Als ik Jessica en Noah warm in mijn auto heb gelegd en achter het stuur zit kan ik eindelijk weer normaal adem halen. Ik heb haar in gevaar gebracht, heb haar alleen gelaten en vervolgens veranderd..
Ik heb haar leven verpest. Ik heb haar vermoord..
Ik kijk naar de achterbank. Jessica ligt opgerold tegen de deur aan met een kleed om haar heen geslagen. Als ze over een paar dagen bijkomt haat ze me. Niet dat ik dat niet verdien.. Ik haat mezelf.
Ik sla mijn voorhoofd tegen het stuur. 'Het spijt me zo.. Ik had je nooit naar dat park moeten laten gaan. Als ik dat niet gedaan had lag je nu warm in je bed. Gezond.'
Geen reactie. Natuurlijk..
Zoals ze nu is zal ze een paar dagen blijven. Als ik dan nog leef..
Ik zie Harry's gezicht voor me als ik hem vertel wat er is gebeurt. Zijn kaken strak op elkaar terwijl hij zijn vuisten klaar houd om me in elkaar te slaan. Of erger.
Ik moet haar ergens heen brengen..
'Leg haar maar boven neer. Doe voorzichtig alsjeblieft.' Zegt haar moeder Marieke. Ze was in shock toen ze ons voor de deur zag staan, maar liet ons binnen. Gelukkig.
De baby heb ik aan Lisa gegeven, met als smoes dat het mijn neefje is. Ze heeft me beloofd om hem te verzorgen en oude kleding van Nick aan te trekken.
Ik til Jessica naar haar oude kamer en leg haar op het bed. Meteen sla ik de dekens om haar heen en druk een kus op haar voorhoofd.
'Moet je Harry niet bellen?' vraagt Marieke als ze de kamer in komt lopen.
Ik sta op. 'Ja.. Dat doe ik zo wel.' Lieg ik. 'Ze heeft rust nodig.' Ik loop langs haar moeder af de gang in.
'Kan je me alsjeblieft vertellen wat er gebeurt is.' Vraagt Marieke voor de zoveelste keer. Ze slaat haar armen over elkaar en leunt tegen Jessica's deur.
'We uhm.. We..' Ik probeer iets te bedenken, maar hoe leg ik uit dat ze in coma ligt voor de komende paar dagen zonder te zeggen wat ik ben.
'Nou?' Ze haalt haar wenkbrauw op.
'Ze is uitgegleden en kwam met haar hoofd op een ijzer hek. Het was een harde klap..' Lieg ik. Ik voel mijn wangen rood worden, maar aan haar gedachte te horen trapt ze erin.
'Moet ze dan niet naar het ziekenhuis.' Ze wil de deur open maken, maar ik houd haar tegen.
'Al geweest. Rust is belangrijk de komende dagen en ik dacht dat dit de ideale plek was.' Het verbaasd me hoe goed ik kan liegen.
'Mm.. oké. Roep je me als er iets aan de hand is?' Ze klopt op mijn schouder en loopt richting de trap. 'Trouwens.' Zegt ze terwijl ze omdraait.
'We weten niet waar ze heeft gezeten en waarom ze niks van zichzelf liet weten. Maar we weten wel dat ze in goede handen was en dat ze het nodig had.' Zegt ze met tranen in haar ogen.
Ze stapt naar me toe. 'Bedankt.' Zegt ze terwijl ze zachtjes in mijn schouder knijpt. Ze draait zich weer om en staat boven aan de trap. 'Als je wilt douche, mag dat. Je bent doorweekt.' Glimlacht ze.
'Bedankt, dat zal ik doen.'
'Ik leg kleding van haar vader voor de deur.' Zegt ze nog snel als ze de trap afloopt en verdwijnt in de woonkamer.
Ik laat alle lucht langzaam uit me lopen en adem diep in door mijn neus.
Ik loop haar slaapkamer binnen en sluit de deur. Ik loop richting haar bed en kniel voor haar neer. Ik veeg haar haren opzij zodat ik de wond in haar nek kan zien. 'Het spijt me zo.' Fluister ik weer. Ik leun naar haar toe en druk een kus op de wond in haar nek.
'Ik heb geluk dat er nog een ander shirt achter in mijn auto lag, anders had je moeder de afdruk gezien.' Glimlach ik.
'Je hebt echt zoveel bloed verloren. Ik was net op tijd, denk ik.' Huil ik. 'Sorry.. Dit is niet echt mannelijk.' Lach ik.
Ik veeg mijn tranen af aan mijn shirt. 'Stel je voor wat er was gebeurt als ik er niet was.. Ik kan je niet missen.' Ik veeg mijn blonde haren naar achter en trek mijn shirt weer recht.
Ze ligt nog steeds stil, ogen gesloten, haar lippen een klein stukje open.
'Ik weet dat je me niet kunt horen, maar..' Glimlach ik. 'Ik hou van je, Jessica.'
Ik leg mijn voorhoofd op het bed en zucht diep. 'Ik heb het verknalt.'
'Wow.' Ik spring op van het geluid.
Lisa staat in de deuropening met Noah in haar handen. Ik vraag me af hoelang ze er al staat. 'Wat?' Bijt ik haar toe.
'Dat was.. Prachtig.' Glimlacht ze.
'Wat?' herhaal ik.
Ze loopt naar me toe. 'Wat je tegen haar zei. Je houd van haar? Waarom heb je haar dat niet eerder verteld.'
'Hoe weet jij dat?' Snauw ik. Ze haalt een wenkbrauw op. 'Omdat ze niet hetzelfde voelt, whatever.' mompel ik.
'Niet hetzelfde? Weet je dan niet meer hoe ze naar je keek toen ze je vertelde dat die kus niks was. Ze loog. Ik weet het zeker.' Zegt Lisa.
'Ze is verliefd op mij, niet op jou. accepteer het en kom mee naar huis' Harry grijpt mijn arm.
Ik trek mezelf los. 'geen denken aan' sis ik door mijn tanden. Hij is niet mijn baas en dat zal hij ook nooit worden.
'Je bent echt een enorme-' Wil Harry zeggen, maar Jessica springt tussen ons in.
'Stop!' onderbreekt ze ons. Ze draait zich om naar mij.
'Niall, het spijt me. Ik had je nooit de indruk moeten geven dat ik meer wilde' Zegt ze. Haar woorden steken als een mes.
'En de kus dan?' ik stap dichterbij.
Harry begint hard te kuchen. Facking klootzak.
'Dat was een.. fout' zegt ze Frunnikend aan haar shirt.
'Nee' smeek ik haar.
Ze kijkt in mijn ogen. Kan ze dan niet zien dat ze alles in me breekt. Kan ze dan niet zien hoe ik me voel; vreselijk en alsof mijn hart in duizenden stukjes word verscheurd.
'Het spijt me' brengt ze dan uit.
'Ze was duidelijk.' Waarom praat ik hier eigenlijk over met Lisa? De persoon die Jessica zo'n pijn deed.
'Nee dat was ze niet. Ik kan zeggen wanneer ze liegt. Dat deed ze.'
Ik blijf stil. Wat als Lisa de waarheid spreekt?
'Hou de hoop er nog in. Als je echt van haar houd geef je het niet zo snel op, toch?' Zegt ze terwijl ze Noah in mijn armen legt.
Ik knik en kijk hoe ze de kamer verlaat. 'Ik geef niet op.' Fluister ik als ik tegen het bed ga zitten.
