Complexity Of Us (STATION Series #2)

Kabanata 22

Kabanata 22

Save

I felt like a secret.

The certainty of what I'm feeling is visible up to the fact that he ditched me just because of a girl. Hindi ko alam kung makararamdam ba ako ng hiya para sa sarili dahil nakita ng mga kabanda niya, o ng hiya para sa kakapalan ng kan'yang mukha.

Did I ever do something wrong to him these days?

Kahit anong pilit ko na isipin ang sagot, hindi ko magawa dahil kumikirot ang puso ko.

Nag-iwas ako ng tingin nang matamaan ko ang kay Freesia. Umalis na lamang ako sa establisyamento para maka-iwas sa mga kabanda niya.

God knows how much force I did just to push my feet and accelerate it forward! Kinagat ko ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga habang naglalakad.

I can't believe that I am hearing my heart break—which is irrational. Pinakikisamahan ko si Elgene dahil sa pagsisising nararamdaman. Alam ko kung saan 'to tutungo kung aalis ako sa landas na 'yon. Alam ko kung ano ang mangyayari pero bakit nasasaktan pa rin ako?

Napatigil ako sa isang tabi at napakapit sa malamig na railings. Mariin kong ipinikit ang mga mata habang hinahanap ang nawawalang rasyonalidad. Nananatiling mabigat ang dibdib ko habang dumadaloy ang iba't ibang irasyonalidad sa aking katawan.

Hinigpitan ko ang kapit, pinakikiramdaman ang lamig; umaasang mamanhid ang pusong sumasakit.

Nang mag-angat ng tingin ay itinago ko ang nararamdaman. Dumaan ang pait sa aking lalamunan nang mahagip ng tingin ang masaya nilang pigura na pumasok sa isang boutique.

What is my worth? Why did I got dispatched like that? Ano ang kulang sa 'kin? I never felt this way before—never downgraded myself before because I see myself as one of the highest.

Then he arrived and everything crumbled.

Why are you feeling this way, Brella, why? Are you unaware of the irrationality that you're experiencing? Nasaan na ang pagpigil d'yan? The guilt is the gear that lets everything work. Why are you acting as if the guilt is replaced?

I should acknowledge this immediately. I should put everything away except for my guilt!

But as much as I want to force myself not to think about it, it kept on coming to destroy my rationality. Hindi ko na ba maaalis sa isipan ko ang pagkakataong 'yon? Ang pagkakataong namali ako ng hakbang? Ang pagkakataong nilamon ako ng irasyonalidad?

I let go of my grip after I felt my heart numb in pain. Bakit? Why is it numb already? Hindi pa naman nagsisimula...

"Brella..." Freesia's voice pulled me out of my heartache. Sa likod niya ay sina Cloud.

Binuo ko ang dating postura at humarap sa kan'ya nang may maliit na ngiti. "Yes?"

Lumingon siya kina Cloud tila nanghihingi ng permiso. Cloud's nod is the signal for her to drag me away from the group who started to have their heated discussion.

"I'm sorry for Elgene's actions..."

Umiling ako at tinitigan ang sapatos, doon itinutuon ang sakit. "You don't need to say sorry in behalf of him."

Bumuntong-hininga siya at sinulyapan sina Cloud. Bumalik ang tingin niya sa 'kin na may malungkot na ekspresyon.

"I don't know what to say, but, Quinley is—" She shook her head. "No, this is wrong."

Nahihirapan siya sa sasabihin. "Okay lang kahit hindi mo sabihin sa 'kin, Freesia. It's not like I'm—"

"Hindi ko alam kung ano 'yung deal sa kanila ni Quinley. I can't tell you anything about it dahil hindi naman nagku-kwento sa 'kin si Cloud. All I know is that Quinley is his classmate noong high school. She followed Elgene's steps and also chose Civil Engineering as her program."