Chapter 36

80.1K 2.2K 113
                                    

#LethalAttachmentWP

Chapter 36
Dress

The atmosphere got colder the moment Rojan had his eyes locked on Walter who was releasing the same cold aura as him. I could literally feel the tension building up between them.

I knew exactly why Walter hated him. He's afraid that I might get hurt once again for trying to fit my life into Rojan's world. As for Rojan, I had no idea what those death stares were for but I knew I needed to stop them.

"Uh..." I took a step to block Rojan's view and faced him with a smile. It was a good step because I instantly got his full attention. "Akala ko hanggang gabi pa kayo roon sa family outing ninyo?"

Kita ko sa hitsura ni Rojan na hindi niya malaman kung sasagutin niya ba ako o patuloy niyang hahayaan na gambalain siya ng presensya ng tao sa likuran ko.

"I left this afternoon..." he told me. "I thought of giving you a cake to celebrate your new home. I didn't know you have a visitor..."

Sinulyapan ko si Walter na nakatingin pa rin sa aming dalawa. He was like an overprotective older brother who was guarding his little sister while she talked to her suitor. Masyadong mapanganib ang binibigay niyang tingin kay Rojan.

"May housewarming party kasi ako kanina. Nandito rin iyong isa ko pang kaibigan pero maaga siyang umalis dahil may importanteng kailangang kitain," paliwanag ko kay Rojan kahit alam kong hindi naman kailangan.

I just felt like I should explain what's happening. I didn't want him to misunderstand anything. He already misunderstood my true relationship with Walter before that drove him away from me. I didn't want that to happen again.

Nababaliw na ata talaga ako. I was starting to get attached to him once again. Nasasanay na akong muli sa kanyang presensya na kapag wala siya ay parang mayroong kulang. So much for trying to detach myself from him before. I couldn't even tighten my grip on my decisions when I saw him again. He disarmed me.

"Pumasok ka muna. Mayroon akong mga pagkain na hinanda," pag-aya ko kay Rojan. "Kumain ka na ba?"

Umiling siya at saka tipid na ngumiti. "I'm just going to give you this cake. Ayokong maka-istorbo."

Sinulyapan ko si Walter sa aking likuran na hanggang ngayon ay nakatitig pa rin sa aming dalawa ni Rojan. Nang makitang nilingon ko siya ay bahagyang nalipat sa akin ang kanyang tingin ngunit ibinalik niya rin agad sa lalaking nasa aking harapan.

"Ayos lang 'yan!" natatawa ko pang sabi upang maalis ang tensyon sa pagitan nilang dalawa. "Nakakahiya dahil bumiyahe ka pa agad pauwi. And besides, we still have foods left. Hindi ko nga alam kung kaya kong ubusin 'yon."

Rojan smiled, and I could tell that this time, it's genuine. His eyes always twinkle everytime he's smiling genuinely.

"Well, if you insist..." sabi na lang niya.

Masaya akong napapayag ko siya ngayon. Agad akong tumabi para makapasok na siya sa loob at saka sinarado ang pintuan ng aking unit.

Si Walter ay hindi pa rin gumagalaw sa kanyang kinatatayuan. Nang makitang papalapit na kami ay doon lamang siya kumilos upang umiwas ng tingin. Kita ko ang pag-igting ng kanyang panga dahil sa inis. I could see it in his eyes. He didn't like Rojan's presence at all.

"Good evening," Rojan greeted Walter as a sign of courtesy.

Simpleng tango lang ang iginawad sa kanya ni Walter. Even if his greeting was somehow disrespectful, but I was sure that if he opened his mouth to talk, he would only spat words that could make the situation worse. Maayos na para sa akin ang tanggapin niya ang pagbati ni Rojan kaysa umaktong walang nadinig.

Lethal AttachmentWhere stories live. Discover now