ညိဳးေရာ္မွိန္ေဖ်ာ့ေသာမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ခုတင္ေပၚမွာလွဲေနေသာ ေဆာ့ဂ်င္ကိုၾကည့္ကာ ဟိုေဆာ့စိတ္မေကာင္းပါ။ နမ္ဂြၽန္အေပၚမွာ ေဒါသေတြလွိမ့္ထြက္ေနမိသည္။
ေတာ္ေတာ္ လူမဆန္တဲ့ နမ္ဂြၽန္ပါလား။
" Hyung သက္သာရဲ႕လားဟင္ ... "
ဟိုေဆာ့အေမးစကားကို ေဆာ့ဂ်င္က ယဲ့ယဲ့ေလးျပဳံးကာ ေခါင္းၿငိမ့္သည္။
" သက္သာပါတယ္ ဟိုေလးရယ္ ... Hyung သင္တန္းပ်က္ရက္ေတြ မ်ားၿပီေနာ္ .... "
သင္တန္းႏွစ္ရက္ေလာက္ ပ်က္တာကိုပဲ ေဆာ့ဂ်င္Hyungက အားနာသလို ဝမ္းနည္းသလိုေျပာေနတာမို႔ _
" ဟာ ... က်န္းမာေရးထက္ ဘာမွအေရးမႀကီးပါဘူးဗ်ာ ... အဓိက , က Hyung ေနျပန္ေကာင္းလာဖို႔ပဲမဟုတ္လား ... "
ဟိုေဆာ့ အားေပးႏွစ္သိမ့္စကားဆိုေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္ ယဲ့ယဲ့ေလးျပဳံး႐ွာသည္။
" ဒီတစ္ေခါက္႐ႈိးပြဲက်ရင္ မိုင္နာအဖြဲ႔ထဲမွာ Hyungကိုထည့္ေပးထားတယ္ ... ပြဲအေတြ႔အၾကံဳ႐ွိေအာင္ေလ ... အဲ့ဒီ႐ႈိးပြဲအတြက္အကတိုက္ဖို႔အတြက္ Hyungက အျမန္ေနေကာင္းမွ ျဖစ္မွာေလ .... "
ဟိုေဆာ့စကားေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္မ်က္ႏွာေလး ဝင္းပသြားကာ_
" ဟာ .... တကယ္ Hyungဝမ္းသာလိုက္တာ ဟိုေလးကိုလည္း အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ ႐ႈိးပြဲမွာ ဝင္ကရမယ္ဆိုေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ ... "
ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့မ်က္ႏွာေလးက ဝမ္းသာရိပ္ေတြနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းေသြးေရာင္ျပန္လႊမ္းလာေတာ့ ဟိုေဆာ့ ေဆာ့ဂ်င္လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း_
" အရမ္းလည္းေက်းဇူးတင္မေနနဲ႔ဦး ဒါ Hyungရဲ႕အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ ပါခြင့္ရတာ ၊ Hyungသာ အရည္အခ်င္းမ႐ွိဘူးဆိုရင္ ဒီလိုပြဲမ်ိဴးေတြမွာ Hyungကို ထည့္သုံးလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူးေလ ..... "
" သားတို႔ေရ .... ထယ္ေယာင္းေလးလာတယ္ ..."
အခန္းဝမွေမေမေလးအသံေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္နဲ႔ဟိုေဆာ့ အခန္းဝကိုအာ႐ုံေရာက္သြားၾကသည္။ အခန္းဝမွာရပ္ေနေသာ ေမေမေလးရဲ႕အေနာက္မွာ ထယ္ေယာင္းရပ္ေနသည္။
