Harry's POV
'Waar heb je het over, je vader is dood.' Fluister ik.
'Ik weet het zeker.. Hij was het.' Zijn gezicht word nog witter als dat hij normaal is. Ik sta op en kijk de richting in van de man, maar hij is verdwenen.
'Liam. Je vader is dood.' Help ik hem herinneren. Hij heeft zelfmoord gepleegd en het is onmogelijk dat die gast hier nu voor onze neus zou staan.
'Ik ga hem zoeken.' Zegt Liam. Ik hou hem tegen.
'Je blijft hier.' Sis ik. 'Die man. Ik weet niet wie het is, maar hij weet alles van ons.'
'Hoe bedoel je?'
'Hij dreigde ons te vermoorden als ik mijn shit niet bij elkaar raapte en weer normaal zou worden. Maar dat kan ik niet, niet nu Jessica in het ziekenhuis ligt.'
'Het is mijn vader, Harry. Hoe kan hij anders weten wie we zijn? Ik zag zijn gezicht, hij lijkt op-'
'Houd je bek!' Sis ik. 'Hij is niet je vader. Je vader is dood.' Herhaal ik nog een keer.
'Oké.' Geeft hij eindelijk toe. Hij zakt weer in de stoel. Ik kijk de laatste keer richting de gang waar hij net stond. Niemand.
'We blijven hier.' Zeg ik, meer tegen mezelf dan tegen Liam. Het kost alle kracht in me om niet die deuren open te gooien en Jessica zelf te opereren en dat weet Liam.
'Toch denk ik dat we in de gaten worden gehouden door mijn vader. Overleden of niet die gast blijft-'
'Liam!' Onderbreek ik hem, alweer. 'Hoe wazig klinkt dit; Je vader die meer dan honderd jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd komt weer tot leven?'
Als Liam niks zegt, behalve een zucht, weet ik dat ik tot hem doordring. 'Vervolgens verschijnt hij in het ziekenhuis om ons te vertellen wat we niet moeten doen?'
'Dat klinkt wel wazig ja.. Maar wie is het dan?' Vraagt hij.
'Weet ik veel.' Ik denk even na. 'Misschien een journalist.'
'Waarom zou hij ons dan volgen?'
'Waarom niet? Een verhaal over Vampiers in de krant, ik denk dat dat zijn doel is. Niet je vader dus..'
'Niet mijn vader..' Herhaalt hij voor zichzelf. Al moet ik toegeven dat die man veel van Liam wegheeft. Dan bedoel ik zijn uiterlijk..
'Ik ben trots op je man, ik had nooit verwacht dat je hier zou blijven zitten. Ik had verwacht dat je naar binnen zou rennen en de operatie zou overnemen.' Grijnst hij.
'Wat, ik? Nooit.' Grinnik ik. Lachend neemt hij weer zijn mobiel uit zijn broekzak.
'Waarom check je telkens je mobiel? Verwacht je een bericht?'
'Wat? Nee..' Langzaam schuift hij hem terug in zijn zak, maar ik grijp hem uit zijn handen en lees de naam boven aan het schermpje.
'Sophia, aha. En wie mag dat dan wel niet wezen?' Ik haal mijn wenkbrauwen op.
'Gewoon een vriendin van me..' Zegt hij blozend. Net als ik hem nog meer wil pesten met zijn 'gewoon een vriendin' komt er een dokter naar ons toe.
Ik spring op van mijn plek. 'Is ze wakker?' Vraag ik.
'Nee, maar we zijn klaar met de operatie. Ze ligt nu in een van de kamers hier te wachten totdat haar narcose is uitgewerkt, dan komt ze bij.'
'Mogen we erheen?' Vraagt Liam voordat ik het kan doen.
'Ja, maar wees rustig. Ze heeft een zware klap gehad. Zorg ervoor dat ze alle rust krijgt die ze nodig heeft.' Hij kijkt naar mij, alsof hij denkt dat ik niet rustig kan zijn.
Ik kan rustig zijn, fack hem.
'Prima, waar ligt ze?' Vraagt Liam. De dokter geeft ons aanwijzingen en Liam en ik lopen er vervolgens heen. Ondertussen heeft hij Niall gesmst hoe het ervoor staat.
