Blandon High: The Devil's Heir

Chapter 2: Raven meets Elizabeth

••••••Raven's POV•••••

Papunta ako ngayon sa canteen ng isolated campus na'to. Marami rin akong nakasalubong na mga estudyante na tumitingin sa akin dahil sa suot ko. Ano bang pakialam nila? I just gave them a cold stare. Since kanina, hindi ko parin tinatanggal ang hood and mask ko. Habang naglalakad ako, hindi ko namalayan na may tumatakbo pala sa likuran ko.

"Ayy sorry!", humingi siya ng sorry sa akin ng nabangga niya ako, mukha kasing nagmamadali. Hindi nalang ako nagsalita. Besides, may kasalanan din ako kasi masyadong malalim ang iniisip ko.

I continued walking ng--- "Uyy, sorry na!", nilagpasan ko lang siya pero sumabay parin siya sa paglalakad sa akin.

"H-Hey, hindi ko naman sinasadya eh. Nagmamadali kasi akong pumunta sa canteen kasi baka maubusan na ako ng chocolate cake. Marami pa naman ang may gusto nun. Kaya sorry na tala—"

"It's fine.", I said. "You can go on ahead and leave me alone. Plus, you're annoying." At inunahan ko na siyang maglakad and left her dumbfounded. I thought lalayuan na niya ako pero sinabayan niya ulit ako sa paglalakad.

"Okay. Pero sasama ako sa'yo sa canteen. Ililibre na kita para makabawi ako sa---", seriously? Ang annoying ng babaeng 'to! So I cut her off.

"You don't have to so just shut up." Inunahan ko ulit siya sa paglalakad at hindi na ulit siya pinansin.

Nang makarating na kami sa canteen, I just ordered fries and drinks. Naiinis nga ako. Bakit wala silang Red Velvet na cake samantalang sa dati kong school meron. At yung kasama ko, umorder ng chocolate cake. Masaya nga siya kasi may chocolate cake pang natira.

After paying, I looked for an empty seat. Umupo kaagad ako ng makahanap na ako.

"I'm Maura by the way, Maura Hart Taylor." Halos mabuhosan ko na siya ng hawak kong drinks dahil sa biglaang pagsulpot niya sa front ko. "Woah chill lang. Hindi ko kasi nakita ang mga kasama ko eh. Can I share?", ngumiti siya sa akin but like I always do, I just rolled my eyes on her. After taking a seat, nagsimula na naman siyang kausapin ako.

"You're Raven diba?", pago-open niya ng topic. " Infairness yung ginawa mo kanina ah. Sinagot mo talaga si Ms. Angel. Terror pa naman yun. Well terror naman talaga lahat ng mga mentors dito pero iba talaga si Ms. Angel.", she said and ate her cake.

"Teka, pwede bang magta—"

"If you're going to ask why I'm wearing a hoodie jacket and a mask instead of my uniform, it's literally none of your business." Even though I didn't look at her, narinig ko ang paglunok niya.

Habang kumakain, matapos kong sagutin ang babaeng kasama ko ay hindi na siya nagsalita. I just ignored her at pinagmasdan nalang ang mga estudyante dito. If you just take a look at them, aakalain mo talaga na isa silang anghel. But they're not. They're just wearing their Angelic Faces. I clenched my fists habang nakatingin ako sa kanila.

I hate their guts.

"Raven."

•••••Maura's POV•••••

Nakakatakot naman palang kausap to si Raven. Hindi ko aakalain na matatakot ako sa kanya. Maybe it's just her nature? Shemey! Kakamoving up ko lang at may nakakatakot na akong kaklase. Pero may side kasi sakin na gusto talagang kausapin at kaibiganin si Raven. 

Unang kita ko palang kanina sa kanya, naramdaman ko na kaagad ang bigat ng presensya niya. A presence that can surely scare a lot of people. Plus, there's this stare of hers na kapag tititigan mo ay feeling mo mamamatay kana.