ako ni Bryle
para tumayo tapos
hindi ko inaasahan
ang nangyari.

...Niyakap nya ako.

At dahil sa pagyakap
nya sakin ay niyakap
ko din sya pabalik.

I can hear his heartbeat
beating so fast. I can
feel it.

"Remember me, Zyzy?"

Zyzy? What is happening?

Bigla nalang akong
napaiyak. I burried my
face in his chest at
doon nalang ako umiyak.

Hinagod nya lamang
yung likod ko para
tumahan ako.

Bakit wala pa rin talaga
akong maalala?

Ano ba talagang meron?

Bakit familiar yung nickname?

"Nagka-amnesia ka noong
bata ka pa, Dizzy. We were
childhood friends back
then." Hala? Childhood
friends kami?

Kaya pala hindi ko maalala
kasi nagka amnesia pala ako?

Kung nagka amnesia ako,
bakit si Bryle lang yung
hindi ko maalala?

"Ako lang yung hindi mo
maalala. Nang dahil sa
akin, kaya ka nagka
amnesia. Naaksidente
ka nung bata ka pa.
I am so sorry, it was
my freaking fault kung
bakit nasa ganito kang
sitwasyon. Sana mapatawad
mo pa ako. Sana kahit
sa puso mo, nandyan
pa rin ako." And there
it was.

I felt something that
I think I've already
felt before.

Nawala yung sakit ng
ulo ko at bigla na
lamang tumigil ang
pag-ulan at unti-unti
akong tumunghay
sakaniya. And there,
I saw his wonderful
eyes looking only
at me.

"Ikaw si Botbot?"

A smile was plastered
on his face. Until my
heart goes wild again.

Ngayon, naiintindihan
ko na ang lahat. Kahit
may mga katanungan
pa rin ako, kahit medyo
magulo pa din sakin.

Dahil sakanya, may naalala
ako kahit kakaonti.

What if kung pwedeng
siya nalang din yung
magkwento about sa
past ko? Para maalala
ko na ang lahat.

"Oo ako yung first
love mo, diba?"

First love?

Teka?

Bigla na naman akong
nakaramdam ng sakit
sa ulo at bigla tuloy
akong nahilo.

Nakita ko ang pag-aalala
sa mata ni Bryle kaya
inalalayan nya ako
at hinawakan.

"Hey? Something wrong?"

Dahil hindi ako maka
sagot dahil sa pagkaka
hilo ko ay bigla na
naman akong nawalan
ng malay.