'Komen ze ook?' Vraag ik.
'Ik heb ze gezegd dat ze beter naar huis kunnen gaan. Jessica kan nu niet heel de groep op visite krijgen, ze is zwak.'
'Oké.' Antwoord ik snel en duw de deur open. Daar ligt ze dan. Haar ogen gesloten, nog steeds.
Haar haren zijn los en bedekken het kussen als een.. als een.. Weet ik veel, maar het is Damn mooi dat weet ik. Ik wil naar haar toe gaan en haar wakker schudden, maar ik houd me in.
Stil neem ik plaats op de stoel naast haar bed. 'Dit is allemaal mijn schuld, Jess.' Fluister ik.
'Het is niet jou schuld.' Hoor ik Liam zeggen.
Ik weet zelf beter. Het is mijn schuld en als ze bijkomt zal ze het zich hoe dan ook herinneren.
Ik leg mijn hand in haar kleine handje, helemaal slap van de narcose. Een groot verband is om haar armen heen gedraaid en in haar gezicht zitten meerdere blauwe plekken. 'Ik haat het om je zo te zien.' Zeg ik.
'Moet ik je even alleen laten met haar?' vraagt Liam.
Ik knik. Hij staat op en loopt naar Jessica.'Hou je taai, en Harry. Ik zie je thuis'
Ik wacht tot hij weg is en leg dan mijn hoofd naast haar neer. 'Je moet me geloven dat het niet mijn schuld was. Oké, ik kuste terug.. maar ik was het niet van plan.'
Geen reactie. Natuurlijk geen reactie, ze ligt onder narcose. Ik plant een kus op haar blauwe voorhoofd. 'Het spijt me dat het zo moest lopen. Door mij heb je nu pijn.'
'Ofja.. nu niet, maar als je bijkomt.' voeg ik toe aan mijn laatste zin.
Ik til de dekens op om haar verdere verwondingen te kunnen zien. Een gips om haar linker been, een stevig verband om haar borst en haar buik..
Het enige wat ik zie aan haar buik is dat hij groter is geworden. Veel groter. 'What the fuck.'
Ik trek de dekens verder. Haar buik is net zo bol als een hoogzwangere vrouw. 'Liam..' Dan herinner ik me dat hij weg is en ik er alleen voor sta.
Ik zoek in mijn broekzak naar een mobiel, ik sta er helemaal alleen voor. De dokters hier hebben geen idee hoe een baby vampier geboren word en ik ook niet.
'Jessica.. Word wakker.' Is het enige wat ik me bedenk. Ze moet hier weg voordat iemand ziet wat er aan de hand is. Voordat ze de baby vermoorden, omdat hij anders is dan anderen.
Als ik mijn hand op haar buik leg merk ik dat hij op en neer gaat. 'Wat..' Hij gaat niet zomaar op en neer. Iets aan de binnenkant schopt tegen de rand.
'De baby. Het is de baby. Natuurlijk is het de baby.' Mompel ik tegen mezelf.
'Harry. Het is de tweede halfbloed.' Zegt een zware stem. Ik draai me om naar de deur.
De man, dezelfde man als in de lift, draait de deur op slot en rolt er een zware kast tegenaan.
'Ga weg' Sis ik en houd mijn armen voor Jessica, om haar te beschermen.
'Ik weet wat je moet doen. De eerste halfbloed, Liam. Ik was bij zijn geboorte.' Zegt hij.
Verward schud ik mijn hoofd. Wat ratelt hij nou, ziet hij niet dat ik hem hier uitstress?
'Harry, je moet me vertrouwen. Ik heb dit eerder gedaan!' Schreeuwt hij. Hij loopt naar ons toe en trekt de dekens van een nog steeds bewusteloze Jessica af.
'Bij wie? Bij Liam? Wie ben jij?'
'Ik heb Liam's moeder geholpen bij de bevalling. Liam is mijn zoon.'
_________________________
Heyyy.
Omgg Jongenss!! Ik kan het bijna niet geloven maar bad 1 heeft 300K lezers!!
OMG bedankt allemaal, ik hou van jjullie!! Echt bedankt, happy dance.
(/•-•)/ \(•-•\) ~(•0•)~ ohyea.
Loveeee Xx Lizz
