" ဘာ ဘာရယ္ Hyung "
ထယ္ေယာင္းအသံက အံ့ျသမယုံႏိုင္ျခင္းေတြနဲ႔ တုန္ခါေနသည္.....။
" ဟုတ္တယ္ ထယ္ေယာင္း....။ အခုပဲ သူတို႔အိမ္က အန္တီတို႔ေရာက္လာၿပီး ငါ့ကိုေျပာျပတာ......။ သူတို႔ အေတာ္ေလးမ်က္ႏွာပူေနတယ္.....။ နမ္ဂြၽန္လုပ္ရပ္ကိုမေျပာရဲလို႔ ငါ့က္ုိေျပာခိုင္းတာဟ........။ ငါလည္း မင္းအတြက္စိတ္မေကာင္းပါဘူး......"
" ေန ေနပါဦး.... နမ္ဂြၽန္Hyungက ေဆာ့ဂ်င္Hyungကို ဘာေၾကာင့္ဒီလိုခိုးသြားရတာလဲ......."
ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံး ခတ္ထန္နီရဲလ်က္ေမးသည္။ အမွန္တရားကို ဟိုေဆာ့႐ွင္းျပမိသည္......။
" နမ္ဂြၽန္က မင္းလိုပဲ ေဆာ့ဂ်င္Hyungကို ခ်စ္ေနတာ.......။ ငါ့ကိုေတာင္ ဝန္ခံတယ္....."
" ဟာ .....သူက Hyungကို ခ်စ္ေနတာပဲဟာ ..."
" မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒါက မင္းကိုဝန္တိုၿပီး တမင္လုပ္တာပါ.....။ သူ႔ရင္ထဲမွာ ေဆာ့ဂ်င္Hyungပဲ႐ွိတာ......"
မတက္ႏိုင္ပါ။ ခ်န္သင့္တာခ်န္ ကြယ္သင့္တာကြယ္ၿပီး ဟိုေဆာ့႐ွင္းျပမိသည္။ နမ္ဂြၽန္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုယ့္ဆီေရာက္လာၿပီး ေတာင္းပန္ခိုင္းခဲ့တာမို႔_
" သူ ဖြင့္ေျပာဖို႔ၾကံေနတုန္း မင္းကလက္ဦးသြားေတာ့ သူအရမ္းခံစားေနရ႐ွာတာ ...."
" သူ ယုတ္မာတာပဲ....။ ေဆာ့ဂ်င္Hyungဘက္ကို လုံးဝမစဥ္းစားဘူး......"
" ထယ္ေယာင္း.......... ငါအမွန္ေတြ သိေနတယ္....."
" ဘာအမွန္ေတြလဲ Hyung "
" ေဆာ့ဂ်င္Hyungက သူခ်စ္ေနတာ နမ္ဂြၽန္တဲ့.......။ သူ ငါ့ကို ရင္ဖြင့္ထားတယ္....."
" ဟင္....."
ထယ္ေယာင္း အံ့ျသေနသည္။ ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ ဟိုေဆာ့ဘာမွ မသိုဝွက္ထားခ်င္ပါ.....။
အၿငိဳးအေတးေတြ အားလုံးၾကားမွာ ကင္းေစခ်င္သည္......။
" ဟုတ္တယ္ ....သူ နမ္ဂြၽန္ကို သိပ္ခ်စ္႐ွာတာ။ နမ္ဂြၽန္က ဖြင့္မေျပာေတာ့ သိုဝွက္ထားတာေလ..... "