'Noah. Ik wist wel dat je al een naam bedacht had.' Grijnst Harry. Hij kruipt aan de andere kant het bed op.
'Hij is zo mooi.' Zucht ik. En van mij. Van Harry en mij.
'Ik weet het. Net zoals jij.' Hij plant een kusje op mijn vrije hand. 'Ik ben zo blij dat het goed met je gaat.'
'Ik ook.' Geef ik toe. Voor hetzelfde geld had ik mijn nek gebroken en was ik er niet meer.
Het is zo vaag dat ik me niks herinner van de klap zelf. Ik weet nog dat ik bij Liam in de auto zat. Ik weet nog dat er twee koplampen op me af vlogen. Verder niks.
'Hoe ga ik dit in hemels naam uitleggen aan mijn familie?' Zucht ik.
'Niet.' Zegt Harry. Ik frons mijn voorhoofd.
'Hoezo niet?' Vraag ik. Hij gaat verzitten zodat hij naar het plafond kijkt.
'Later, oké?' Zegt hij en springt op van het bed. 'Ik uhh.. Ik ga maar eens beginnen aan het in elkaar zetten van het baby bedje.' Mompelt hij en loopt de kamer uit.
Harry begroet Liam die langs hem af de kamer inloopt en op het bed naast me gaat zitten. 'Hey.'
'Hey.' Zeg ik terug. Hij staart naar het baby'tje in mijn handen alsof het een wonder is. Dat is het ook trouwens.
'Ik hoorde wat er was gebeurt.' Zegt Liam. 'Mag ik?' vraagt hij.
Ik knik en sla het dekentje weer om noah heen. 'Zou je hem willen aankleden? Mijn armen zijn doodop.'
'Ja, doe ik.' Zegt Liam. Hij neemt Noah en legt hem op het bed.
'Je weet hoe het moet?' Grinnik ik als hij een luier uit de verpakking trekt.
'Ja duh. Ik leef al meer dan honderd jaar.' Lacht hij. Ik lach mee.
'Auw.. Niet lachen.' Grinnik ik. 'Dat doet pijn aan mijn buik.'
'Je hebt echt een harde klap gemaakt. Ik dacht dat je er geweest was.'
'Ik ook.' Geef ik toe. Liam begint weer te lachen. 'Positief.' Grijnst hij.
'Altijd.' Fluister ik. Ik zak in mijn kussen en sluit mijn ogen. 'Ik ben zo moe.'
'Misschien moet je even gaan slapen. Ik zorg wel voor..'
'Noah.' Maak ik zijn zin af. Hij herhaalt de naam. Dan val ik in slaap en droom dezelfde droom weer. Die vreselijke nachtmerrie.
Harry's POV
Louis en ik staan nu al een uur te sleutelen aan dit rot bedje en het wil maar niet lukken. Vanaf de bank hoor ik Niall de instructies voorlezen. 'Help dan.' Grom ik terwijl ik mijn spullen naar hem uitsteek.
'Best. Laat Niall de bouwer er maar eens bij, dan is hij zo af.' Zegt hij.
Ik rol met mijn ogen en duw mijn spullen in zijn handen. 'Sukkel.'
Dan gaat de bel. 'Ik doe open.' Zeg ik, geen idee wie dat kan zijn.
Ik trek mijn shirt weer aan over mijn hoofd en loop naar de voordeur die open gaat met een hard gekraak. Fack nee..
'Hai Harry.' Zegt Katy.
'Wat moet je.' Bijt ik haar toe. En alweer kan het haar niet schelen. Dit keer laat ik haar niet in mijn huis. Zodra ze langs me wil slapen houd ik haar tegen.
'Luister Katy. Ik wil niet dat je hier nog komt. Ik wil jou en je facking paarse haar nooit meer zien. Hoor je me?'
'Ik ben hier niet voor jou, sukkel.' Ze zet haar handen op haar zij. 'Ik ben hier voor Jess.'
'Dit meen je niet..' Zucht ik. 'Rot op en kom niet meer terug.' Ik wil de deur dichtdoen, maar ze zet haar voet ertussen.
'Harry, stop met die ontkenning. Ik weet dat je me wilt.' Zegt ze. Ik barst in lachen uit.
'Jou? Nee Dankje. Je zorgde ervoor dat Jessica onder een facking auto belandde! Ze had wel dood kunnen zijn.'
'En dat ligt aan mij?' Ze verheft haar stem.
'Ja, dat ligt aan jou! Wie anders.' Roep ik.
'Ik ben niet degene die terug zoende! Je had me ook weg kunnen duwen, hoor.' Krijst ze.
Ik sla mijn hand voor haar mond, maar het is al telaat. Liam staat bovenaan de trap. 'Liam..'
'Harry.' Gromt hij en slaat zijn armen over elkaar. Ik weet, de klootzak die hij is, dat het niet lang meer duurt voordat hij het Jessica heeft verteld. Teleurgesteld loopt hij terug naar boven. Shit!
Hoe graag ik ook op hem af wil rennen zodat hij niks verteld, ik moet eerst van Katy afkomen.
'Ga weg, Katy.' Sis ik. Ze schud haar hoofd. 'Voor de laatste facking keer! Rot op!' Schreeuw ik. Als ze weer nee knikt verlies ik mijn geduld.
Ik duw haar naar buiten, op de grond. Ik stap achter haar aan en trek de deur achter me dicht. 'Is het niet duidelijk?' Roep ik. Mijn stem is veranderd, zwaarder. Dat is wanneer ik weet dat vampier Harry het over neemt.
'Ik..' Zegt Katy. Ze krabbelt omhoog. 'Gooi je woede eruit! Doe dan, maar aan het einde van de dag had ik toch gelijk!' Schreeuwt ze. Ik loop naar haar toe en grijp haar bij haar shirt. Ik draai ons om en druk haar tegen de muur.
'Trut.' Sis ik.
'Klootzak.' Zegt ze terug. Ik grijp haar handen en druk ze boven haar hoofd tegen de muur. Ze staart me aan , totaal niet bang. Waarom word ze nou niet bang. 'Doe dan, vermoord me.' Zegt ze.
Ik hou haar handen stevig boven haar hoofd zodat ze niks kan doen. 'Nee.' Grom ik. Gewone Harry doet er alles aan om terug te komen en weg te lopen, maar vampier Harry geniet hier van. Hij geniet er teveel van.
'Wat ga je nu doen?' Hijgt ze. Ik grijns naar haar en druk mijn lippen op die van haar. Ik laat mijn handen los en zet ze op haar zij. Haar handen gaan naar mijn nek en drukt ons dichter tegen elkaar. Terwijl onze tongen met elkaar spelen druk ik haar nog steeds tegen de muur. 'Ik haat je.' Mompel ik in haar mond.
'Weet ik.' Zegt ze terug.
