Seconds
Minutes
Hours
Days
Weeks
Months...
Had passed!
No text! No call! Not even a shadow of him.
I wonder where he is. Is he okay?
How about his problems?
Did he solve it already?
I miss him. I miss him so much, that it reach to the point that I wanted to go to their house just to see him. But, I know I shouldn't do that. I respect him.
I don't want to be selfish. He needs time to think. He needs space.
Malapit na matapos ang semester at hindi ko namalayan na sembreak na pala namin next week. Medyo naka hinga narin kami ng maluwag dahil natapos na namin ang ilan sa mga projects at assignments na naka assign sa amin. Oral defense nalang ang pinagtutuonan namin ng pansin ngayon.
Tuwing may break time tinutuon lang namin ito kababasa at ka re-review sa case namin. Never ko rin triny na pumunta sa building nila para i-check siya.
Hindi ko rin naman siya nakita sa building namin, kahit sa canteen o sa field o sa terrace kahit sa entrance ng school.
Siguro hanggang ngayon umiiwas pa din siya.
Feeling ko nga wala na talaga kami, na wala na akong babalikan pa sa kanya pero hindi ko pa din maiwasan mag bakasakali na darating din yung time na mag kakausap na kami at maaayos na namin 'to.
I miss him. Badly. So much. :(
♪♪ You can leave me
Take away all that I have
You can want me
Love me for who I am
Choices, Romance
Taking me high in the end
Frightened, so scared
Afraid not to see you again
'Cause I'm scared to death
Now that I'm losing you
I'm scared to death
Knowing I can't get through
I'm scared to death
Living this so lonely life
With out you...
Baby I'm scared to death ♪♪♪
NP: Scared To Death - KZ Tandingan
"Beshy mall tayo." biglang singgit ni Tam.
Gulat naman akong napatingin sa kanya.
2 PM na at hindi kami pinasukan ng Instructor kaya vacant kami ngayon.
"Hays! Anong klaseng tingin ba yan. Lika na. Wag ka ngang mag mokmok dito, dun na sa kwarto mo. Date tayo ngayon dali!" sambit niya sabay hila sa kamay ko.
Tumayo naman ako at dali-daling inayos ang mga gamit ko at nilagay sa bag.
Hays! Kung hindi lang talaga dahil sa babae na 'to malamang sobrang depressed na ako.
Lage niya akong kinukulit at dinadala kahit saan. Tuwing nakikita niyang nag mo-mokmok ako o tulala bigla niya na lang akong bubulungan ng
"Ang panget ng view" tsaka hihilahin at dadalhin kahit saan.
Kaya thankful parin ako sa kanya kahit papano. At least nakakalimutan ko siya kahit saglit.
"Sa'n na naman ba kase tayo?"
Huehue.
Grabe siya makahila Te. Feeling ko hihiwalay na yung braso ko sa katawan ko.
"Basta!"
