For Sale: Bed Warmer (COMPLETED)

FSBW XXXIV (PART 2)

Madison’s POV

The moment Josh closed the door, Juno started speaking. “They already know our existence.” Makahulugang usal niya. “They are aware na minamatyagan natin sila. And like us, they are monitoring our moves.” He added.

Z’s eyebrows are frowned it was like he is under a deep thought. “Kailan nyo pa ito alam? HA?!” ang biglang pagtaas ng boses nya ay hindi namin inaasahan kung kaya’t lahat kami ay napatigalgal at napatitig lamang sa kanya. “Bakit hindi nyo ipinaalam sa akin?” he looked at me with eyes burning with anger but I just shrugged my shoulder and told him na katulad niya ay ngayon ko lamang rin iyon nalaman.

“JUNO?!” mababakas ang galit at frustration sa kanyang boses. “I TOLD YOU! YOU CAN’T MAKE ANOTHER MISTAKE! ANO TO HA?” He even pulled his hair while he throw daggers at Juno.

“Ngayon ko lang rin nalaman, Kuya! You don’t know kung ano ang ginawa kong pag-iingat dahil ayaw ko na ulit magkamali lalo pa at buhay ng kaibigan ko ang nakasalalay dito!” ganting hiyaw ni Juno. I’m seeing a different side of him and, it’s kind of scary. “You think hindi rin ako naiinis na ngayon ko lang rin nalaman?” he paused and continued after several sighs. “Kung sinisisi mo ako, mas sinisisi ko ang sarili ko kase bakit hindi ko pa noon nadiskubre? Na bakit ngayon pa kung kailan may naiturok na - na kung ano-ano sa katawan ng kaibigan ko!” he shouted.

Biglang tumahimik, sa sobrang tahimik ay naririnig ko na ang paghinga ng bawat isa. Nagdaan ang ilang minuto at wala paring may balak na basagin ang katahimikan na ito. Lahat sila ay nakayuko at mukhang hindi mapakali sa kung ano man ang tumakbo sa kanilang isip.

“Kailangan na nating kumilos kung hindi ay maaring may mangyaring hindi maganda kay Kean lalo pa at they’ve instilled cancer cells onto his body.” Pambasag ko sa katahimikan. I just blink at laking gulat ko ng biglang tumama ang likod ko sa pader at ang nagliliyab na mata ni Juno ang sumalubong sa akin. “What the fuck?” I hissed, trying to release his hold on my shirt.

“Kasalanan mo ang lahat kung bakit nandoon si Kean ngayon!” he shouted at my face. Z and D pulled him away from me. Such an asshole. Inayos ko muna ang damit kong nalukot bago sinalubong ang nagbabaga niyang mga mata.

“Kung sanang hindi kayo mabagal gumalaw, we could have save him at hindi na sana umabot pa dito. I did do you a favor pa nga e! You should be thankful!” I told him, eyebrow raised with my arms crossed.

“Anong ipagpapasalamat ko sayo ha? Na nasa laboratory si Kean ngayon at pinag-eexperimentuhan? Well, fuck you!” hiyaw niya bago kumawala sa pagkakahawak ng mga kapatid niya at lumabas sa designated room para kay Z.

“Ininis mo nanaman.” Nagkakamot sa kanyang ulong usal ni D.

“Una pa lang naman ay mainit na ang ulo nya! It’s not my fault!” I said habang hinihilot ang likod ko.

“Anong sinasabi mo na you did us a favor?” Z asked, not paying attention on my pain.

“If si Kean ang gagawing subject sa experiment, I expected na gagawa kayo agad ng hakbang but you all prove me wrong. Mababagal kayo.” I commented, stating what I observe from their progress. “Imagine, a week needed to pass bago nyo natapos ang pagdecode ng mga codes. Don’t be mad at me but I think your group needs more training bago kayo matawag na totoong agents.” Dagdag ko pa at nakita ko ang pagtatangis ng kanyang mga ngipin.

“Masyado kang bilib sa sarili mo, Madison.” Malalim ang boses niya at halata rito ang matinding inis. “I’m actually mad and I want to punch your face right now but I’m controlling myself dahil I still have respect for you since you are a woman. Pasalamat ka talaga at babae ka.” He said looking at me with those tantalizing eyes, shouting seriousness.